1208. وَعَنْ عَمْرِوِ بْنِ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ؛ {أَنَّ رَجُلًا طَعَنَ رَجُلًا بِقَرْنٍ فِي رُكْبَتِهِ، فَجَاءَ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: أَقِدْنِي. فَقَالَ: "حَتَّى تَبْرَأَ". ثُمَّ جَاءَ إِلَيْهِ. فَقَالَ: أَقِدْنِي، فَأَقَادَهُ، ثُمَّ جَاءَ إِلَيْهِ. فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ! عَرِجْتُ، فَقَالَ: "قَدْ نَهَيْتُكَ فَعَصَيْتَنِي، فَأَبْعَدَكَ اللهُ، وَبَطَلَ عَرَجُكَ". ثُمَّ نَهَى رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ "أَنْ يُقْتَصَّ مِنْ جُرْحٍ حَتَّى يَبْرَأَ صَاحِبُهُ"} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَالدَّارَقُطْنِيُّ، وَأُعِلَّ بِالْإِرْسَالِ.
1208. ஒருவர் ஒருவரின் முழங்காலில் கொம்பால் குத்திவிட்டார். அவர் நபி(ஸல்) அவர்களிடம் வந்து ``எனக்காகப் பழி வாங்குங்கள்'' எனக் கேட்டுக் கொண்டார்.
``காயம் நன்றாக ஆறிய பின்னர் வா!'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள்.
அவர் மறுபடியும் வந்து பழி வாங்குமாறு கேட்டுக் கொண்டார்.
இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களும் பழி வாங்கினார்கள். அதற்குப் பின்பு அவர் வந்து, ``இறைத்தூதர் அவர்களே! நான் நொண்டியாகிவிட்டேன்'' எனக் கூறினார்.
``நான் உன்னைத் தடுத்தும் நீ கேட்கவில்லை; மாறு செய்தாய். அதனால் தன் கருனையிலிருந்து அல்லாஹ் உன்னை தூரமாக்கிவிட்டான். உம்முடைய ஊனம் வீணாகிவிட்டது'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள்.
அதற்கு பின்பு, காயங்கள் குணமாகாதவரை பழிதீர்ப்பதை இறைத்தூதர்(ஸல்) தடை செய்தார்கள்.
நூல்கள்: அஹ்மத், தாரகுத்னீ
இது முர்ஸல் எனும் தரத்தில் அமைந்துள்ளதாகக் குறைகூறப்பட்டுள்ளது.
1209. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: {اِقْتَتَلَتِ اِمْرَأَتَانِ مِنْ هُذَيْلٍ، فَرَمَتْ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَى بِحَجَرٍ، فَقَتَلَتْهَا وَمَا فِي بَطْنِهَا، فَاخْتَصَمُوا إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَضَى رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّ دِيَةَ جَنِينِهَا: غُرَّةٌ؛ عَبْدٌ أَوْ وَلِيدَةٌ، وَقَضَى بِدِيَةِ الْمَرْأَةِ عَلَى عَاقِلَتِهَا. وَوَرَّثَهَا وَلَدَهَا وَمَنْ مَعَهُمْ. فَقَالَ حَمَلُ بْنُ اَلنَّابِغَةِ اَلْهُذَلِيُّ: يَا رَسُولَ اللهِ! كَيْفَ يَغْرَمُ مَنْ لَا شَرِبَ، وَلَا أَكَلَ، وَلَا نَطَقَ، وَلَا اِسْتَهَلَّ، فَمِثْلُ ذَلِكَ يُطَلُّ، فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ "إِنَّمَا هَذَا مِنْ إِخْوَانِ الْكُهَّانِ"؛ مِنْ أَجْلِ سَجْعِهِ الَّذِيْ سَجَعَ.} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
1209. ஹுதைல் கோத்திரத்தைச் சேர்நத் இரணடு பெண்கள் சண்டையிட்டுக் கொண்டனர். அவர்களில் ஒருத்தி மற்றொருத்தி மீது கல் எறிந்து அவளையும் வயிற்றிலிருந்து சிசுவையும் கொன்றுவிட்டாள். இது தொடர்பான வழக்கை இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கொண்டு வந்தனர். அடிபட்டவருக்கு அடித்தவர் ஓர் அடிமையையோ ஓர் அடிமைப் பெண்ணையோ ஈடாகக் கொடுக்க வேண்டும் என்றும், (கொல்லப்பட்ட) அந்தப் பெண்ணிற்கான இழப்பீட்டுத் தொகை, கொலை செய்த பெண்ணின் தந்தை வழி உறவினர்கள் மீது கடமை என்றும் இறைத்தூதர்(ஸல்) தீர்ப்பளித்தார்கள்.
கொல்லப்பட்ட பெண்ணுக்கு ஆண் மக்களையும் (கணவர் போன்ற) அவர்களோடு உள்ளவர்களையும் வாரிசாக்கினார்கள்.
அப்போது, ஹமல் இப்னு நாபிகா அல் ஹுதலீ என்பவர், இறைத்தூதர் அவர்களே! சாப்பிடாத, குடிக்காத, பேசாத, அழுகைச் சப்தம் எழுப்பாத (வயிற்றிலிருந்து) பிறக்காத ஒரு சிசுவிற்காக நான் எவ்வாறு இழப்பீட்டுத் தொகை கொடுப்பது. எனவே, இது போன்றது தள்ளுபடி செய்யப்பட வேண்டுமல்லவா?'' எனக் கேட்டார்.
அப்போது அவர் பேசிய அடுக்கு மொழி நடையின் காரணத்தால், ``இவர் குறிகாரர்களின் சகோதரர் போலும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறனார்கள். என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
1210. وَأَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيُّ: مِنْ حَدِيثِ اِبْنِ عَبَّاسٍ؛ أَنَّ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ سَأَلَ مَنْ شَهِدَ قَضَاءَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي الْجَنِينِ؟ قَالَ: فَقَامَ حَمَلُ بْنُ اَلنَّابِغَةِ، فَقَالَ: كُنْتُ بَيْنَ اِمْرَأَتَيْنِ، فَضَرَبَتْ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَى... فَذَكَرَهُ مُخْتَصَرًا. وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ، وَالْحَاكِمُ.
1210. இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) வாயிலாக அபூ தாவூத் மற்றும் நஸயீயில் வயிற்றில் இருந்து பிறக்காத சிசு சம்பந்தமாக இறைத்தூதர்(ஸல்) தீர்ப்பளித்தபோது, அங்கிருந்த ஒருவரிடம் (அந்நிகழ்வு பற்றி) உமர்(ரலி) கேட்டதற்கு, ``ஹமல் இப்னு நாபிகா என்பவர் எழுந்து, ஒருவர் மற்றவர் மீது கல் எறிந்தபோது நான் அந்த இரண்டு பெண்களுக்கும் நடுவில் இருந்தேன்'' என்று (சாட்சி) கூறினார் என அவர் தெரிவித்தார். (இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) பின்னர் இந்த ஹதீஸை சுருக்கமாகக் கூறினார்.
இமாம் இப்னு ஹிப்பான் மற்றும் இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
1211. وَعَنْ أَنَسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ {أَنَّ الرُّبَيِّعَ بِنْتَ النَّضْرِ -عَمَّتَهُ- كَسَرَتْ ثَنِيَّةَ جَارِيَةٍ، فَطَلَبُوا إِلَيْهَا الْعَفْوَ، فَأَبَوْا، فَعَرَضُوا الْأَرْشَ، فَأَبَوْا، فَأَتَوْا رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَأَبَوْا إِلَّا الْقِصَاصَ، فَأَمَرَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالْقِصَاصِ، فَقَالَ أَنَسُ بْنُ اَلنَّضْرِ: يَا رَسُولَ اللهِ! أَتُكْسَرُ ثَنِيَّةُ الرُّبَيِّعِ؟ لَا، وَالَّذِيْ بَعَثَكَ بِالْحَقِّ، لَا تُكْسَرُ ثَنِيَّتُهَا، فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ "يَا أَنَسُ! كِتَابُ اللهِ: اَلْقِصَاصُ". فَرَضِيَ الْقَوْمُ، فَعَفَوْا، فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "إِنَّ مِنْ عِبَادِ اللهُ مَنْ لَوْ أَقْسَمَ عَلَى اللهُ لَأَبَرَّهُ".} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ، وَاللَّفْظُ لِلْبُخَارِيِّ.
1211. என் அத்தை ரூபய்யிவு பின்த் நள்ர் என்னும் அன்ஸாரிப் பெண், ஒருவரின் பல்லை உடைத்துவிட்டார். இதற்காக ருபய்யிவுவின் குலத்தார். (அதாவது எங்கள் குலத்தார்) அவரிடம் மன்னிப்புக் கோரினர். அவர் அதனை ஏற்றுக் கொள்ளாததால் இழப்பீட்டுத் தொகையைச் சமர்ப்பித்தனர். ஆனால், அவர் அதையும் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. பின்னர், அவர்கள் நபி(ஸல்) அவர்களிடம் வந்து பழிவாங்கும்படி கோரினர். இறைத்தூதர்(ஸல்) பழிவாங்கும்படி கட்டளையிட்டார்கள்.
அப்போது, ``இறைத்தூதர் அவர்களே! தாங்கள் ருபய்யிவுவின் பல்லை உடைக்கப் போகிறீர்களா? இல்லை. தங்களை சத்தியத்துடன் அனுப்பியவன் மீது ஆணையாக! அவளின் பல் உடைக்கப்படாது!'' என (என் தந்தையின் சகோதரர்) அனஸ் இப்னு நள்ர் கூறினார்.
``அனஸே! அல்லாஹ்வின் கட்டளை பழிவாங்குதல்தான்'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள்.
அப்போது, அந்த மக்கள் சமாதானமாகி மன்னித்துவிட்டார்கள். அதன் பின்னர், ``அல்லாஹ்வின் நல்லடியார்களில் சிலர் இருக்கிறார்கள்; அவர்கள் அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியம் செய்தால் அல்லாஹ் அதனை உண்மையாக்கி விடுகிறான்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அனஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ, முஸ்லிம்
இங்கு புகாரீயின் வாசகம் இடம்பெற்றுள்ளது.
1212. وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {مَنْ قُتِلَ فِي عِمِّيَّا أَوْ رِمِّيَّا بِحَجَرٍ، أَوْ سَوْطٍ، أَوْ عَصًا، فَعَلَيْهِ عَقْلُ الْخَطَإِ، وَمِنْ قُتِلَ عَمْدًا فَهُوَ قَوَدٌ، وَمَنْ حَالَ دُونَهُ فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللهِ} أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيُّ، وَابْنُ مَاجَهْ، بِإِسْنَادٍ قَوِيٍّ.
1212. ``கொன்றவர் யார் என அறிய முடியாத வகையில் ஒரு கலவரத்திலோ கல்லெறிக்கு ஆளாகியோ, தடியடிபட்டோ ஒருவர் கொல்லப்பட்டால் அவருக்கு (அவரின் வாரிசுகளுக்கு) தவறுதலாகச் செய்யும் கொலைக்கான உயிரீட்டுத் தொகை வழங்கப்பட வேண்டும். திட்டமிட்டே கொல்லப்பட்டவருக்காக (அவரைக் கொன்றவர்) பழிவாங்கப்பட வேண்டும். இந்நிலையில், அதனை (தீர்ப்பை) தடுப்பவர் மீது அல்லாஹ்வின் சாபம் ஏற்படும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ மற்றும் இப்னு மாஜா
இதன் அறிவிப்பாளர் வரிசைத் தொடர் பலமானது.
1213. وَعَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {إِذَا أَمْسَكَ الرَّجُلُ الرَّجُلَ، وَقَتَلَهُ الْآخَرُ، يُقْتَلُ الَّذِيْ قَتَلَ، وَيُحْبَسُ الَّذِيْ أَمْسَكَ} رَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ مَوْصُولًا وَمُرْسَلًا، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ الْقَطَّانِ، وَرِجَالُهُ ثِقَاتٌ، إِلَّا أَنَّ الْبَيْهَقِيَّ رَجَّحَ الْمُرْسَلَ.
1213. ஒருவன் மற்றவனைப் பிடித்துக் கொள்ள இன்னொருவன் அந்த மற்றவனைக் கொன்று விட்டால், கொன்றவனைக் கொன்றுவிடவேண்டும். பிடித்துக் கொண்டிருந்தவனைச் சிறையில் அடைக்க வேண்டும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
இதனை இமாம் தாரகுத்னீ(ரஹ்) `மவ்ஸூல்' எனுத் தரத்தில் பதிவிட்டுள்ளார். இமாம் இப்னு கத்தான்(ரஹ்) ஸஹீஹ் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். இன்னும் இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள். இன்னும் இது பைஹகீயில் `முர்ஸல்' எனும் தரத்தில் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.
1214. وَعَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْبَيْلَمَانِيِّ؛ {أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَتَلَ مُسْلِمًا بِمَعَاهِدٍ. وَقَالَ: "أَنَا أَوْلَى مَنْ وَفَى بِذِمَّتِهِ}. أَخْرَجَهُ عَبْدُ الرَّزَّاقِ هَكَذَا مُرْسَلًا. وَوَصَلَهُ الدَّارَقُطْنِيُّ، بِذِكْرِ اِبْنِ عُمَرَ فِيهِ، وَإِسْنَادُ الْمَوْصُولِ وَاهٍ.وَعَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: {قُتِلَ غُلَامٌ غِيلَةً، فَقَالَ عُمَرُ: لَوْ اِشْتَرَكَ فِيهِ أَهْلُ صَنْعَاءَ لَقَتَلْتُهُمْ بِهِ}. أَخْرَجَهُ الْبُخَارِيُّ.
1214. ``ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டு வாழும் ஒர் இறைமறுப்பாளருக்காக ஒரு முஸ்லிமை இறைத்தூதர்(ஸல்) கொன்றார்கள் (மரண தண்டனை விதித்தார்கள்). பின்னர், ``பாதுகாப்புப் பொறுப்பை நிறைவேற்றியவர்களில் நானே மேலானவன்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார் என அப்துர் ரஹ்மான் இப்னு பைலமானீ(ரலி) அறிவித்தார்.
இமாம் அப்துர் ரஸ்ஸாக்(ரஹ்) இதனை `முர்ஸல்' எனும் தரத்தில் பதிவிடப்பட்டுள்ளார்.
உமர்(ரலி) வாயிலாக தாரகுத்னீயில் ``மவ்ஸூல்'' எனும் தரத்தில் பதிவிடப்பட்டுள்ளது. மேலும் இந்த அறிவிப்பு பலவீனமாக உள்ளது.
1216. وَعَنْ أَبِي شُرَيْحٍ اَلْخُزَاعِيِّ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {فَمَنْ قُتِلَ لَهُ قَتِيلٌ بَعْدَ مَقَالَتِي هَذِهِ، فَأَهْلُهُ بَيْنَ خِيَرَتَيْنِ: إِمَّا أَنْ يَأْخُذُوا الْعَقْلِ. أَوْ يَقْتُلُوا} أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيُّ.
1216. ``என்னுடைய இந்த உரைக்குப் பின்பு ஒருவர் மற்றவரைக் கொன்றால், இறந்தவரின் குடும்பத்தார் இரண்டு விஷயங்களில், தாம் விரும்பியதைத் தேர்ந்தெடுக்கலாம், விரும்பினால் இழப்பீட்டுத் தொகை பெற்றுக் கொள்ளலாம்; அல்லது கொலையாளியைப் பழிக்கும் பழியாக (நீதிமன்றம் மற்றும் அரசின் மூலம்) கொன்றுவிடலாம்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) ஓர் உரையில் கூறினார்கள் என அபூ ஷுரைஹ் அல் குஸாயீ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ
1217. وَأَصْلُهُ فِي "الصَّحِيحَيْنِ" مِنْ حَدِيثِ أَبِي هُرَيْرَةَ بِمَعْنَاهُ.بَابُ الدِّيَاتِ
1217. இதே பொருளில் அபூ ஹுரைரா(ரலி) வாயிலாக புகாரீ, முஸ்லிமில் இதன் மூலம் உள்ளது.
1218. عَنْ أَبِي بَكْرٍ بْنِ مُحَمَّدٍ بْنِ عَمْرِوِ بْنِ حَزْمٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَتَبَ إِلَى أَهْلِ الْيَمَنِ... فَذَكَرَ الْحَدِيثَ، وَفِيهِ: {أَنَّ مَنْ اِعْتَبَطَ مُؤْمِنًا قَتْلاً عَنْ بَيِّنَةٍ، فَإِنَّهُ قَوَدٌ، إِلَّا أَنْ يَرْضَى أَوْلِيَاءُ الْمَقْتُولِ، وَإِنَّ فِي النَّفْسِ الدِّيَةَ مِائَةً مِنَ الْإِبِلِ، وَفِي الْأَنْفِ إِذَا أُوعِبَ جَدْعُهُ الدِّيَةُ، وَفِي اللِّسَانِ الدِّيَةُ، وَفِي الشَّفَتَيْنِ الدِّيَةُ، وَفِي الذِّكْرِ الدِّيَةُ، وَفِي الْبَيْضَتَيْنِ الدِّيَةُ، وَفِي الصُّلْبِ الدِّيَةُ، وَفِي الْعَيْنَيْنِ الدِّيَةُ، وَفِي الرِّجْلِ الْوَاحِدَةِ نِصْفُ الدِّيَةِ، وَفِي الْمَأْمُومَةِ ثُلُثُ الدِّيَةِ، وَفِي الْجَائِفَةِ ثُلُثُ الدِّيَةِ، وَفِي الْمُنَقِّلَةِ خَمْسَ عَشْرَةَ مِنَ الْإِبِلِ، وَفِي كُلِّ إِصْبَعٍ مِنْ أَصَابِعِ الْيَدِ وَالرِّجْلِ عَشْرٌ مِنَ الْإِبِلِ، وَفِي السِّنِّ خَمْسٌ مِنَ الْإِبِلِ وَفِي المُوضِحَةِ خَمْسٌ مِنَ الْإِبِلِ، وَإِنَّ الرَّجُلَ يُقْتَلُ بِالْمَرْأَةِ، وَعَلَى أَهْلِ الذَّهَبِ الْفُ دِينَارٍ} أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ فِي "الْمَرَاسِيلِ" وَالنَّسَائِيُّ، وَابْنُ خُزَيْمَةَ، وَابْنُ الْجَارُودِ، وَابْنُ حِبَّانَ، وَأَحْمَدُ، وَاخْتَلَفُوا فِي صِحَّتِهِ.
1218. இறைத்தூதர்(ஸல்) யமன்வாசிகளுக்கு (ஒரு கடிதம்) எழுதினார்கள். (அறிவிப்பாளர் ஹதீஸ் முழுவதையும் அறிவித்தார்) அதில், யாரேனும் குற்றமற்ற இறைநம்பிக்கையாளர் ஒருவரைக் கொலைசெய்து, அதற்கு ஆதாரமும் இருந்தால் அதற்காகப் பழிவாங்குவது கடமையாகும். கொலை செய்யப்பட்டவனின் பொறுப்பாளர்கள் (உயிரீட்டுத் தொகை பெற்றுக் கொண்டு) மன்னிக்க ஒப்புக் கொண்டாலே தவிர. உயிருக்கான நஷ்ட ஈடு 100 ஒட்டகங்களாகும். மேலும், மூக்கை அடியோடு அறுத்துவிட்டால் முழு நஷ்ட ஈடு வழங்க வேண்டும். இரண்டு கண்கள், நாக்கு, உதடுகளுக்கு பதிலாக முழு நஷ்ட ஈடு தரப்பட வேண்டும். ஆண் குறிக்காவும் நஷ்ட ஈடு உண்டு; இரு விதர்களுக்காகவும் நஷ்ட ஈடு தரப்படவேண்டும். முதுகுத் தண்டு தாக்கப்பட்டாலும் நஷ்ட ஈடு தரப்படவேண்டும். ஒரு கால் வெட்டப்பட்டால் அரைப்பங்கு நஷ்ட ஈடாகும். மூளை மற்றும் வயிற்றுக் காயங்களுக்கு மூன்றில் ஒரு பங்கு நஷ்ட ஈடாகும். முதுகெலும்பைக் காயப்படுத்தியதற்கு நஷ்ட ஈடு பதினைந்து ஒட்டகங்களாகும். கை, கால்களின் ஒவ்வொரு விரலுக்கும் நஷ்ட பத்து ஒட்டகங்களாகும். ஒரு பல்லுக்குரிய நஷ்ட ஈடு ஐந்து ஒட்டகங்களாகும். எலும்பு தெரியும் அளவிற்குள்ள காயங்களுக்கு ஐந்து ஒட்டகங்கள் நஷ்ட ஈடாகும். பெண்ணுக்குப் பதிலாக ஆணை கொலை செய்பவர்களுக்குரிய நஷ்ட ஈடு அவரிடம் தங்கம் இருந்தால் ஆயிரம் தீனார்கள் ஆகும் என்று எழுதப்பட்டிருந்தது என அபூ பக்கர் இப்னு முஹம்மத் இப்னு அம்ர் இப்னி ஹஜம் தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனார் வாயிலாக அறிவித்தார்.
நூல்கள்: நஸயீ, இப்னு குஸைமா, இப்னு ஸ்ஜாரூத், இப்னு ஹிப்பான் மற்றும் அஹ்மத்
இது `ஸஹீஹ்' என்பதில் கருத்து வேறுபாடு உள்ளது.
1219. وَعَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {دِيَةُ الْخَطَأَ أَخْمَاسًا: عِشْرُونَ حِقَّةً، وَعِشْرُونَ جَذَعَةً، وَعِشْرُونَ بَنَاتِ مَخَاضٍ، وَعِشْرُونَ بَنَاتِ لَبُونٍ، وَعِشْرُونَ بَنِي لَبُونٍ} أَخْرَجَهُ الدَّارَقُطْنِيُّ. وَأَخْرَجَهُ الْأَرْبَعَةُ، بِلَفْظٍ: {وَعِشْرُونَ بِنِي مَخَاضٍ}، بَدَلَ: {بُنِيَ لَبُونٍ}. وَإِسْنَادُ الْأَوَّلِ أَقْوَى. وَأَخْرَجَهُ اِبْنُ أَبِي شَيْبَةَ مِنْ وَجْهٍ آخَرَ مَوْقُوفًا، وَهُوَ أَصَحُّ مِنَ الْمَرْفُوعِ.
1219. தவறுதலாகக் கொலை செய்தவன், 1. மூன்று ஆண்டுகள் பூர்த்தியான ஒட்டகங்கள் இருபது 2. நான்கு ஆண்டுகள் பூர்த்தியான ஒட்டகங்கள் இருபது 3. ஓராண்டு பூர்த்தியான பெண் ஒட்டகங்கள் பத்து 4 இரண்டு ஆண்டுகள் பூர்த்தியான ஒட்டகங்கள் இருபது 5. இரண்டு ஆண்டுகள் பூர்த்தியான ஒட்டகங்கள் இருபது, ஆகிய ஐந்து வகையான இழப்பீட்டுத் தொகை கொடுக்க வேண்டும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு மஸ்வூத்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
திர்மீதி, நஸயீ, இப்னு மாஜா, அபூ தாவூத் ஆகிய நூல்களில் ``இரண்டு ஆண்டுகள் பூர்த்தியான ஒட்டகங்கள் என்பதற்குப் பதிலாக ஓராண்டு பூர்த்தியான ஒட்டகங்கள்'' என உள்ளது. இருப்பினும், முதற்கூற்றே பலமானது.
இமாம் இப்னு அபீ ஷைபா(ரஹ்) இதனை மற்றொரு வழியில் `மவ்கூஃப்' எனும் தரத்தில் பதிவிட்டுள்ளார். இன்னும் இது `மர்ஃபூஃ'வை விட அதிகமாக `ஸஹீஹ்' எனும் தரத்தில் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.
1220. وَأَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالتِّرْمِذِيُّ: مِنْ طَرِيقِ عَمْرِوِ بْنِ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ رَفَعَهُ: {الدِّيَةُ ثَلَاثُونَ حِقَّةً، وَثَلَاثُونَ جَذَعَةً، وَأَرْبَعُونَ خَلِفَةً. فِي بُطُونِهَا أَوْلَادُهَا}.
1220. அம்ர் இப்னு ஷுஐபு தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனார் வாயிலாக `மர்ஃபூஃ' எனும் தரத்தில் ``உயிரீட்டுத் தொகை மூன்று ஆண்டுகள் பூர்த்தியான முப்பது ஒட்டகங்களும், நான்கு ஆண்டுகள் பூர்த்தியான முப்பது ஒட்டகங்களும், இன்னும் வயிற்றில் குட்டியிருக்கும் நாற்பது கர்ப்பிணி ஒட்டகங்கள்'' என அபூ தாவூத் மற்றும் திர்மிதீயின் மற்றோர் அறிவிப்பில் உள்ளது.
1221. وَعَنِ ابْنِ عَمْرٍورَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {إِنَّ أَعْتَى النَّاسِ عَلَى اللهُ ثَلَاثَةٌ: مَنْ قَتَلَ فِي حَرَمَ اللهِ، أَوْ قَتَلَ غَيْرَ قَاتِلِهِ، أَوْ قَتَلَ لِذَحْلِ الْجَاهِلِيَّةِ} أَخْرَجَهُ اِبْنُ حِبَّانَ فِي حَدِيثٍ صَحَّحَهُ.
1221. 1. அல்லாஹ் புனிதமாக்கிய இடத்தில் கொலை செய்பவன். 2. கொலைசெய்யாத நிரபராதியைக் கொல்பவன். 3. அறியாமைக் கால பகையை மனதில் வைத்து கொலைசெய்பவன் ஆகிய மூன்று விதமான மக்கள் அல்லாஹ்விடம் அதிகம் வரம்பு மீறியவர்களாவர் என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: இப்னு ஹிப்பான்
இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1222. وَعَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا؛ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {أَلَا إِنَّ دِيَةَ الْخَطَأِ شِبْهِ الْعَمْدِ -مَا كَانَ بِالسَّوْطِ وَالْعَصَا- مَائَةٌ مِنَ الْإِبِلِ، مِنْهَا أَرْبَعُونَ فِي بُطُونِهَا أَوْلَادُهَا} أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيُّ، وَابْنُ مَاجَهْ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ.
1222. ``மக்களே! தவறுதலாக செய்யப்பட்ட கொலைக்கும், வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்டதற்கு ஒப்பாக உள்ள தவறிச் செய்த கொலைக்கும் - அதாவது கசை மற்றும் கம்பால் அடிக்கப்பட்டு நிகழ்ந்த கொலைக்கும் உரிய இழப்பீட்டுத் தொகை நூறு ஒட்டகங்களாகும்; அவற்றில் நாற்பது கர்ப்பிணி ஒட்டகங்களாய் இருக்க வேண்டும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அப்துல்லாஹ் இப்னு அம்ர் இப்னு ஆஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ மற்றும் இப்னு மாஜா
இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1223. وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {هَذِهِ وَهَذِهِ سَوَاءٌ -يَعْنِي: الْخُنْصَرَ وَالْإِبْهَامَ} رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.وَلِأَبِي دَاوُدَ وَالتِّرْمِذِيَّ: {دِيَةُ الْأَصَابِعِ سَوَاءٌ، وَالْأَسْنَانُ سَوَاءٌ: اَلثَّنِيَّةُ وَالضِّرْسُ سَوَاءٌ}. وَلِابْنِ حِبَّانَ: {دِيَةُ أَصَابِعِ الْيَدَيْنِ وَالرِّجْلَيْنِ سَوَاءٌ، عَشَرَةٌ مِنَ الْإِبِلِ لِكُلِّ إصْبَعٍ}.
1223. ``இதுவும் இதுவும் அதாவது பெருவிரலும் கண்டு விரலும் சமமாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ
விரல்கள் மற்றும் முன் பற்களின் நஷ்ட ஈடு சமமானதாகும். இன்னும், பின் வரிசைப் பற்களுக்கான நஷ்டயீடு சமமானதாகும்'' என்று அபூ தாவூத் மற்றும் திர்மிதீயிலும் உள்ளது.
``இரண்டு கைகளின் விரல்கள் மற்றும் இரண்டு கால்களின் விரல்களுக்கான நஷ்ட ஈடு சமமாகும். ஒவ்வொரு விரலுக்கும் பத்து ஒட்டகங்கள் (நஷ்ட ஈடு) ஆகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு ஹிப்பானில் உள்ளது.
1224. وَعَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ رَفَعَهُ قَالَ: {مَنْ تَطَبَّبَ -وَلَمْ يَكُنْ بِالطِّبِّ مَعْرُوفًا- فَأَصَابَ نَفْسًا فَمَا دُونَهَا، فَهُوَ ضَامِنٌ} أَخْرَجَهُ الدَّارَقُطْنِيُّ، وَصَحَّحَهُ الْحَاكِمُ، وَهُوَ عِنْدَ أَبِي دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيِّ وَغَيْرِهِمَا؛ إِلَّا أَنَّ مَنْ أَرْسَلَهُ أَقْوَى مِمَّنْ وَصَلَهُ.
1224. ``ஒருவர் மருத்துவம் அறியாதவராக (தேர்ச்சியும் அனுபவமும் அற்றவராக) இருக்கும் நிலையில், அவர் யாருக்கேனும் சிகிச்சை அளித்து சிகிச்சை பெற்றவரின் உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டால், அதற்கான (இழப்பீடு தரும்) பொறுப்பை அவரே ஏற்க வேண்டும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனார் வாயிலாக மர்ஃபூவு எனும் தரத்தில் அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். அபூ தாவூத் நஸயீயிலும் உள்ளது. ஆனால், இதனை முர்ஸலாக அறிவித்தவர்களே மவ்ஸூலாக அறிவித்தவர்களைவிட பலமானவர்கள் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
1225. 1213 – وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ؛ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {فِي الْمَوَاضِحِ خَمْسٌ، خَمْسٌ مِنَ الْإِبِلِ} رَوَاهُ أَحْمَدُ. وَالْأَرْبَعَةُ. وَزَادَ أَحْمَدُ: {وَالْأَصَابِعُ سَوَاءٌ، كُلُّهُنَّ عَشْرٌ، عَشْرٌ مِنَ الْإِبِلِ} وَصَحَّحَهُ اِبْنُ خُزَيْمَةَ، وَابْنُ الْجَارُودِ.
1225. ``எலும்புகள் வெளியில் தெரியும் அளவுள்ள காயங்களுக்கு இழப்பீடு ஐந்து, ஐந்து ஒட்டகங்களாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா
``விரல்கள் எல்லாம் சமமாகும். அவற்றிற்கான இழப்பீடு பத்து பத்து ஒட்டகங்களாகும்'' என அஹ்மதில் அதிகப்படியாக உள்ளது.
இமாம் இப்னு குஸைமா மற்றும் இப்னுல் ஜாரூத்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
1226. وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {عَقْلُ أَهْلِ الذِّمَّةِ نِصْفُ عَقْلِ الْمُسْلِمِينَ} رَوَاهُ أَحْمَدُ وَالْأَرْبَعَةُ. وَلَفْظُ أَبِي دَاوُدَ: {دِيَةُ الْمُعَاهِدِ نِصْفُ دِيَةِ الْحُرِّ} وَلِلنِّسَائِيِّ: {عَقْلُ الْمَرْأَةِ مِثْلُ عَقْلِ الرَّجُلِ، حَتَّى يَبْلُغَ الثُّلُثَ مِنْ دِيَتِهَا} وَصَحَّحَهُ اِبْنُ خُزَيْمَةَ.
1226. ``திம்மிகளுக்கான (இஸ் லாமிய அரசின் கீழ் வாழ்பவர்கள்) இழப்பீட்டுத் தொகை முஸ்லிம்களுக்கான இழப்பீட்டுத் தொகையிலிருந்து பாதியாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா
``ஒப்பந்தம் செய்து வாழ்பவர்களுக்கான இழப்பீடு சுதந்திரமான அசல் குடிமக்களுக்கான இழப்பீட்டிலிருந்து பாதியாகும்'' என அபூ தாவூதில் உள்ளது.
``பெண்ணுக்குரிய இழப்பீடு ஆணுக்குரியது போன்றே ஆகும். அதில் மூன்றில் ஒரு பகுதி மையத்திற்குச் சாரும்'' என நஸயீயில் உள்ளது.
இதனை இமாம் இப்னு குஸைமா ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1227. وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {عَقْلُ شِبْهِ الْعَمْدِ مُغَلَّظٌ مِثْلُ عَقْلِ الْعَمْدِ، وَلَا يَقْتَلُ صَاحِبُهُ، وَذَلِكَ أَنْ يَنْزُوَ الشَّيْطَانُ، فَتَكُونُ دِمَاءٌ بَيْنَ النَّاسِ فِي غَيْرِ ضَغِينَةٍ، وَلَا حَمْلِ سِلَاحٍ} أَخْرَجَهُ الدَّارَقُطْنِيُّ وَضَعَّفَهُ.
1227. `வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்ட கொலைக் குற்றத்திற்கு, தவறுதலாக நிகழ்ந்த கொலைக் குற்றத்திற்குரியது போல் தண்டனை கடுமையானதே. இரண்டிற்கும் இடையிலுள்ள வேறுபாடு என்னவென்றால், தவறுதலாக நிகழ்ந்த கொலைக் குற்றத்தில் குற்றவாளி கொல்லப்படமாட்டார். ஆனால், வேண்டுமென்றே செய்யும் கொலைக்கு ஒப்பானது என்பது ஏனெனில் குரோதம் ஏதுமின்றியும் ஆயுதம் ஏந்தாமல் இருக்கும் நிலையிலும் (தாக்கும் எண்ணமின்றி) இருக்கும்போது ஷைத்தானின் தூண்டுதலால் மக்கள் தமக்கிடையே ஒருவரையொவருவர் அடித்துக் கொண்டு உயிரைப் மாய்ப்பதாகும் என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
இது `ளயீஃப்' எனும் தரத்தில் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.