எனக்கு ஒரு சகோதரி இருந்தார், அவரைத் திருமணம் செய்து கொடுக்குமாறு என்னிடம் கேட்கப்பட்டது. என் மைத்துனர் என்னிடம் வந்தார், நான் அவளை அவருக்குத் திருமணம் செய்து வைத்தேன். பிறகு அவர், திரும்ப அழைத்துக்கொள்ளக்கூடிய ஒரு தலாக் கூறி அவளை விவாகரத்து செய்தார். அவளுடைய இத்தா காலம் முடியும் வரை அவர் அவளைக் கைவிட்டார். அவளைத் திருமணம் செய்து கொடுக்குமாறு என்னிடம் கேட்கப்பட்டபோது, அவர் மீண்டும் என்னிடம் வந்து அவளைத் திருமணம் செய்துதரக் கேட்டார். அப்போது நான் அவரிடம், “இல்லை, அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, நான் அவளை ஒருபோதும் உமக்குத் திருமணம் செய்து வைக்க மாட்டேன்” என்று கூறினேன். பிறகு என்னுடைய விஷயத்தைப் பற்றி பின்வரும் வசனம் அருளப்பட்டது: “நீங்கள் பெண்களை விவாகரத்து செய்து, அவர்கள் தங்கள் தவணையை அடைந்துவிட்டால், அவர்கள் தங்கள் கணவன்மார்களைத் திருமணம் செய்துகொள்வதைத் தடுக்காதீர்கள்.” எனவே நான் என் சத்தியத்திற்காகப் பரிகாரம் செய்து, அவளை அவருக்கே திருமணம் செய்து வைத்தேன்.