877. وَعَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبْزَى، وَعَبْدِ اللهِ بْنِ أَبِي أَوْفَى -رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا- قَالَا: {كُنَّا نُصِيبُ الْمَغَانِمَ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَكَانَ يَأْتِينَا أَنْبَاطٌ مِنْ أَنْبَاطِ الشَّامِ، فَنُسْلِفُهُمْ فِي الْحِنْطَةِ وَالشَّعِيرِ وَالزَّبِيبِ - وَفِي رِوَايَةٍ: وَالزَّيْتِ- إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى. قِيلَ: أَكَانَ لَهُمْ زَرْعٌ؟ قَالَا: مَا كُنَّا نَسْأَلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ} رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
877. இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கனீமத் பொருட்களை நாங்கள் பெற்றுக் கொண்டிருந்தோம். அப்போது சிரியா நாட்டு வணிகக் கூட்டத்திலிருந்து ஒரு கூட்டம் வந்தது. நாங்கள் அவர்களிடம் கோதுமை, மைதா, கிஸ்மிஸ் பழம் ஆகியவற்றை முன் தொகையாகக் கொடுப்போம் என அப்துர் ரஹ்மான் இப்னு அப்ஸா(ரலி) மற்றும் அப்துர் ரஹ்மான் இப்னு அபீ அவ்ஃபா(ரலி) ஆகியோர் அறிவித்துள்ளார்கள்.
நூல்: புகாரீ
(புகாரீயிலேயே மற்றோர் அறிவிப்பில்) ``நாங்கள் குறிப்பிட்ட காலம் வரை ஜைத்தூன் எண்ணையும் கொடுப்போம்'' என இருவரும் கூற, (அப்போது) அவர்களிடம் விவசாய நிலம் இருந்ததா?'' என வினவப்பட்டதற்கு, ``நாங்கள் அது குறித்து அவர்களிடம் கேட்டதில்லை'' எனப் பதிலளித்தார்கள் என உள்ளது.
878. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {مَنْ أَخَذَ أَمْوَالَ النَّاسِ يُرِيدُ أَدَاءَهَا، أَدَّى اللهُ عَنْهُ، وَمَنْ أَخَذَهَايُرِيدُ إِتْلَافَهَا، أَتْلَفَهُ اللهُ} رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
878. ``மக்களின் பொருளை அவர்களிடம் திரும்பச் செலுத்தும் எண்ணத்துடன் வாங்குபவருக்காக அல்லாஹ் அதைச் செலுத்துகிறான். அதனை அழிக்கும் எண்ணத்துடன் வாங்குபவருக்கு, அல்லாஹ் அதனை அழித்துவிடுகிறான்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ
குறிப்பு: திரும்பச் செலுத்தும் எண்ணத்துடன் வாங்குபவருக்கு, அதனைத் திரும்பச் செலுத்துவதற்கான வசதி வாய்ப்பை அல்லாஹ் ஏற்படுத்துகிறான். திரும்பத் தராமல் ஏமாற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் வாங்குபவருக்கு அப்பொருளால் கிடைக்க வேண்டிய பலனைக் கிடைக்கவிடால் செய்கிறான். அதனால் அதைத் திரும்பத் தரும் வாய்ப்பை அவர் இழக்கிறார். கொடுத்தவருக்கு அல்லாஹ் வேறு வழிகளில் அவற்றை ஈடுகட்டுவான்.
879. وَعَنْ عَائِشَةَ -رَضِيَ اللهُ عَنْهَا- قَالَتْ: {قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ ! إِنَّ فُلَاناً قَدِمَ لَهُ بَزٌّ مِنَ الشَّامِ، فَلَوْ بَعَثْتَ إِلَيْهِ، فَأَخَذْتَ مِنْهُ ثَوْبَيْنِ بِنَسِيئَةٍ إِلَى مَيْسَرَةٍ؟ فَأَرْسَلَ إِلَيْهِ، فَامْتَنَعَ} أَخْرَجَهُ الْحَاكِمُ، وَالْبَيْهَقِيُّ، وَرِجَالُهُ ثِقَاتٌ.
879. ``இறைத்தூதர் அவர்களே! இன்னாருக்கு ஸிரியா நாட்டிலிருந்த பருத்தித் துணி வந்துள்ளது. தாங்கள் அவரிடம் ஆள் அனுப்பி, வசதி வரும்போது பணம் தருகிறேன் என்ற தவணையில் இரண்டு துணிகளைக் கடனுக்கு வாங்கலாம்'' என நான் கூறினேன்.
எனவே, இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களும் அவரிடம் ஆள் அனுப்பினார்கள். ஆனால் அவர் கொடுக்க மறுத்துவிட்டார்'' என ஆயிஷா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: ஹாகிம், பைஹகீ
இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள்.
880. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {الظَّهْرُ يُرْكَبُ بِنَفَقَتِهِ إِذَا كَانَ مَرْهُونًا، وَلَبَنُ الدَّرِّ يُشْرَبُ بِنَفَقَتِهِ إِذَا كَانَ مَرْهُونًا، وَعَلَى الَّذِيْ يَرْكَبُ وَيَشْرَبُ النَّفَقَةُ} رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
880. ``அடமானம் வைக்கப்பட்ட கால்நடையில் அதன் செலவிற்குத் தக்கவாறு சவாரி செய்யலாம். இன்னும், பால் தரும் கால்நடையிலிருந்து, அதன் செலவிற்குத் தக்கவாறு பால் (கறந்து) அருந்தலாம். இந்தச் செலவு, சவாரி செய்பவர் மற்றும் பால் அருந்துபவரையே சாரும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ
881. وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ -صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: {لَا يَغْلَقُ الرَّهْنُ مِنْ صَاحِبِهِ الَّذِيْ رَهَنَهُ، لَهُ غُنْمُهُ، وَعَلَيْهِ غُرْمُهُ} رَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ، وَالْحَاكِمُ، وَرِجَالهُ ثِقَاتٌ. إِلَّا أَنَّ الْمَحْفُوظَ عِنْدَ أَبِي دَاوُدَ وَغَيْرِهِ إِرْسَالُهُ.
881. ``அடமானம் வைக்கப்பட்ட பொருள் அதன் உரிமையாளரை விட்டு (இலாபம்) தடுக்கப்பட்டதல்ல. அதன் இலாபமும் அவனுக்கே உரியது; அதன் இழப்பும் அவனுக்கே உரியது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: தாரகுத்னீ, ஹாகிம்
இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள். இருப்பினும், ``முர்ஸல்'' எனும் தரத்திருந்து பாதுகாப்புப் பெறவில்லை என இமாம் அபூ தாவூத்(ரஹ்) மற்றும் ஏனையோர் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
882. وَعَنْ أَبِي رَافِعٍ {أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اسْتَسْلَفَ مِنْ رَجُلٍ بَكْرًا فَقَدِمَتْ عَلَيْهِ إِبِلٌ مِنَ الصَّدَقَةِ، فَأَمَرَ أَبَا رَافِعٍ أَنْ يَقْضِيَ الرَّجُلَ بَكْرَهُ، فَقَالَ: لَا أَجِدُ إِلَّا خَيَارًا.قَالَ: أَعْطِهِ إِيَّاهُ، فَإِنَّ خِيَارَ النَّاسِ أَحْسَنُهُمْ قَضَاءً} رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
882. இறைத்தூதர்(ஸல்) ஒருவரிடம் இளவயது ஒட்டகம் ஒன்றைக் கடனாகப் பெற்றார்கள். அதற்குப் பின்பு அவர்களிடம் `ஜகாத்' ஒட்டகங்கள் வந்தன. (உடனே) அந்த நபருக்கு இளவயது ஒட்டகம் ஒன்றைக் கொடுக்குமாறு என்னிடம் கட்டளையிட்டார்கள். ``அதனைவிட நல்ல ஒட்டகமே உள்ளது'' என நான் கூறினேன்.
``அதையே அவருக்குக் கொடுத்துவிடு! ஏனெனில், அழகிய முறையில் கடனை அடைப்பவர்களே மக்களில் சிறந்தவர்களாகவர்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ராஃபிஃ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
883. وَعَنْ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {كُلُّ قَرْضٍ جَرَّ مَنْفَعَةً، فَهُوَ رِبًا} رَوَاهُ الْحَارِثُ بْنُ أَبِي أُسَامَةَ، وَإِسْنَادُهُ سَاقِطٌ.
883. ``இலாபம் ஈட்டித் தரும் ஒவ்வொரு கடனும் வட்டியாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அலீ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: ஹாகிம், இப்னு அபீ உஸாமா
இதன் அறிவிப்பாளர் வரிசைத் தொடர் துண்டிக்கப்பட்டுள்ளது.
884. وَلَهُ شَاهِدٌ ضَعِيفٌ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ عُبَيْدٍ عِنْدَ الْبَيْهَقِيِّ.
884. பைஹகீயில் `ளயீஃப்' எனும் தரத்தில் மேற்கண்ட ஹதீஸிற்குச் சான்றாக ஃபளாலா இப்னு உபைத் வாயிலாக ஒர் அறிவிப்பு உள்ளது.
885. وَآخَرُ مَوْقُوفٌ عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ سَلَامٍ عِنْدَ الْبُخَارِيِّ.بَابُ التَّفْلِيسِ وَالْحَجْرِ
885. புகாரீயில், ``மவ்கூஃப்'' எனும் தரத்தில் அப்துல்லாஹ் இப்னு ஸலாம் வாயிலாக மற்றொரு ஹதீஸும் உள்ளது.
886. عَنْ أَبِي بَكْرِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: {مَنْ أَدْرَكَ مَالَهُ بِعَيْنِهِ عِنْدَ رَجُلٍ قَدْ أَفْلَسَ، فَهُوَ أَحَقُّ بِهِ مِنْ غَيْرِهِ} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
886. ``திவால் ஆனவரிடம் ஒருவர் தன்னுடைய சொத்தை அப்படியே கண்டால் (அதை எடுத்துக் கொள்ள) அவரே மற்ற அனைவரையும் விட உரிமை பெற்றவராவார்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூற நான் செவியுற்றேன் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) கூற அபூ பக்ர் இப்னு அப்திர் ரஹ்மான் அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
887. وَرَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ، وَمَالِكٌ: مِنْ رِوَايَةِ أَبِي بَكْرِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُرْسَلًا بِلَفْظِ: {أَيُّمَا رَجُلٌ بَاعَ مَتَاعًا فَأَفْلَسَ الَّذِيْ اِبْتَاعَهُ، وَلَمْ يَقْبِضِ الَّذِيْ بَاعَهُ مِنْ ثَمَنِهِ شَيْئًا، فَوَجَدَ مَتَاعَهُ بِعَيْنِهِ، فَهُوَ أَحَقُّ بِهِ، وَإِنْ مَاتَ الْمُشْتَرِي فَصَاحِبُ الْمَتَاعِ أُسْوَةُ الْغُرَمَاءِ}.وَوَصَلَهُ الْبَيْهَقِيُّ، وَضَعَّفَهُ تَبَعًا لِأَبِي دَاوُدَ.
887. ஒருவர் ஒரு பொருளை விற்று, அதனை வாங்கியவர் அதன் விலையைச் சிறிதும் கொடுக்காத நிலையில் திவாலாகிவிட்டார் என்றால், விற்றவர் அப்பொருளை அவரிடம் (வாங்கியவரிடம்) அப்படியே காணும்போது, அதனை எடுத்துக் கொள்ள விற்றவரே அதிக உரிமை பெற்றவராவார். வாங்கியவர் இறந்துவிட்டால் பொருளின் உரிமையாளர் ஏனைய கடன்காரர்களைப் போன்றே ஆவார்'' என்று அபூ பக்ர் இப்னு அப்திர் ரஹ்மான் வாயிலாக, அபூ தாவூத் மற்றும் மாலிக்கில் `முர்ஸல்' எனும் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.
இமாம் அபூ தாவூத்(ரஹ்) அவர்களைப் பின்பற்றி, இமாம் பைஹகீ(ரஹ்) இதனை `ளயீஃப்' (பலவீனமானது) எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
888. وَرَوَى أَبُو دَاوُدَ، وَابْنُ مَاجَهْ: مِنْ رِوَايَةِ عُمَرَ بْنِ خَلْدَةَ قَالَ: أَتَيْنَا أَبَا هُرَيْرَةَ فِي صَاحِبٍ لَنَا قَدْ أَفْلَسَ، فَقَالَ: لَأَقْضِيَنَّ فِيكُمْ بِقَضَاءِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {مَنْ أَفْلَسَ أَوْ مَاتَ فَوَجَدَ رَجُلٌ مَتَاعَهُ بِعَيْنِهِ فَهُوَ أَحَقُّ بِهِ} وَصَحَّحَهُ الْحَاكِمُ، وَضَعَّفَ أَبُو دَاوُدَ هَذِهِ الزِّيَادَةَ فِي ذِكْرِ الْمَوْتِ.
888. எங்களில் ஒருவர் திவாலாகிவிட்டதால் அவர் விஷயமாக நாங்கள் அபூ ஹுரைரா(ரலி) அவர்களிடம் (சட்டம் கேட்க) சென்றோம். இறைத்தூதர்(ஸல்) தீர்ப்பளிப்பளித்தவாறே உங்கள் விஷயத்தில் நான் தீர்ப்பளிப்பேன்'' என அபூ ஹுரைரா(ரலி) கூறினார்கள்.
``ஒருவரின் பொருளுக்கு விலை கொடுக்காமல் அதனை (கடனாக) வாங்கியவர், திவாலானாலோ அல்லது இறந்துவிட்டாலோ, அப்பொருளை எடுத்துக் கொள்ளும் உரிமை விற்றவருக்கே உண்டு'' என்றும் கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு கலதா வாயிலாக அபூ தாவூத் மற்றும் இப்னு மாஜாவில் உள்ளது.
இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
மரணம் குறித்த செய்தி மட்டும் `ளயீஃப்' என இமாம் அபூ தாவூத்(ரஹ்) குறிப்பிட்டுள்ளார்.
889. وَعَنْ عَمْرِو بْنِ الشَّرِيدِ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {لَيُّ الْوَاجِدِ يُحِلُّ عِرْضَهُ وَعُقُوبَتَهُ} رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيُّ، وَعَلَّقَهُ الْبُخَارِيُّ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ.
889. ``வசதி இருந்தும் (கடனைத் திரும்பத் தராமல்) தள்ளிப்போடுபவரின் மானம் போகும்படி அவரைக் கண்டிப்பதும் அவரைத் தண்டிப்பதும் அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷர்யத் தன் தந்தையிடமிருந்து அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ
இமாம் புகாரீ(ரஹ்) இதனை முஅல்லக் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
890. وَعَنْ أَبِي سَعِيدٍ اَلْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: {أُصِيبَ رَجُلٌ فِي عَهْدِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي ثِمَارٍ اِبْتَاعَهَا، فَكَثُرَ دَيْنُهُ، فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ " تَصَدَّقُوا عَلَيْهِ " فَتَصَدَّقَ النَّاسُ عَلَيْهِ، وَلَمْ يَبْلُغْ ذَلِكَ وَفَاءَ دَيْنِهِ، فَقَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِغُرَمَائِهِ: " خُذُوا مَا وَجَدْتُمْ، وَلَيْسَ لَكُمْ إِلَّا ذَلِكَ} رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
890. இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களின் காலத்தில் ஒருவர் வாங்கிய உணவுப் பொருள் (சேதமடைந்து) அவருக்கு நஷ்டம் ஏற்பட்டது. எனவே, அவருக்குக் கடன் அதிகமாகி அவர் திவாலாகிவிட்டார். எனவே, ``அவருக்குத் தர்மம் செய்யுங்கள்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள். மக்களும் அவருக்கு தர்மம் செய்தார்கள். இருப்பினும், அத்தொகை அவரின் கடனை அடைப்பதற்குப் போதுமானதாய் இல்லை. அதனால், ``கிடைப்பதைப் பெற்றுக் கொள்ளுங்கள். இதனைத் தவிர வேறு எதுவும் உங்களுக்கு இல்லை'' என்று கடன்காரர்களிடம் இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஸயீத் அல்குத்ரீ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
891. وَعَنِ ابْنِ كَعْبِ بْنِ مَالِكٍ، عَنْ أَبِيهِ؛ {أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَجَرَ عَلَى مُعَاذٍ مَالَهُ، وَبَاعَهُ فِي دَيْنٍ كَانَ عَلَيْهِ} رَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ، وَصَحَّحَهُ الْحَاكِمُ، وَأَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ مُرْسَلًا، وَرُجِّحَ.
891. இறைத்தூதர்(ஸல்) முஆத்(ரலி) அவர்களின் சொத்தை (விற்கவோ பயன்படுத்தவோ விடாமல்) நிறுத்தி, அவரின் கடனை அடைப்பதற்காக, அதனை விற்று, (அவரின் கடனை அடைத்து) விட்டார்கள் என கஅப் இப்னு மாலிக்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். இமாம் அபூ தாவூத்(ரஹ்) இதனை ``முர்ஸல்'' என்றும், ``முர்ஸல்'' என்பதே சரியானது என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
892. وَعَنِ ابْنِ عُمَرَ -رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا- قَالَ: {عُرِضْتُ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ أُحُدٍ، وَأَنَا اِبْنُ أَرْبَعَ عَشْرَةَ سَنَةً، فَلَمْ يُجِزْنِي، وَعُرِضْتُ عَلَيْهِ يَوْمَ الْخَنْدَقِ، وَأَنَا اِبْنُ خَمْسَ عَشْرَةَ سَنَةً، فَأَجَازَنِي} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.وَفِي رِوَايَةٍ لِلْبَيْهَقِيِّ: " فَلَمْ يُجِزْنِي، وَلَمْ يَرَنِي بَلَغْتُ ". وَصَحَّحَهَا اِبْنُ خُزَيْمَةَ.
892. உஹுத் போரின்போது நான் இறைத்தூதர்(ஸல்) முன் நிறுத்தப்பட்டேன். அப்போது, எனக்குப் பதினான்கு வயதாக இருந்தது. (எனவே போரில் கலந்து கொள்ள) எனக்கு அனுமதி அளிக்கப்படவில்லை. பின்னர், நான் அகழ் போரின்போது அவர்கள் முன்பு நிறுத்தப்பட்டேன். அப்போது எனக்குப் பதினைந்து வயது. (எனவே போரில் கலந்து கொள்ள) எனக்கு இறைத்தூதர்(ஸல்) அனுமதி அளித்தார்கள் என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
``நான் பருவமடையும் வரை எனக்கு அனுமதி அளிக்கப்படவில்லை'' என பைஹகீயின் மற்றோர் அறிவிப்பில் உள்ளது.
இமாம் இப்னு குஸைமா(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
893. وَعَنْ عَطِيَّةَ الْقُرَظِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: {عُرِضْنَا عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ قُرَيْظَةَ، فَكَانَ مَنْ أَنْبَتَ قُتِلَ، وَمَنْ لَمْ يُنْبِتْ خُلِّيَ سَبِيلُهُ، فَكُنْتُ فِيمَنْ لَمْ يُنْبِتْ فَخُلِّيَ سَبِيلِي} رَوَاهُ الْخَمْسَةُ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ، وَالْحَاكِمُ.
893. பனூகுறைழா போரின்போது (யூதர்களான) நாங்கள் நபி(ஸல்) அவர்களின் முன்பு நிறுத்தப்பட்டோம். (எங்களில்) அடிவயிற்று முடி முளைத்தவர்கள் கொல்லப்பட்டனர். முடி முளைக்காதவர்கள் உயிர் பிழைத்துக் கொள்ள விட்டுவிடப்பட்டனர். நான் (அடிவயிற்றில்) முளைக்காதவனாய் இருந்தேன். எனவே, என்னை உயிரோடு விட்டுவிட்டார்கள் என்று அதிய்யா அல் குரழீ(ரலி) அறிவித்தார்கள்.
நூல்: அபூ தாவூத், திர்மிதீ, நஸயீ மற்றும் இப்னு மாஜா
இமாம் இப்னு ஹிப்பான் மற்றும் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். இது இமாம் புகாரீ மற்றும் முஸ்லிம்(ரஹ்) அவர்களின் நிபந்தனைகளுக்கு உட்பட்டதாகும் என இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) கூறியுள்ளார்.
894. وَعَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ؛ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {لَا يَجُوزُ لِاِمْرَأَةٍ عَطِيَّةٌ إِلَّا بِإِذْنِ زَوْجِهَا}وَفِي لَفْظٍ: {لَا يَجُوزُ لِلْمَرْأَةِ أَمْرٌ فِي مَالِهَا، إِذَا مَلَكَ زَوْجُهَا عِصْمَتَهَا} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَأَصْحَابُ السُّنَنِ إِلَّا التِّرْمِذِيَّ، وَصَحَّحَهُ الْحَاكِمُ.
894. ``கணவனின் அனுமதி இல்லாமல் ஒரு பெண் அன்பளிப்பு எதுவும் செய்யக் கூடாது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனாரிடமிருந்து அறிவித்தார்.
மற்றோர் அறிவிப்பில், ``கணவன் அவளின் பொறுப்பை ஏற்றிருக்கும்போது பெண்ணின் சொத்தில் அவளின் (தன்னிச்சையான) எந்த நடவடிக்கையும் ஏற்றுக் கொள்ளப்படாது'' என உள்ளது.
இதனை அபூ தாவூத் இப்னுமாஜா, திர்மிதீ, அஹ்மத்(ரஹ்) அனைவரும் பதிவு செய்துள்ளனர். மேலும், இமாம் ஹாகிம(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
895. وَعَنْ قَبِيصَةَ بْنِ مُخَارِقٍ اَلْهِلَالِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {إِنَّ الْمَسْأَلَةَ لَا تَحِلُّ إِلَّا لِأَحَدِ ثَلَاثَةٍ: رَجُلٍ تَحَمَّلَ حَمَالَةً فَحَلَّتْ لَهُ الْمَسْأَلَةُ حَتَّى يُصِيبَهَا ثُمَّ يُمْسِكَ، وَرَجُلٍ أَصَابَتْهُ جَائِحَةٌ اِجْتَاحَتْ مَالَهُ، فَحَلَّتْ لَهُ الْمَسْأَلَةُ حَتَّى يُصِيبَ قِوَامًا مِنْ عَيْشٍ، وَرَجُلٍ أَصَابَتْهُ فَاقَةٌ حَتَّى يَقُولَ ثَلَاثَةٌ مِنْ ذَوِي الْحِجَى مِنْ قَوْمِهِ: لَقَدْ أَصَابَتْ فُلَانًا فَاقَةٌ، فَحَلَّتْ لَهُ الْمَسْأَلَةُ} رَوَاهُ مُسْلِمٌ.بَابُ الصُّلْحِ
895. மூன்று நபர்களைத் தவிர்த்து மற்றவர்கள் பிறரிடம் (தம் தேவைகளைக்) கேட்பது அனுமதிக்கப்பட்டதல்ல. 1. (கடனுக்குப்) பொறுப்பேற்று, (அதைக் கொடுக்க முடியாமல் தவிக்கும்) ஒருவர் அதனை அடையும் வரை (பிறரிடம்) கேட்பது அனுமதிக்கப்பட்டதாகும். பிறகு கேட்பதை அவர் நிறுத்திக் கொள்வார். 2. ஒருவருக்கு அழிவு ஏதும் ஏற்பட்டு, அதனால் அவர் நாசமடைந்திருந்தால் அவரின் செல்வம் தன் வாழ்க்கையைச் சீரமைத்துக் கொள்ளும் அளவுக்குக் கேட்பது அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது. 3. ஒருவருக்குப் பஞ்சம் (பெரும் நஷ்டம்) ஏற்பட்டு, ``உண்மையில் அவருக்குப் பஞ்சம் ஏற்பட்டுள்ளது'' என அவரின் சமூகத்தாரில் மூன்று போர் சாட்சி அளித்தால் அவரின் பஞ்சம் தீரும் வரை தர்மம் கேட்பது அவருக்கு அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என கபீஸா இப்னு முகாரிக்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
896. عَنْ عَمْرِو بْنِ عَوْفٍ الْمُزَنِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {الصُّلْحُ جَائِزٌ بَيْنَ الْمُسْلِمِينَ، إِلَّا صُلْحاً حَرَّمَ حَلَالاً وَأَحَلَّ حَرَاماً، وَالْمُسْلِمُونَ عَلَى شُرُوطِهِمْ، إِلَّا شَرْطاً حَرَّمَ حَلَالاً وَأَحَلَّ حَرَاماً} رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ وَصَحَّحَهُ.وَأَنْكَرُوا عَلَيْهِ؛. لِأَنَّ رَاوِيَهُ كَثِيرَ بْنَ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِوِ بْنِ عَوْفٍ ضَعِيفٌ.وَكَأَنَّهُ اِعْتَبَرَهُ بِكَثْرَةِ طُرُقِهِ.
896. ``அனுமதிக்கப்பட்டதை விலக்கப்பட்டது என்றும், விலக்கப்பட்டதை அனுமதிக்கப்பட்டது என்றும் ஆக்காதவரை முஸ்லிம்கள் தம்மிடையே ஒப்பந்தம் செய்து கொள்ளுதல் அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது. அவ்வாறே, அனுமதிக்கப்பட்டதை விலக்கப்பட்டதாகவும், விலக்கப்பட்டதை அனுமதிக்கப்பட்டதாகவும் ஆக்காத மற்ற நிபந்தனைகளில் முஸ்லிம்கள் நிலைத்திருக்கவும் வேண்டும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு அவ்ஃப் முஸனீ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: திர்மிதீ
இமாம் திர்மிதீ(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
இதன் அறிவிப்புத் தொடரில் கஸீர் இப்னு அப்தில்லாஹ் இப்னி அம்ர் இப்னி அவ்ஃப் எனும் பலவீனமான நபர் இடம் பெறுவதால் (அறிஞர்களில்) பலர் இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது என ஏற்கவில்லை. அதிகமான வழிகளில் இது அறிவிக்கப்படுவதால் திர்மிதீயில் ஆதாரப்பூர்வமானது என உள்ளது.