حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ، حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنِ الْحَكَمِ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ، عَنِ الأَسْوَدِ، عَنْ عَائِشَةَ ـ رضى الله عنها ـ قَالَتْ لَمَّا أَرَادَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَنْ يَنْفِرَ إِذَا صَفِيَّةُ عَلَى باب خِبَائِهَا كَئِيبَةً، فَقَالَ لَهَا " عَقْرَى ـ أَوْ حَلْقَى ـ إِنَّكِ لَحَابِسَتُنَا أَكُنْتِ أَفَضْتِ يَوْمَ النَّحْرِ ". قَالَتْ نَعَمْ. قَالَ " فَانْفِرِي إِذًا ".
ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் ஹஜ்ஜுக்குப் பிறகு மக்காவை விட்டுப் புறப்படத் தீர்மானித்தபோது, ஸஃபிய்யா (ரழி) அவர்கள் கவலையுடன் தமது கூடாரத்தின் வாசலில் நின்றுகொண்டிருந்ததை அவர்கள் கண்டார்கள். அவர்கள் ஸஃபிய்யா (ரழி) அவர்களிடம், "அக்ரா ஹல்கா! நீர் எங்களைத் தாமதப்படுத்திவிடுவீர். நீர் நஹ்ர் நாளன்று தவாஃபுல் இஃபாளா செய்தீரா?" என்று கூறினார்கள். அதற்கு ஸஃபிய்யா (ரழி) அவர்கள், "ஆம்" என்று கூறினார்கள். அதற்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், "அப்படியானால், நீர் புறப்படலாம்" என்று கூறினார்கள்.
அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் (திரும்பிச் செல்வதற்காக) பயணிக்கத் தீர்மானித்தபோது, ஸஃபிய்யா (ரழி) அவர்கள் தனது கூடாரத்தின் வாசலில் சோகமாகவும் மனச்சோர்வுடனும் இருப்பதைக் கண்டார்கள்.
அவர்கள் குறிப்பிட்டார்கள். மலடி, மொட்டையடிக்கப்பட்டவளே, நீ எங்களைத் தாமதப்படுத்தப் போகிறாய், பின்னர் கூறினார்கள்: யவ்முந் நஹ்ர் அன்று நீ தவாஃப் இஃபாளா செய்தாயா?
அவர்கள் ஆம் என்று பதிலளித்தார்கள், அதன் பேரில் அவர் கூறினார்கள்: அப்படியானால், பயணத்தைத் தொடர்.