முகீரா பின் ஷுஃபா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்: ஒரு பெண், கர்ப்பிணியாக இருந்த தன் சக்களத்தியை ஒரு கூடார முளையால் தாக்கி, அவளைக் கொன்றுவிட்டாள். அவ்விருவரில் ஒருத்தி லிஹ்யான் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தவளாக இருந்தாள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், கொலையாளியின் உறவினர்களை அவளுக்காக இரத்த ஈட்டுத்தொகை செலுத்துவதற்குப் பொறுப்பாக்கினார்கள்; மேலும், அவளது வயிற்றில் இருந்த(குழந்தை)க்காக ஓர் அடிமை அல்லது ஓர் அடிமைப் பெண்ணை நஷ்டஈடாக நிர்ணயித்தார்கள். கொலையாளியின் உறவினர்களில் ஒருவர் கூறினார்:
"உண்ணவும் இல்லை, குடிக்கவும் இல்லை, சப்தம் எதுவும் எழுப்பவும் இல்லை, ஒன்றுமில்லாதது போலிருந்த ஒன்றுக்காகவா நாங்கள் நஷ்டஈடு செலுத்த வேண்டும்?" அதன்பேரில் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், “இவர் பாலைவனத்து மக்களைப் போல் எதுகை மோனையில் பேசுகிறார்” என்று கூறினார்கள். அவர் (ஸல்) அவர்கள் மீது நஷ்டஈட்டை விதித்தார்கள்.

அல்-முகீரா இப்னு ஷுஃபா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

ஒரு பெண் தனது சக்களத்தியை ஒரு கூடார முளையால் கொன்றாள். அவளுடைய வழக்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் கொண்டுவரப்பட்டது, மேலும் அவர்கள் (குற்றம் செய்தவரின்) தந்தை வழி உறவினர்களால் இரத்தப் பரிகாரத் தொகை செலுத்தப்பட வேண்டும் என்று தீர்ப்பளித்தார்கள். மேலும் அவள் கர்ப்பமாக இருந்ததால், அவளுடைய பிறக்காத குழந்தையைப் பற்றி அவர்கள், நல்ல தரமான ஓர் ஆண் அல்லது பெண் அடிமை கொடுக்கப்பட வேண்டும் என்று முடிவு செய்தார்கள். (குற்றம் செய்த) அவளுடைய உறவினர்களில் சிலர் கூறினார்கள்: உண்ணவுமில்லை, குடிக்கவுமில்லை, எந்த சப்தமும் எழுப்பவுமில்லை, இல்லாத ஒரு பொருளைப் போல இருந்தானே, அவனுக்காக நாம் நஷ்டஈடு கொடுக்க வேண்டுமா? அதைக் கேட்ட அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: அவன் பாலைவன அரபியர்களின் எதுகை மோனைப் பேச்சைப் போல எதுகை மோனையில் பேசுகிறான்.

அனஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்ததாவது, ஒரு யூதன் ஒரு சிறுமியை அவளுடைய நகைகளுக்காகக் கொன்றதால், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அவளுக்காகப் பழிக்குப் பழியாக அவனைக் கொன்றார்கள்.

அனஸ் இப்னு மாலிக் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
ஒரு யூதர் ஒரு சிறுமியிடமிருந்து சில நகைகளைப் பறித்துக்கொண்டு, பின்னர் அவளுடைய தலையை இரண்டு பாறைகளுக்கு இடையில் வைத்து நசுக்கிவிட்டார். அவள் தனது கடைசி மூச்சை விட்டுக்கொண்டிருந்தபோது அவளைக் கண்டார்கள், அவளை மக்களிடையே அழைத்துச் சென்று, "இவர்தானா? இவர்தானா?" என்று கேட்டார்கள். அவள் ஆம் என்று கூறியதும், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், அவனுடைய தலையை இரண்டு பாறைகளுக்கு இடையில் வைத்து நசுக்கப்பட வேண்டும் என்று கட்டளையிட்டார்கள்.

அபி ஹஸ்ஸான் கூறினார்கள்:
"அலி (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: 'அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் மக்களுக்குக் கூறாத எதையும் எனக்குக் கூறவில்லை; என் வாளின் உறையில் உள்ள ஓர் ஏட்டில் உள்ளதைத் தவிர.' அவர் அந்த ஏட்டை வெளியே கொண்டுவரும் வரை அவர்கள் அவரை விட்டுவிடவில்லை. அதில் (பின்வருமாறு) இருந்தது: 'நம்பிக்கையாளர்களின் உயிர்கள் சம மதிப்புடையவை; அவர்களில் சாதாரணமானவர் அளிக்கும் அடைக்கலப் பாதுகாப்பிற்காகவும் அவர்கள் அனைவரும் பாடுபடுவார்கள்; மேலும் மற்றவர்களுக்கு எதிராக அவர்கள் அனைவரும் ஓரணியில் நிற்பார்கள். ஆனால், ஒரு நிராகரிப்பாளருக்காக எந்தவொரு நம்பிக்கையாளரும் கொல்லப்படமாட்டார்; அதுபோலவே, உடன்படிக்கை செய்துகொண்டவர், அவரது உடன்படிக்கை நடைமுறையில் இருக்கும்போது, (கொல்லப்பட்டால்) அவருக்காகவும் (ஒரு நம்பிக்கையாளர்) கொல்லப்படமாட்டார்.'"

அல்-முஃகீரா பின் ஷுஃபா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

ஹுதைல் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த ஒருவருக்கு இரண்டு மனைவிகள் இருந்தனர். அவர்களில் ஒருத்தி தனது சகக்களத்தியைக் கூடாரத்தின் கம்பத்தால் அடித்து, அவளையும் அவளது கருவிலிருந்த சிசுவையும் கொன்றுவிட்டாள். அவர்கள் இந்த வழக்கை நபி (ஸல்) அவர்களிடம் கொண்டு வந்தார்கள். (அங்கிருந்த) இருவரில் ஒருவர், "சப்தமிடாத, உண்ணாத, பருகாத, குரலெழுப்பாத ஒரு சிசுவுக்கு நாம் எப்படி நஷ்டஈடு கொடுப்பது?" என்று கேட்டார். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள், "இது என்ன கிராமப்புற அரபிகளின் எதுகை மோனைப் பேச்சா?" என்று கேட்டார்கள். மிகச் சிறந்த தரத்தையுடைய ஓர் ஆண் அல்லது பெண் அடிமையை நஷ்டஈடாக வழங்க வேண்டும் என்றும், அதை (கொன்ற) பெண்ணின் தந்தை வழி உறவினர்கள் செலுத்த வேண்டும் என்றும் அவர்கள் தீர்ப்பளித்தார்கள்.