அப்துல்லாஹ் (ரழி) அவர்கள் அறிவிக்கிறார்கள்:

தொப்பையுடையவர்களும் ஆனால் குறைந்த அறிவையுடையவர்களுமான, பனூ ஸகீஃப் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த இருவர் மற்றும் குறைஷிக் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் (அல்லது குறைஷிக் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த இருவர் மற்றும் பனூ ஸகீஃப் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர்) கஅபாவிற்கு அருகில் சந்தித்தார்கள். அவர்களில் ஒருவர், “நாம் பேசுவதை அல்லாஹ் கேட்கிறான் என்று நீங்கள் கருதுகிறீர்களா?” என்று கேட்டார். மற்றவர், “நாம் சப்தமாகப் பேசினால் அவன் நம்மைக் கேட்கிறான், ஆனால் நாம் மெதுவாக (ரகசியமாக) பேசினால் அவன் நம்மைக் கேட்பதில்லை” என்று கூறினார். மூன்றாமவர், “நாம் சப்தமாகப் பேசும்போது அவன் கேட்டால், அப்படியானால் நாம் மெதுவாக (ரகசியமாக) பேசினாலும் நிச்சயமாக அவன் நம்மைக் கேட்பான்” என்று கூறினார். ஆகவே, அல்லாஹ் இந்த வசனத்தை வஹீ (இறைச்செய்தி)யாக அருளினான்:-- ‘மேலும், உங்கள் காதுகளும், உங்கள் கண்களும், உங்கள் தோல்களும் உங்களுக்கு எதிராகச் சாட்சி சொல்லிவிடக்கூடாது என்பதற்காக நீங்கள் உங்களை மறைத்துக்கொண்டிருக்கவில்லை...’ (41:22)

இப்னு மஸ்ஊத் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்: (கஅபா) இல்லத்திற்கு அருகில் மூன்று நபர்கள் ஒன்று கூடினார்கள். அவர்களில் இருவர் குறைஷியர்களாகவும், ஒருவர் தகஃபியாகவும் அல்லது இருவர் தகஃபியர்களாகவும், ஒருவர் குறைஷியாகவும் இருந்தார்கள். அவர்கள் (மார்க்க) ஞானம் குறைந்தவர்களாகவும், உடல்பருமன் மிக்கவர்களாகவும் இருந்தார்கள். அவர்களில் ஒருவர் கூறினார்:

"நாம் பேசும்போது அல்லாஹ் கேட்கிறான் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா?" மற்றொருவர் கூறினார்: "நாம் சப்தமாகப் பேசும்போது அவன் கேட்கிறான், நாம் மெதுவாகப் பேசும்போது அவன் கேட்பதில்லை." இன்னும் மற்றொருவர் கூறினார்: "நாம் சப்தமாகப் பேசும்போது அவன் கேட்டால், நாம் மெதுவாகப் பேசும்போதும் அவன் கேட்பான்." இந்த சந்தர்ப்பத்தில்தான் இந்த வசனம் வஹீ (இறைச்செய்தி)யாக அருளப்பட்டது: "உங்கள் செவிகளும், உங்கள் கண்களும், உங்கள் தோல்களும் உங்களுக்கு எதிராக சாட்சி சொல்லுமே என அஞ்சி நீங்கள் உங்களை மறைத்துக் கொண்டிருக்கவில்லை" (41:22).

இப்னு மஸ்ஊத் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்தார்கள்:

பருத்த வயிறுகளையும், ஆனால் ஞானம் குறைந்த இதயங்களையும் கொண்ட மூன்று மனிதர்கள் (கஅபா) இல்லத்தில் விவாதித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவர்களில் இருவர் குறைஷியர்களாகவும், ஒருவர் தகீஃப் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தவராகவும் இருந்தார்கள் - அல்லது இருவர் தகீஃப் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தவர்களாகவும், ஒருவர் குறைஷியராகவும் இருந்தார்கள். அவர்களில் ஒருவர் கூறினார்: 'நாம் சொல்வதை அல்லாஹ் கேட்க முடியும் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா?' மற்றொருவர் கூறினார்: 'நாம் சப்தமாகப் பேசினால் அவன் கேட்க முடியும், ஆனால் நாம் அமைதியாகப் பேசும்போது அவனால் கேட்க முடியாது.' இன்னொருவர் கூறினார்: 'நாம் சப்தமாகப் பேசும்போது அவன் கேட்க முடிந்தால், அப்படியானால் நாம் அமைதியாகப் பேசும்போதும் அவன் கேட்க முடியும்.' ஆகவே, சர்வ வல்லமையும் மாண்பும் மிக்க அல்லாஹ் வஹீ (இறைச்செய்தி) அருளினான்: மேலும், உங்கள் காதுகளும், உங்கள் கண்களும், உங்கள் தோல்களும் உங்களுக்கு எதிராகச் சாட்சி சொல்லிவிடாதபடிக்கு நீங்கள் உங்களை மறைத்துக் கொண்டிருக்கவில்லை (41:22).