உர்வா பின் அஸ்ஸுபைர் அறிவித்தார்கள்:

அவர் (உர்வா) ஆயிஷா (ரழி) அவர்களிடம் அல்லாஹ்வின் கூற்றான “தூதர்கள் (தங்கள் மக்களைப் பற்றி) நம்பிக்கை இழந்தபோது...” (12:110) என்பது பற்றி கேட்டபோது, ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் (அதன் அர்த்தத்தை) அவருக்குச் சொன்னார்கள். உர்வா மேலும் கூறினார்கள், "நான் கேட்டேன், 'அவர்கள் (தூதர்கள்) (அல்லாஹ்வால்) தாங்கள் கைவிடப்பட்டதாக அல்லது (தங்கள் மக்களால்) தாங்கள் பொய்யர்களாக ஆக்கப்பட்டதாகவா சந்தேகித்தார்கள்?' ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், '(அவர்கள் சந்தேகித்தது) தங்கள் மக்களால் தாங்கள் பொய்யர்களாக ஆக்கப்பட்டதாகவே.' நான் சொன்னேன், 'ஆனால் அவர்கள் தங்கள் மக்கள் தங்களைப் பொய்யர்களாக ஆக்கியதை நிச்சயமாக அறிந்திருந்தார்களே, அது சந்தேகத்திற்குரிய விஷயமாக இருக்கவில்லையே.' அவர்கள் (ஆயிஷா (ரழி)) கூறினார்கள், 'ஆம், என் உயிர் மீது ஆணையாக, அவர்கள் அதைப்பற்றி நிச்சயமாக அறிந்திருந்தார்கள்.' நான் அவர்களிடம் சொன்னேன், 'அப்படியானால் அவர்கள் (தூதர்கள்) (அல்லாஹ்வால்) தாங்கள் கைவிடப்பட்டதாகச் சந்தேகித்தார்கள்.' அவர்கள் (ஆயிஷா (ரழி)) கூறினார்கள், "அல்லாஹ் பாதுகாப்பானாக! தூதர்கள் ஒருபோதும் தங்கள் இறைவனைப் பற்றி அப்படிப்பட்ட ஒரு விஷயத்தைச் சந்தேகிக்கவில்லை." நான் கேட்டேன், 'அப்படியானால் இந்த வசனத்தைப் பற்றி என்ன (சொல்கிறீர்கள்)?' அவர்கள் (ஆயிஷா (ரழி)) கூறினார்கள், 'அது தூதர்களைப் பின்பற்றியவர்களைப் பற்றியது, அவர்கள் தங்கள் இறைவனை நம்பினார்கள் மேலும் தங்கள் தூதர்களை நம்பினார்கள், ஆனால் சோதனைக் காலம் நீடித்தது மேலும் வெற்றி தாமதமானது, தூதர்கள், தம்மை நிராகரித்த மக்களில் (சிலரையாவது) மாற்றிவிடலாம் என்ற நம்பிக்கையை முற்றிலும் இழந்த வரையிலும், மேலும் தூதர்கள், தங்களைப் பின்பற்றியவர்களே தங்களைப் பொய்யாக்கிவிட்டதாக எண்ணிய வரையிலும் (சோதனை நீடித்தது); அப்போது அல்லாஹ்வின் உதவி அவர்களுக்கு வந்தது.'"