1224. وَعَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ رَفَعَهُ قَالَ: {مَنْ تَطَبَّبَ -وَلَمْ يَكُنْ بِالطِّبِّ مَعْرُوفًا- فَأَصَابَ نَفْسًا فَمَا دُونَهَا، فَهُوَ ضَامِنٌ} أَخْرَجَهُ الدَّارَقُطْنِيُّ، وَصَحَّحَهُ الْحَاكِمُ، وَهُوَ عِنْدَ أَبِي دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيِّ وَغَيْرِهِمَا؛ إِلَّا أَنَّ مَنْ أَرْسَلَهُ أَقْوَى مِمَّنْ وَصَلَهُ.
1224. ``ஒருவர் மருத்துவம் அறியாதவராக (தேர்ச்சியும் அனுபவமும் அற்றவராக) இருக்கும் நிலையில், அவர் யாருக்கேனும் சிகிச்சை அளித்து சிகிச்சை பெற்றவரின் உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்பட்டால், அதற்கான (இழப்பீடு தரும்) பொறுப்பை அவரே ஏற்க வேண்டும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனார் வாயிலாக மர்ஃபூவு எனும் தரத்தில் அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். அபூ தாவூத் நஸயீயிலும் உள்ளது. ஆனால், இதனை முர்ஸலாக அறிவித்தவர்களே மவ்ஸூலாக அறிவித்தவர்களைவிட பலமானவர்கள் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
1225. 1213 – وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ؛ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {فِي الْمَوَاضِحِ خَمْسٌ، خَمْسٌ مِنَ الْإِبِلِ} رَوَاهُ أَحْمَدُ. وَالْأَرْبَعَةُ. وَزَادَ أَحْمَدُ: {وَالْأَصَابِعُ سَوَاءٌ، كُلُّهُنَّ عَشْرٌ، عَشْرٌ مِنَ الْإِبِلِ} وَصَحَّحَهُ اِبْنُ خُزَيْمَةَ، وَابْنُ الْجَارُودِ.
1225. ``எலும்புகள் வெளியில் தெரியும் அளவுள்ள காயங்களுக்கு இழப்பீடு ஐந்து, ஐந்து ஒட்டகங்களாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா
``விரல்கள் எல்லாம் சமமாகும். அவற்றிற்கான இழப்பீடு பத்து பத்து ஒட்டகங்களாகும்'' என அஹ்மதில் அதிகப்படியாக உள்ளது.
இமாம் இப்னு குஸைமா மற்றும் இப்னுல் ஜாரூத்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
1226. وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {عَقْلُ أَهْلِ الذِّمَّةِ نِصْفُ عَقْلِ الْمُسْلِمِينَ} رَوَاهُ أَحْمَدُ وَالْأَرْبَعَةُ. وَلَفْظُ أَبِي دَاوُدَ: {دِيَةُ الْمُعَاهِدِ نِصْفُ دِيَةِ الْحُرِّ} وَلِلنِّسَائِيِّ: {عَقْلُ الْمَرْأَةِ مِثْلُ عَقْلِ الرَّجُلِ، حَتَّى يَبْلُغَ الثُّلُثَ مِنْ دِيَتِهَا} وَصَحَّحَهُ اِبْنُ خُزَيْمَةَ.
1226. ``திம்மிகளுக்கான (இஸ் லாமிய அரசின் கீழ் வாழ்பவர்கள்) இழப்பீட்டுத் தொகை முஸ்லிம்களுக்கான இழப்பீட்டுத் தொகையிலிருந்து பாதியாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா
``ஒப்பந்தம் செய்து வாழ்பவர்களுக்கான இழப்பீடு சுதந்திரமான அசல் குடிமக்களுக்கான இழப்பீட்டிலிருந்து பாதியாகும்'' என அபூ தாவூதில் உள்ளது.
``பெண்ணுக்குரிய இழப்பீடு ஆணுக்குரியது போன்றே ஆகும். அதில் மூன்றில் ஒரு பகுதி மையத்திற்குச் சாரும்'' என நஸயீயில் உள்ளது.
இதனை இமாம் இப்னு குஸைமா ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1227. وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {عَقْلُ شِبْهِ الْعَمْدِ مُغَلَّظٌ مِثْلُ عَقْلِ الْعَمْدِ، وَلَا يَقْتَلُ صَاحِبُهُ، وَذَلِكَ أَنْ يَنْزُوَ الشَّيْطَانُ، فَتَكُونُ دِمَاءٌ بَيْنَ النَّاسِ فِي غَيْرِ ضَغِينَةٍ، وَلَا حَمْلِ سِلَاحٍ} أَخْرَجَهُ الدَّارَقُطْنِيُّ وَضَعَّفَهُ.
1227. `வேண்டுமென்றே செய்யப்பட்ட கொலைக் குற்றத்திற்கு, தவறுதலாக நிகழ்ந்த கொலைக் குற்றத்திற்குரியது போல் தண்டனை கடுமையானதே. இரண்டிற்கும் இடையிலுள்ள வேறுபாடு என்னவென்றால், தவறுதலாக நிகழ்ந்த கொலைக் குற்றத்தில் குற்றவாளி கொல்லப்படமாட்டார். ஆனால், வேண்டுமென்றே செய்யும் கொலைக்கு ஒப்பானது என்பது ஏனெனில் குரோதம் ஏதுமின்றியும் ஆயுதம் ஏந்தாமல் இருக்கும் நிலையிலும் (தாக்கும் எண்ணமின்றி) இருக்கும்போது ஷைத்தானின் தூண்டுதலால் மக்கள் தமக்கிடையே ஒருவரையொவருவர் அடித்துக் கொண்டு உயிரைப் மாய்ப்பதாகும் என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
இது `ளயீஃப்' எனும் தரத்தில் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.
1228. عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: {قَتَلَ رَجُلٌ رَجُلًا عَلَى عَهْدِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَفَجَعَلَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ دِيَتَهُ اِثْنَيْ عَشَرَ أَلْفًا} رَوَاهُ الْأَرْبَعَةُ، وَرَجَّحَ النَّسَائِيُّ وَأَبُو حَاتِمٍ إِرْسَالَهُ.
1228. இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களின் காலத்தில் ஒருவர் மற்றொருவரைக் கொன்றுவிட்டார். கொல்லப்பட்டவருக்குரிய இழப்பீட்டுத் தொகையாக இறைத்தூதர்(ஸல்) பனிரெண்டு ஆயிரம் திர்ஹம் விதித்தார்கள் என இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா
இமாம் நஸயீ மற்றும் அபூ ஹாதிம்(ரஹ்) இதனை `முர்ஸல்' எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
1229. وَعَنْ أَبِي رِمْثَةَ قَالَ: {أَتَيْتُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَمَعِي اِبْنِي. فَقَالَ: "مَنْ هَذَا؟" قُلْتُ: اِبْنِي. أَشْهَدُ بِهِ. قَالَ: "أَمَّا إِنَّهُ لَا يَجْنِي عَلَيْكَ، وَلَا تَجْنِي عَلَيْهِ} رَوَاهُ النَّسَائِيُّ، وَأَبُو دَاوُدَ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ خُزَيْمَةَ، وَابْنُ الْجَارُودِ.بَابُ دَعْوَى الدَّمِ وَالْقَسَامَةِ
1229. நான் என் மகனுடன் நபி(ஸல்) அவர்களிடம் ஆஜரானேன். அப்போது, ``இவர் யார்?'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) வினவினார்கள்.
``இவன் என் மகன்! தாங்கள் இதற்கு சாட்சியாய் இருங்கள்!'' என நான் கூறினேன்.
``அவன் உனக்கு ஏதும் தீங்கு விளைவிக்க மாட்டான். நீயும் அவனுக்கு ஏதும் தீங்கு விளைவிக்கமாட்டாய்'' என்று கூறினார்கள்.
நூல்கள்: நஸயீ, அபூ தாவூத்
இமாம் இப்னு குஸைமா மற்றும் இப்னுல் ஜாரூத்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
1230. عَنْ سَهْلِ بْنِ أَبِي حَثْمَةَ، عَنْ رِجَالٍ مِنْ كُبَرَاءِ قَوْمِهِ، أَنَّ عَبْدَ اللهُ بْنَ سَهْلٍ ومُحَيِّصَةَ بْنَ مَسْعُودٍ خَرَجَا إِلَى خَيْبَرَ مِنْ جَهْدٍ أَصَابَهُمْ، فَأُتِيَ مَحَيِّصَةُ فَأُخْبِرَ أَنَّ عَبْدَ اللهُ بْنِ سَهْلِ قَدْ قُتِلَ، وَطُرِحَ فِي عَيْنٍ، فَأَتَى يَهُودَ، فَقَالَ: أَنْتُمْ وَاللهِ قَتَلْتُمُوهُ. قَالُوا: وَاللهِ مَا قَتَلْنَاهُ، فَأَقْبَلَ هُوَ وَأَخُوهُ حُوَيِّصَةُ وَعَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ سَهْلٍ، فَذَهَبَ مُحَيِّصَةُ لَيَتَكَلَّمَ، فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {"كَبِّرْ كَبِّرْ" يُرِيدُ: السِّنَّ، فَتَكَلَّمَ حُوَيِّصَةُ، ثُمَّ تَكَلَّمَ مُحَيِّصَةُ، فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ "إِمَّا أَنْ يَدُوا صَاحِبَكُمْ، وَإِمَّا أَنْ يَأْذَنُوا بِحَرْبٍ". فَكَتَبَ إِلَيْهِمْ فِي ذَلِكَ كِتَابًا . فَكَتَبُوا: إِنَّا وَاللهِ مَا قَتَلْنَاهُ، فَقَالَ لِحُوَيِّصَةَ، وَمُحَيِّصَةُ، وَعَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنَ سَهْلٍ: "أَتَحْلِفُونَ، وَتَسْتَحِقُّونَ دَمَ صَاحِبَكُمْ؟" قَالُوا: لَا. قَالَ: "فَتَحْلِفُ لَكُمْ يَهُودُ؟" قَالُوا: لَيْسُوا مُسْلِمِينَ فَوَدَاهُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ عِنْدِهِ، فَبَعَثَ إِلَيْهِمْ مَائَةَ نَاقَةٍ. قَالَ سَهْلٌ: فَلَقَدْ رَكَضَتْنِي مِنْهَا نَاقَةٌ حَمْرَاءُ} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
1230. அப்துல்லாஹ் இப்னு ஸஹ்ல் மற்றும் முஹய்யிஸா இப்னு மஸ்வூத் ஆகிய இருவரும் தங்களுக்கு ஏற்பட்ட சில பிரச்னைகளின் காரணமாக கைபரின் பக்கம் சென்றார்கள். ஒரு நாள் முஹய்யிஸாவிடம் ஒருவர் வந்து அப்துல்லாஹ் இப்னு ஸஹ்ல் கொல்லப்பட்டுவிட்டார். அவரின் உடல் ஓர் ஊற்றில் போடப்பட்டது என்ற செய்தியைத் தெரிவித்தார். முஹய்யிஸா யூதர்களிடம் சென்று, ``அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! நீங்கள் அவரைக் கொன்று விட்டீர்கள்'' எனக் கூறினார்.
``அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! அவரை நாங்கள் கொல்லவில்லை'' என அவர்கள் கூறினார்கள்.
பின்னர் அவரும் அவரின் சகோதரர் ஹுவய்யிஸாவும் அப்துர் ரஹ்மான் இப்னு ஸஹ்லும் (இதனைப் பற்றி பேசுவதற்காக) நபி(ஸல்) அவர்களிடம் வந்தார்கள். முஹய்யிஸா நபி(ஸல்) அவர்களிடம் பேசத் தொடங்கினார். அப்போது, ``பெரியவரைப் பேசவிடுங்கள்'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள். வயதுக்குரிய மரியாதை தர நாடி இவ்வாறு இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள். உடனே ஹுவய்யிஸா பேசத் தொடங்கினார். பின்னர், முஹய்யிஸா பேசினார். அவர்கள் விஷயத்தைச் சொல்லி முடித்தனர்.
``அவர்கள் உங்கள் சகோதரருக்கான இழப்பீட்டை அவர்கள் கொடுக்க வேண்டும். இல்லை என்றால் போர்ப்பிரகடனத்தைப் பெறுவார்கள்'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறி, அவர்களுக்கு அது குறித்து ஒரு கடிதம் எழுதினார்கள். அதற்கு அவர்கள், ``அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக அவரை நாங்கள் கொலை செய்யவில்லை'' எனப் பதில் எழுதினார்கள். உடனே இறைத்தூதர்(ஸல்) ஹுவய்யிஸா, முஹய்யிஸா மற்றும் அப்துர் ரஹ்மான் இப்னு ஸஹ்ல் ஆகியோரிடம், ``நீங்கள் சத்தியம் செய்து உங்களின் நண்பரின் இரத்தத்திற்கு நீங்கள் உரிமை பெறுவீர்களா?'' எனக் கேட்டார்கள்.
``இல்லை'' என அவர்கள் கூறினார்கள்.
``உங்கள் மீது யூதர்கள் சத்தியம் செய்கிறார்களே?'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள்.
``அவர்கள் முஸ்லிம்கள் இல்லையே'' என அவர்கள் (பதில்) கூறினர்.
எனவே, இறைத்தூதர்(ஸல்) தம் தரப்பிலிருந்து அவர்களுக்கு இழப்பீடு கொடுத்தார்கள். அவர்களுக்கு நூறு ஒட்டகங்களை அனுப்பினார்கள். அவற்றில் ஓர் ஒட்டகம் என்னை மிதித்துவிட்டது'' என ஸஹ்ல் கூறினார். இச்சம்பவத்தை ஸஹ்ல் இப்னு அபீ ஹஸ்மா(ரலி) தம் குலத்தின் பெரியவர்களிடமிருந்து அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
1231. وَعَنْ رَجُلٍ مِنَ الْأَنْصَارِ؛ {أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَقَرَّ الْقَسَامَةَ عَلَى مَا كَانَتْ عَلَيْهِ فِي الْجَاهِلِيَّةِ، وَقَضَى بِهَا رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بَيْنَ نَاسٍ مِنَ الْأَنْصَارِ فِي قَتِيلٍ اِدَّعَوْهُ عَلَى الْيَهُودِ} رَوَاهُ مُسْلِمٌ.بَابُ قِتَالِ أَهْلِ الْبَغْيِ
1231. ``அறியாமைக் காலத்தின் ஒரு சத்தியத்தை இறைத்தூதர்(ஸல்) அப்படியே அங்கீகரித்து, அதன் அடிப்படையில் அன்ஸாரிகளில் சிலரிடையே யூதர்களால் கொல்லப்பட்டதாக அவர்கள் சொன்னவரின் விஷயத்தில் தீர்ப்பளித்தார்கள் என அன்ஸாரிகளில் ஒருவர் அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
1232. عَنِ ابْنِ عُمَرَ رِضَيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {مَنْ حَمَلَ عَلَيْنَا السِّلَاحَ، فَلَيْسَ مِنَّا} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
1232. ``நமக்கு எதிராக ஆயுதம் தூக்குபவன் நம்மைச் சேர்ந்தவன் அல்லன்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
1233. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {مَنْ خَرَجَ عَنِ الطَّاعَةِ، وَفَارَقَ الْجَمَاعَةَ، وَمَاتَ، فَمِيتَتُهُ مِيتَةٌ جَاهِلِيَّةٌ} أَخْرَجَهُ مُسْلِمٌ.
1233. ``தலைமைக்குக் கட்டுப்படுவதை விட்டு வெளியேறி, கூட்டமைப்பிலிருந்தும் பிரிந்து போனவரின் மரணம் அறியாமைக் கால (இறைமறுப்பாளரின்) மரணமாக ஆகிவிடுகிறது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
1234. وَعَنْ أَمِّ سَلَمَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {تَقْتُلُ عَمَّارًا اَلْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ} رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
1234. ``துரோகிகளின் ஒரு கூட்டம் அம்மாரைக் கொலை செய்யும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என உம்மு ஸலமா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
1235. وَعَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {هَلْ تَدْرِي يَا اِبْنَ أُمِّ عَبْدٍ، كَيْفَ حُكْمُ اللهُ فِيمَنْ بَغَى مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ؟"، قَالَ: اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ. قَالَ: "لَا يُجْهَزُ عَلَى جَرِيحِهَا، وَلَا يُقْتَلُ أَسِيرُهَا، وَلَا يُطْلَبُ هَارِبُهَا، وَلَا يُقْسَمُ فَيْؤُهَا} رَوَاهُ الْبَزَّارُ و الْحَاكِمُ وَصَحَّحَهُ فَوَهِمَ؛ فَإِنَّ فِي إِسْنَادِهِ كَوْثَرَ بْنَ حَكِيمٍ، وَهُوَ مَتْرُوكٌ. وَصَحَّ عَنْ عَلِيٍّ مِنْ طُرُقٍ نَحْوُهُ مَوْقُوفًا. أَخْرَجَهُ اِبْنُ أَبِي شَيْبَةَ، وَالْحَاكِمُ.
1235. ``உம்மு அப்தின் மகனே! (இப்னு மஸ் வூத் அவர்களே) இந்தச் சமுதாயத்திலிருந்து துரோகியாக மாறிவிடுபவர்களுக்கான இறைச் சட்டம் என்னவென்பதை நீர் அறிவீரா?'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) வினவினார்கள்.
``அல்லாஹ்வும் அவனுடைய தூதருமே நன்கு அறிவர்'' என அவர் பதில் கூறினார்.
``அவர்களில் காயமுற்றவனின் காயத்திற்கு மருந்து கட்டக் கூடாது; ஆறவிடக் கூடாது.'' இன்னும் அவர்களில் கைதானவரைக் கொல்லக் கூடாது. அவர்களில் ஓடிப்போனவனைத் தேடிப் போகலாகாது. இன்னும், அவர்களின் போர்ச் செல்வங்களை பங்கிடவும் கூடாது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள். என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: பஸ்ஸார், ஹாகிம்
இது `ஸஹீஹ்' எனும் தரத்தில் உள்ளதாக இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) கூறியது தவறு; ஏனெனில், இதன் அறிவிப்பாளர் தொடரில் ஹதீஸ் கலை அறிஞர்களால் நிராகரிக்கப்பட்ட கௌஸர் இப்னு ஹகிம் என்பவர் இடம் பெறுகிறார்.
இது அலீ(ரலி) வாயிலாக மற்றோர் அறிவிப்பில் `மவ்கூஃப்' என வந்துள்ளது; இதுவே சரியாகும். இப்னு அபீ ஷைபா மற்றும் ஹாகிம் இதனைப் பதிவிட்டுள்ளனர்.
1236. وَعَنْ عَرْفَجَةَ بْنِ شُرَيْحٍ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: {مَنْ أَتَاكُمْ وَأَمَرَكُمْ جَمِيعٌ، يُرِيدُ أَنْ يُفَرِّقَ جَمَاعَتَكُمْ، فَاقْتُلُوهُ} أَخْرَجَهُ مُسْلِمٌ.بَابُ قِتَالِ الْجَانِي وَقَتْلُ الْمُرْتَدِّ
1236. ``ஒன்றுபட்டு இருக்கும் உங்கள் கூட்டமைப்பைப் பிரிக்கும் எண்ணத்துடன் உங்களிடம் வருபவரைக் கொன்றுவிடுங்கள்! (மரண தண்டனை கொடுங்கள்!)'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அர்ஃபஜ் இப்னு ஷுரைஹ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
1237. عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {مِنْ قُتِلَ دُونَ مَالِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ} رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيُّ، وَالتِّرْمِذِيُّ وَصَحَّحَهُ.
1237. ``தன் சொத்தைப் பாதுகாப்பதற்காக கொல்லப்படுபவர் ஷஹீத் ஆவார்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அப்துல்லாஹ் இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ மற்றும் திர்மிதீ
இமாம் திர்மிதீ(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1238. وَعَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: {قَاتَلَ يُعْلَى بْنُ أُمِّيَّةَ رَجُلًا، فَعَضَّ أَحَدُهُمَا صَاحِبَهُ، فَنَزَعَ ثَنِيَّتَهُ، فَاخْتَصَمَا إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: "أَيَعَضُّ أَحَدُكُمْ أَخَاهُ كَمَا يَعَضُّ الْفَحْلُ؟ لَا دِيَةَ لَهُ"} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ، وَاللَّفْظُ لِمُسْلِمٍ.
1238. யஃலா இப்னு உமையா ஒருவருடன் சண்டையிட்டார். அப்போது, அவர்களில் ஒருவர் மற்றவரைத் தன் பல்லால் கடித்தார். உடனே மற்றவர் தன் கையை அவரின் வாயிலிருந்து உருவிக் கொண்டார். அதனுடன் அவரின் முன்பல்லையும் (உடைத்துக்) கழற்றிவிட்டார். இந்த வழக்கு இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கொண்டுவரப்பட்டது. ``உங்களில் ஒருவர் தன் சகோதரனை பலமான ஒட்டகம் கடிப்பது போன்று கடிப்பதா? இதற்கெல்லாம் நஷ்டஈடில்லை'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இம்ரான் இப்னு ஹுஸைன்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
இங்கு முஸ்லிமின் வாசகம் இடம் பெற்றுள்ளது.
1239. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ أَبُو الْقَاسِمِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {لَوْ أَنَّ اِمْرَأً اِطَّلَعَ عَلَيْكَ بِغَيْرِ إِذْنٍ، فَحَذَفْتَهُ بِحَصَاةٍ، فَفَقَأْتَ عَيْنَهُ، لَمْ يَكُنْ عَلَيْكَ جُنَاحٌ} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ. وَفِي لَفْظٍ لِأَحْمَدَ، وَالنَّسَائِيِّ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ: {فَلَا دِيَةَ لَهُ وَلَا قِصَاصَ}.
1239. ``அனுமதியின்றி ஒருவர் உங்களின் வீட்டிற்குள் (வீட்டின் ஜன்னல் வழியாக) எட்டிப் பார்த்ததற்காக நீங்கள் அவரைக் கல்லால் அடித்து, அவரின் கண்ணைத் தோண்டி எடுத்தாலும் அது உங்கள் மீது குற்றமாகாது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
அஹ்மத் மற்றும் நஸயீயின் மற்றோர் அறிவிப்பில், ``அதற்கு இழப்பீடோ, பழிவாங்குதலோ இல்லை'' என உள்ளது. இன்னும், இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1240. وَعَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: {قَضَى رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنَّ حِفْظَ الْحَوَائِطِ بِالنَّهَارِ عَلَى أَهْلِهَا، وَأَنْ حِفْظَ الْمَاشِيَةِ بِاللَّيْلِ عَلَى أَهْلِهَا، وَأَنَّ عَلَى أَهْلِ الْمَاشِيَةِ مَا أَصَابَتْ مَاشِيَتُهُمْ بِاللَّيْلِ} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَالْأَرْبَعَةُ إِلَّا التِّرْمِذِيُّ،. وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ وَفِي إِسْنَادِهِ اِخْتِلَافٌ.
1240. ``பகலில் தோட்டங்களைப் பாதுகாத்தல் அதன் எஜமானின் பொறுப்பாகும். இரவில் கால் நடைகளைப் பாதுகாத்தல் அவற்றின் எஜமானன் மீதே பொறுப்பாகும். இன்னும், இரவில் அவற்றின் மூலம் பிறருக்கு ஏதேனும் தீங்குகள் ஏற்பட்டால், அதன் பொறுப்பு உரிமையாளனையே சாரும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என பராவு இப்னு ஆஸிப்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா.
இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
இதன் அறிவிப்பாளர் தொடரில் கருத்து வேறுபாடுகள் உள்ளன.
1241. وَعَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ -فِي رَجُلٍ أَسْلَمَ ثُمَّ تَهَوَّدَ-: {لَا أَجْلِسُ حَتَّى يُقْتَلَ، قَضَاءُ اللهُ وَرَسُولِهِ، فَأُمِرَ بِهِ، فَقُتِلَ. مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ}.وَفِي رِوَايَةٍ لِأَبِي دَاوُدَ: {وَكَانَ قَدْ اُسْتُتِيبَ قَبْلَ ذَلِكَ}.
1241. இஸ்லாமை ஏற்றுப் பின்னர், யூதனாகிப் போனவன் குறித்துக் கூறுகையில், ``அவன் கொல்லப்படும் வரை நான் அமர மாட்டேன். ஏனெனில், அல்லாஹ் மற்றும் அவனுடைய தூதரின் தீர்ப்பு இதுதான்'' என முஆத் இப்னு ஜபல்(ரலி) கூறினார்கள். பின்னர் அதற்கான கட்டளையிடப்பட்டது. உடனே அவன் கொல்லப்பட்டான் என முஆத் இப்னு ஐபல்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
அபூ தாவூதின் மற்றோர் அறிவிப்பில் கொல்லப்படுவதற்கு முன்பு பாவமன்னிப்புக் கோருமாறு அவனிடம் சொல்லப்பட்டது என்றும் உள்ளது.
1242. وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {مَنْ بَدَّلَ دِينَهُ فَاقْتُلُوهُ} رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
1242. ``(இஸ்லாமிலிருந்து கொண்டு) தன் மார்க்கத்தை மாற்றிக் கொள்பவனைக் கொன்றுவிடுங்கள். (மரண தண்டனை கொடுங்கள்)'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார் கள் என இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ
1243. وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا؛ {أَنَّ أَعْمَى كَانَتْ لَهُ أُمُّ وَلَدَ تَشْتُمُ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَتَقَعُ فِيهِ، فَيَنْهَاهَا، فَلَا تَنْتَهِي، فَلَمَّا كَانَ ذَاتَ لَيْلَةٍ أَخْذَ الْمِعْوَلَ، فَجَعَلَهُ فِي بَطْنِهَا، وَاتَّكَأَ عَلَيْهَا.فَقَتَلَهَا فَبَلَغَ ذَلِكَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ:"أَلَّا اِشْهَدُوا أَنَّ دَمَهَا هَدَرٌ}. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَرُوَاتُهُ ثِقَاتٌ.كِتَابُ الْحُدُودِبَابُ حَدِّ الزَّانِي
1243. பார்வையற்ற ஒரு நபித்தோழரிடம் ஓர் உம்மு வலத் இருந்தாள். இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களை அவள் ஏசிக்கொண்டும், குறை பேசிக் கொண்டும் இருந்தாள். அவர் (பலமுறை)அவளைத் தடுத்தும்கூட அவள் திருந்தவில்லை. ஒரு நாள் இரவு கோடாரியை எடுத்து அவளின் வயிற்றில் பாய்ச்சி அவள் மீது சாய்ந்து அவளைக் கொன்றுவிட்டார். இச்செய்தி இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கொண்டுவரப்பட்டது.
``அறிந்து கொள்ளுங்கள்! அவளின் இரத்தம் வீணாகிவிட்டது. (அவள் கொல்லப்பட்டதற்கு இழப்பீட்டுத் தொகை இல்லை) என்பதற்கு நீங்களே சாட்சியாக இருங்கள்!'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: அபூ தாவூத்
இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள்.