925. وَفِي رِوَايَةِ مُسْلِمٍ: {الشُّفْعَةُ فِي كُلِّ شِرْكٍ: أَرْضٍ، أَوْ رَبْعٍ، أَوْ حَائِطٍ، لَا يَصْلُحُ أَنْ يَبِيعَ حَتَّى يَعْرِضَ عَلَى شَرِيكِهِ}. وَفِي رِوَايَةِ الطَّحَاوِيِّ: قَضَى النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالشُّفْعَةِ فِي كُلِّ شَيْءٍ، وَرِجَالُهُ ثِقَاتٌ.
925. ``நிலத்தில் இருப்பினும், வீடு அல்லது நான்கு சுவர்களுக்கு மத்தியிர் இருப்பினும் ஒவ்வொரு கூட்டிலும் ஷுஃஆ உள்ளது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என முஸ்லிமின் மற்றோர் அறிவிப்பில் உள்ளது.
``தன் பங்குதாரரிடம் சமர்ப்பிக்காதவரை (தன் பங்கை) விற்பது கூடாது'' என மற்றோர் அறிவிப்பில் ``உள்ளது.
இறைத்தூதர்(ஸல்) ஒவ்வொரு பொருளிலும் ஷுஃப்ஆவிற்கு அனுமதி அளித்தார்கள் என தஹாவியில் உள்ளது.
இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள்.
926. وَعَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {جَارُ الدَّارِ أَحَقُّ بِالدَّارِ} رَوَاهُ النَّسَائِيُّ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ، وَلَهُ عِلَّةٌ.
926. ``அண்டை வீட்டுக்காரரே (ஒரு வீட்டை வாங்குவதில்) அதிக உரிமை பெற்றுள்ளார்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அனஸ் இப்னு மாலிக்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: நஸயீ
இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
இதில் மஃலூல் எனும் குறைபாடு உள்ளது.
இதில் மஃலூல் எனும் குறைபாடு உள்ளது.
927. وَعَنْ أَبِي رَافِعٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {اَلْجَارُ أَحَقُّ بِصَقَبِهِ} أَخْرَجَهُ الْبُخَارِيُّ، وَفِيهِ قِصَّةٌ.
927. ``பக்கத்து வீட்டை வாங்குதற்கு அண்டை வீட்டாரே அதிகம் உரிமை பெற்றுள்ளார்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ராஃபிவு(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ
இது நீண்ட சம்பவத்திலுள்ள ஒரு பகுதியாகும். காண்க: புகாரீ ஹதீஸ் எண் 225.
928. وَعَنْ جَابِرٍ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {اَلْجَارُ أَحَقُّ بِشُفْعَةِ جَارِهِ، يُنْتَظَرُ بِهَا - وَإِنْ كَانَ غَائِبًا - إِذَا كَانَ طَرِيقُهُمَا وَاحِدًا} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَالْأَرْبَعَةُ، وَرِجَالُهُ ثِقَاتٌ.
928. ``ஷுஃப்ஆவில் அண்டை வீட்டாரே அதிகம் உரிமை பெற்றுள்ளார். (எனவே) அவர் ஊரில் இல்லாவிட்டாலும், அவர் வரும் வரை காத்திருந்து, பிறகுதான் விற்கவேண்டும். இருவரின் (வீட்டுப்) பாதையும் ஒன்றாக இருக்கும் வரையே இந்த நிபந்தனை'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என ஜாபிர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா
இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள்.
929. وَعَنِ ابْنِ عُمَرَ -رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا-، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {الشُّفْعَةُ كَحَلِّ الْعِقَالِ} رَوَاهُ اِبْنُ مَاجَهْ وَالْبَزَّارُ، وَزَادَ: " وَلَا شُفْعَةَ لِغَائِبٍ " وَإِسْنَادُهُ ضَعِيفٌ.بَابُ الْقِرَاضِ
929. ``ஷுஃப்ஆ என்பது (ஒட்டகத்தைக் கட்டவிழ்த்துவிடுவது போன்று வியாபாரத்தில்) கட்டவிழ்த்து விடுவதாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: இப்னுமாஜா, பஸ்ஸார்
``ஊரில் இல்லாதவருக்கு ஷுப்ஆவின் உரிமை இல்லை'' என்று மற்றோர் அறிவிப்பும் உள்ளது. இது `ளயீஃப்' எனும் தரம் பெற்றதாகும்.
குறிப்பு: உடனடியாக ஷுஃப்ஆவின் உரிமையை ஒருவர் பயன்படுத்தாவிட்டால், அதை அவர் இழந்துவிடுவார். அதாவது கட்டி வைத்துள்ள ஒட்டகத்தை அவிழ்த்துவிட்டதும் அது ஓடிவிடுவதைப் போல ஷுஃப்ஆ எனும் உரிமை போய்விடும் என்பதே இதன் பொருள்.
930. عَنْ صُهَيْبٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {ثَلَاثٌ فِيهِنَّ الْبَرَكَةُ: اَلْبَيْعُ إِلَى أَجَلٍ، وَالْمُقَارَضَةُ، وَخَلْطُ الْبُرِّ بِالشَّعِيرِ لِلْبَيْتِ، لَا لِلْبَيْعِ} رَوَاهُ اِبْنُ مَاجَهْ بِإِسْنَادٍ ضَعِيفٍ.
930. ``குறிப்பிட்ட கால அவகாசத்துடன் வியாபாரம் செய்தல், கூட்டு வியாபாத்திற்காகக் கொடுக்கப்படும் கடன் மற்றும் வியாபாரத்திற்கு அல்லாது வீட்டில் கோதுமையுடன் வாற் கோதுமையைக் கலந்து வைத்தல் ஆகிய மூன்றில் அருள் வளம் உள்ளது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என ஸுஹைப்(ரலி) அறிவித்தார்.
இதனை இமாம் இப்னு மாஜா பலவீனமான அறிவிப்புத் தொடருடன் பதிவிட்டுள்ளார்.
931. وَعَنْ حَكِيمِ بْنِ حِزَامٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ {أَنَّهُ كَانَ يَشْتَرِطُ عَلَى الرَّجُلِ إِذَا أَعْطَاهُ مَالًا مُقَارَضَةً: أَنْ لَا تَجْعَلَ مَالِي فِي كَبِدٍ رَطْبَةٍ، وَلَا تَحْمِلَهُ فِي بَحْرٍ، وَلَا تَنْزِلَ بِهِ فِي بَطْنِ مَسِيلٍ، فَإِنْ فَعَلْتَ شَيْئًا مِنْ ذَلِكَ فَقَدَ ضَمِنْتَ مَالِي} رَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ، وَرِجَالُهُ ثِقَاتٌ.وَقَالَ مَالِكٌ فِي " اَلْمُوَطَّأِ " عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ يَعْقُوبَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ: {أَنَّهُ عَمِلَ فِي مَالٍ لِعُثْمَانَ عَلَى أَنَّ الرِّبْحَ بَيْنَهُمَا} وَهُوَ مَوْقُوفٌ صَحِيحٌ. بَابُ الْمُسَاقَاةِ وَالْإِجَارَةِ
931. என்னுடைய செல்வத்தை உயிருள்ளவற்றில் (முதலீடு) செய்வதோ, கடல் மார்க்கமாக எடுத்துச் செல்வதோ, அல்லது (வேறு) நீர் நிலை வழியாக எடுத்துச் செல்வதோ கூடாது. அப்படிச் செய்தால் நீயே என்னுடைய செல்வத்திற்கும் பொறுப்பாளியாவாய் என்ற நிபந்தனையுடன், தான் (தன்) செல்வத்தைக் கொடுத்தாக ஹகீம் இப்னு ஹிஸாம்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள்
அலா இப்னு அப்திர் ரஹ்மான் இப்னி யஃகூப் தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனாரிடமிருந்து ``இலாபம் இருவருக்கும் உரியது'' என்ற நிபந்தனையுடன் உஸ்மான்(ரலி) அவர்களின் சொத்தில் கூட்டு வியாபாரத்திற்காகக் கடன் கொடுத்ததாக `மவ்கூஃப் ஸஹீஹ்'' எனும் தரத்தில் முஅத்தாவில் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.
932. عَنِ ابْنِ عُمَرَ -رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا-؛ {أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَامَلَ أَهْلَ خَيْبَرَ بِشَطْرِ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا مِنْ ثَمَرٍ، أَوْ زَرْعٍ} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.وَفِي رِوَايَةٍ لَهُمَا: فَسَأَلُوا أَنْ يُقِرَّهُمْ بِهَا عَلَى أَنْ يَكْفُوا عَمَلَهَا وَلَهُمْ نِصْفُ الثَّمَرِ، فَقَالَ لَهُمْ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {نُقِرُّكُمْ بِهَا عَلَى ذَلِكَ مَا شِئْنَا "، فَقَرُّوا بِهَا، حَتَّى أَجْلَاهُمْ عُمَرُ}. وَلِمُسْلِمٍ: {أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ دَفَعَ إِلَى يَهُودِ خَيْبَرَ نَخْلَ خَيْبَرَ وَأَرْضَهَا عَلَى أَنْ يَعْتَمِلُوهَا مِنْ أَمْوَالِهِمْ، وَلَهُ شَطْرُ ثَمَرِهَا}.
932. பேரீச்சை அல்லது மற்ற பயிர்களில் ஒரு பகுதியைக் கொடுத்துவிட வேண்டும் என்னும் நிபந்தனையின் பேரில் கைபர்வாசிகளுடன் இறைத்தூதர்(ஸல்) ஒப்பந்தம் செய்தார்கள் என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
புகாரீ, முஸ்லிமின் மற்றோர் அறிவிப்பில், ``அவர்கள் தங்களுக்குத் தங்களின் உழைப்புக்குப் பகரமாக விளைச்சலின் ஒரு பகுதியை வேண்டினார்கள். அதாவது அரைப்பங்கு தங்களுக்கு என வேண்டினார்கள். அதற்கு, ``நாங்கள் விரும்பும் வரை உங்களுக்கு நீங்கள் கேட்டதையே நிர்ணயிக்கிறோம்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள். பின்னர், அவர்களை உமர்(ரலி) நாடு கடத்தும் வரை அதே அளவு பங்கைப் பெற்று வந்தார்கள் என உள்ளது.
முஸ்லிமின் மற்றோர் அறிவிப்பில், `கைபர் யூதர்களிடம், கைபர் பேரீச்சைத் தோட்டங்களையும், கைபர் நிலத்தையும் தங்களின் செல்வத்தால் விவசாயம் செய்து அதில் அவர்கள் அடைகிற மகசூலில் அரைப்பாங்கு (மட்டும்) அவர்களுக்கு என இறைத்தூதர்(ஸல்) நிர்ணயித்தார்கள் என உள்ளது.
933. وَعَنْ حَنْظَلَةَ بْنِ قَيْسٍ قَالَ: {سَأَلْتُ رَافِعَ بْنَ خَدِيجٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنْ كِرَاءِ الْأَرْضِ بِالذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ؟ فَقَالَ: لَا بَأْسَ بِهِ، إِنَّمَا كَانَ النَّاسُ يُؤَاجِرُونَ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى الْمَاذِيَانَاتِ، وَأَقْبَالِ الْجَدَاوِلِ، وَأَشْيَاءَ مِنَ الزَّرْعِ، فَيَهْلِكُ هَذَا وَيَسْلَمُ هَذَا، وَيَسْلَمُ هَذَا وَيَهْلِكُ هَذَا، وَلَمْ يَكُنْ لِلنَّاسِ كِرَاءٌ إِلَّا هَذَا، فَلِذَلِكَ زَجَرَ عَنْهُ، فَأَمَّا شَيْءٌ مَعْلُومٌ مَضْمُونٌ فَلَا بَأْسَ بِهِ} رَوَاهُ مُسْلِمٌ. وَفِيهِ بَيَانٌ لِمَا أُجْمِلَ فِي الْمُتَّفَقَ عَلَيْهِ مِنْ إِطْلَاقِ النَّهْيِ عَنْ كِرَاءِ الْأَرْضِ.
933. தங்கம் மற்றும் வெள்ளிக்கு பதிலாக நிலத்தைக் குத்தகைக்கு வாங்குவது பற்றி ராஃபிவு இப்னு கதீஜ்(ரலி) அவர்களிடம் நான் கேட்டேன்.
``இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களின் காலத்தில் அப்போது நீர்நிலைகளைச் சுற்றியுள்ள நிலங்கள் மற்றும் நதிக்கரைகளில் உள்ள நிலங்களிலும், நிலத்தின் சில பகுதிகளிலும் சில சமயம் நஷ்டம் அடைந்துவிடும். இதனைத் தவிர வேறு எதிலும் மக்கள் குத்தகை வைத்துக் கொள்ளவில்லை. இதனால், இதனை இறைத்தூதர்(ஸல்) கண்டித்தார்கள். இன்னும் குறிப்பிட்ட அளவு பொறுப்பேற்றுக் கொள்ளுமாறும் செய்தார்கள் என ஹன்ளலா இப்னு கைஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
புகாரீ மற்றும் முஸ்லிம் இருவரும் இணைந்து வழங்கிய ஹதீஸில் பொதுவாக நிலக்குத்தகை தடை செய்யப்பட்டுள்ளதாக உள்ளதற்கு மேற்கண்ட ஹதீஸில் தடுக்கப்பட்டதற்கான விளக்கம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
934. وَعَنْ ثَابِتِ بْنِ اَلضَّحَّاكِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ {أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَهَى عَنِ الْمُزَارَعَةِ وَأَمَرَ بِالْمُؤَاجَرَةِ} رَوَاهُ مُسْلِمٌ أَيْضًا.
934. ``இறைத்தூதர்(ஸல்) முஸாராஆ (நிலக் குத்தகை) முறையை தடைசெய்து, கிரயக் குத்தகை முறையைப் பின்பற்றும்படி கட்டளையிட்டார்கள் என ஸாபித் இப்னு ளஹ்ஹாக்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
குறிப்பு: நிலம் வைத்திருப்பவருடன் மகசூலில் குறிப்பிட்ட அளவு கொடுப்பதாக பயிரிடுபவர் ஒப்பந்தம் செய்தல் முஸாரஆ எனப்படும்.
935. وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ -رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا-؛ أَنَّهُ قَالَ: {اِحْتَجَمَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَأَعْطَى الَّذِيْ حَجَمَهُ أَجْرَهُ} وَلَوْ كَانَ حَرَاماً لَمْ يُعْطِهِ. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
935. தமக்கு இரத்தம் குத்தி எடுத்ததற்காக இரத்தம் குத்தி எடுத்தவருக்கு, இறைத்தூதர்(ஸல்) கூலி கொடுத்தார்கள். இந்தக் கூலி விலக்கப்பட்டது என்றால், இறைத்தூதர்(ஸல்) கொடுத்திருக்கமாட்டார்கள் என இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ
936. وَعَنْ رَافِعِ بْنِ خَدِيجٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {كَسْبُ الْحَجَّامِ خَبِيثٌ} رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
936. ``இரத்தம் குத்தி எடுப்பவரின் சம்பாத்தியம் அசுத்தமானது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என ராஃபிவு இப்னு கதீஜ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
937. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {قَالَ اللهُ  ثَلَاثَةٌ أَنَا خَصْمُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ: رَجُلٌ أَعْطَى بِي ثُمَّ غَدَرَ، وَرَجُلٌ بَاعَ حُرًّا، فَأَكَلَ ثَمَنَهُ، وَرَجُلٌ اِسْتَأْجَرَ أَجِيرًا، فَاسْتَوْفَى مِنْهُ، وَلَمْ يُعْطِهِ أَجْرَهُ} رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
937. ``என் பெயரால் வாக்குறுதி அளித்தும் மாறு செய்பவன்; சுதந்திரமாகத் திரிபவனை (அடிமையாக) விற்று, அதன் கிரயத்தை உண்பவன் இன்னும் பணியாளரிடம் முழுக்க முழுக்க வேலை வாங்கிக் கொண்டு, அவனுக்குரிய கூலியைக் கொடுக்காதவன் ஆகிய மூன்று நபர்களுக்கு எதிராக மறுமையில் நான் வாதிடுவேன்'' என அல்லாஹ் கூறுகிறான் என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
938. وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {إِنَّ أَحَقَّ مَا أَخَذْتُمْ عَلَيْهِ حَقًّا كِتَابُ اللهِ} أَخْرَجَهُ الْبُخَارِيُّ.
938. ``நீங்கள் ஊதியம் பெறுவதற்கு அதிக உரிமையுடையது அல்லாஹ்வின் வேதமேயாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ
939. وَعَنِ ابْنِ عُمَرَ -رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا- قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {أَعْطُوا الْأَجِيرَ أَجْرَهُ قَبْلَ أَنْ يَجِفَّ عَرَقُهُ} رَوَاهُ اِبْنُ مَاجَهْ.
939. ``தொழிலாளியின் வியர்வை உலரும் முன்பு அவனுக்குரிய கூலியைக் கொடுங்கள்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: இப்னு மாஜா
940. وَفِي الْبَابِ عَنْ أبِيْ هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عِنْدَ أبِيْ يَعْلَى وَالْبَيْهَقِيِّ.
940. மேற்கண்ட ஹதீஸ் அபூ ஹுரைரா(ரலி) வாயிலாக அபூ யஃலா மற்றும் பைஹகியில் உள்ளது.
941. وَجَابِرٍ عِنْدَ الطَّبَرَانِيِّ، وَكُلُهَا ضِعَافٌ.
941. ஜாபிர்(ரலி) வாயிலாக தபரானீயிலும் உள்ளது.
இவை அனைத்தும் `ளயீஃப்' எனும் தரத்தில் உள்ளவை.
942. وَعَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ -صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {مَنِ اِسْتَأْجَرَ أَجِيراً، فَلْيُسَلِّمْ لَهُ أُجْرَتَهُ} رَوَاهُ عَبْدُ الرَّزَّاقِ وَفِيهِ اِنْقِطَاعٌ، وَوَصَلَهُ الْبَيْهَقِيُّ مِنْ طَرِيقِ أَبِي حَنِيفَةَ. بَابُ إِحْيَاءِ الْمَوَاتِ
942. ``பணியாளனை நியமிப்பவர் (அப்போதே) அவருக்கான கூலியையும் நிர்ணயித்துக் கூறட்டும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஸயீத் அல் குத்ரீ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: அப்துர் ரஸ்ஸாக்
இது `முன்கதிஃ' எனும் அறிவிப்பாளர் தொடர் துண்டிக்கப்பட்டதாகும். அபூ ஹனிஃபா வாயிலாக இமாம் பைஹகீ(ரஹ்) இதனைத் தொடர்பு படுத்தியுள்ளார்.
943. عَنْ عُرْوَةَ، عَنْ عَائِشَةَ -رَضِيَ اللهُ عَنْهَا-؛ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {مَنْ عَمَّرَ أَرْضاً لَيْسَتْ لِأَحَدٍ، فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا} قَالَ عُرْوَةُ: وَقَضَى بِهِ عُمَرُ فِي خِلَافَتِهِ. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
943. ``யாருக்கும் சொந்தமில்லாத (புறம்போக்கு) நிலத்தை (சீரமைத்து) உயிர்ப்பித்தவருக்கே அது உரியது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என ஆயிஷா(ரலி) அவர்களிடமிருந்து உர்வா(ரஹ்) அறிவித்தார்.
``தம் ஆட்சிக் காலத்தில் உமர்(ரலி), இதன் அடிப்படையில் தீர்ப்பளித்தார்கள் எனவும் உர்வா(ரஹ்) கூறினார்.
நூல்: புகாரீ
944. وَعَنْ سَعِيدِ بْنِ زَيْدٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {مَنْ أَحْيَا أَرْضاً مَيْتَةً فَهِيَ لَهُ} رَوَاهُ الثَّلَاثَةُ، وَحَسَّنَهُ التِّرْمِذِيُّ. وَقَالَ: رُوِيَ مُرْسَلاً. وَهُوَ كَمَا قَالَ، وَاخْتُلِفَ فِي صَحَابِيِّهِ، فَقِيلَ: جَابِرٌ، وَقِيلَ: عَائِشَةُ، وَقِيلَ: عَبْدُ اللهُ بْنُ عَمْرٍو، وَالرَّاجِحُ الْأَوَّلُ.
944. ``இறந்த (தரிசு) நிலத்தை உயிர்ப்பித்தவருக்கே அது உரியது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என ஸயீத் இப்னு ஸைத்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், திர்மிதீ மற்றும் நஸயீ
இமாம் திர்மிதீ(ரஹ்) இதனை ``ஹஸன்'' எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். இது `முர்ஸல்' எனும் தரம் பெற்றது என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
இதனை அறிவித்த தோழர் (பெயர்) ஜாபிர்(ரலி) என்றும், ஆயிஷா(ரலி) என்றும், அப்துல்லாஹ் இப்னு உமர்(ரலி) என்றும் கருத்து வேறுபாடு உள்ளது. இருப்பினும், ஜாபிர்(ரலி) எனும் முதல் கூற்றே பலமானது.