7:4. (பாவிகள் வாழ்ந்து வந்த) எத்தனையோ ஊர்களை - அவற்றை நாம் அழித்திருக்கிறோம்; நமது வேதனை (திடீரென) இரவிலோ அல்லது (களைப்பாறுவதற்காக) பகலில் அவர்கள் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும்போதோ அவற்றை வந்தடைந்தது.

7:96. நிச்சயமாக அவ்வூர்வாசிகள் நம்பிக்கை கொண்டு (நம்மை) அஞ்சியிருந்தால், நாம் அவர்களுக்காக வானத்திலிருந்தும் பூமியிலிருந்தும் பாக்கியங்களைத் திறந்து விட்டிருப்போம்; ஆனால், அவர்கள் (நபிமார்களை நம்பாது) பொய்ப்பித்தனர்; ஆகவே, அவர்கள் செய்துகொண்டிருந்த (பாவத்)தின் காரணமாக நாம் அவர்களைப் பிடித்தோம்.

7:97. அவ்வூர்வாசிகள் இரவில் நித்திரை செய்து கொண்டிருக்கும்போது, நமது வேதனை அவர்களிடம் வருமென்பதைப் பற்றி அச்சமற்று இருக்கின்றார்களா?

7:98. அல்லது, அவ்வூர்வாசிகள் (கவலையில்லாது) முற்பகலில் விளையாடிக் கொண்டிருக்கும்போதே, நமது வேதனை அவர்களிடம் வருமென்பதைப் பற்றி அச்சமற்று இருக்கின்றார்களா?

7:163. (நபியே!) கடலோரத்திலிருந்த ஓர் ஊர் (மக்களைப்) பற்றி நீர் அவர்களைக் கேளும்; அவர்கள் சனிக்கிழமையன்று வரம்புமீறி (மீன் வேட்டையாடி)க் கொண்டிருந்தார்கள்; ஏனென்றால், அவர்களுடைய சனிக்கிழமையன்று நீரின் மேல் மட்டத்தில் அவர்கள் முன்னே மீன்கள் வந்தன; ஆனால், சனிக்கிழமையல்லாத நாட்களில் அவர்களிடம் (அவ்வாறு வெளியாகி) வருவதில்லை; அவர்கள் செய்துகொண்டிருந்த பாவத்தின் காரணமாக அவர்களை நாம் இவ்வாறு சோதனைக்குள்ளாக்கினோம்.

11:100. (நபியே! மேற்கூறப்பட்ட) இவை (சில) ஊர்களின் வரலாறுகள் ஆகும்; இவற்றை நாம் உமக்கு எடுத்துரைத்தோம்; இவற்றில் சில நிலைத்து உள்ளன; (சில அறுவடை செய்யப்பட்டவைப் போல்) அழிந்தும் போயின.

11:117. இன்னும், (நபியே!) ஊர்களை அவ்வூரார் சீர்திருத்துபவர்களாக இருக்கும் நிலையில் - அநியாயமாக உம் இறைவன் அழிப்பவனாக இல்லை.

12:82. "நாங்கள் தங்கியிருந்த ஊர்வாசிகளையும், நாங்கள் முன்னோக்கி(ச் சேர்ந்து) வந்த ஒட்டகக் கூட்டத்தினரையும் நீங்கள் கேட்டுக்கொள்ளுங்கள்: நிச்சயமாக நாங்கள் உண்மையே சொல்கிறோம்!" (என்றும் சொல்லுங்கள் என்று கூறி தந்தையிடம் அனுப்பிவைத்தார்.)

12:109. (நபியே!) உமக்கு முன்னர், பல ஊர்வாசிகளிலிருந்தும் மனிதர்களைத்தவிர (வேறு எவரையும்) தூதர்களாக நாம் அனுப்பவில்லை; அவர்களுக்கு நாம் 'வஹீ' மூலம் (நம் கட்டளைகளை) அறிவித்தோம்; இவர்கள் பூமியில் பயணம் செய்து இவர்களுக்கு முன் இருந்தவர்களின் முடிவு எப்படியிருந்தது என்பதைப் பார்க்கவில்லையா? மறுமை வீடுதான் (அல்லாஹ்வை) அஞ்சுபவர்களுக்கு மிகவும் மேலானதாகும்; (இதனை) நீங்கள் (சிந்தித்து) விளங்கிக்கொள்ள வேண்டாமா?

15:4. எந்த ஊரையும் அதற்குக் குறிப்பிட்ட காலத்தவணையில் அன்றி நாம் அழிக்கவில்லை.

15:67. (லூத்தின் விருந்தினர்களாக வாலிபர்கள் வந்திருப்பதை அறிந்து) அந்நகரவாசிகள் மிக்க மகிழ்ச்சியடைந்தவர்களாக வந்தனர்.

15:76. நிச்சயமாக அது (அவ்வூர் நீங்கள் பயணத்தில் வரப்போகும்) நேரான வழியில்தான் இருக்கிறது.

15:79. எனவே, அவர்களிடமும் நாம் பழிவாங்கினோம்: (அழிந்த) இவ்விரண்டு (ஊர்களும்) பகிரங்கமான (போக்குவரத்து) வழியில்தான் இருக்கின்றன.

17:5. எனவே, அவ்விரண்டில் முதலாவது வாக்குறுதி (நிறைவேறும் காலம்) வந்தபோது, உங்களுக்கு எதிராக (போரில்) கடுமையான வலிமையுடைய நம் அடியார்களை (ஏவி) அனுப்பினோம்; அவர்கள் (உங்கள்) வீடுகளுக்குள் ஊடுருவிச் சென்றுவிட்டார்கள்; அது, நிறைவேற்றப்பட்ட வாக்காகவும் இருந்தது.

17:16. நாம் ஓர் ஊரை (அதன் தீமையின் காரணமாக) அழிக்க நாடினால், அதிலுள்ள (வசதியான) சுகவாசிகளை (நேர்வழியைப் பின்பற்றி வாழுமாறு) நாம் ஏவுவோம்; ஆனால், அவர்களோ (நம் ஏவலுக்குக் கட்டுப்படாமல்) அதில் பாவம் செய்வார்கள்; அப்போது அதன்மீது (வேதனை பற்றிய நம்) வாக்கு உண்மையாகிவிடுகிறது; அப்பால், நாம் அதனை அடியோடு அழித்துவிடுகிறோம்.

18:59. மேலும் அவ்வூர்வாசிகளை, அவர்கள் அக்கிரமம் செய்தபோது நாம் அழித்தோம்; ஏனெனில், அவர்களை அழிப்பதற்கு(க் குறிப்பிட்ட) தவணையை நாம் ஏற்படுத்தியிருந்தோம்.

21:11. மேலும், அநியாயம் செய்துகொண்டிருந்த எத்தனையோ ஊர்களை நாம் அழித்தோம்; அதற்குப் பின் (அங்கு) வேறு சமூகத்தை உண்டாக்கினோம்.

22:48. அநியாயம் செய்துகொண்டிருந்த எத்தனையோ ஊர்களுக்கு நான் அவகாசம் கொடுத்தேன்; பின்னர், அவற்றைப் பிடித்துக்கொண்டேன்; மேலும், (யாவும்) என்னிடமே மீண்டும் வரவேண்டும்.

27:37. "அவர்களிடமே திரும்பிச் செல்க! நிச்சயமாக நாம் அவர்களால் எதிர்க்க முடியாத (பலமுள்ள ஒரு பெரும்) படைகளுடன் அவர்களிடம் வருவோம்; இன்னும், அவர்கள் சிறுமையடைந்தவர்களாயிருக்கும் நிலையில் கேவலமானவர்களாக அதைவிட்டும் அவர்களைத் திண்ணமாக நாம் வெளியேற்றுவோம்."

28:59. (நபியே!) நம் வசனங்களை அவர்களுக்கு ஓதிக் காண்பிக்கும் தூதர் ஒருவரை அவர்களுடைய தலைநகருக்கு அனுப்பி வைக்காதவரையில், எந்த ஊர்களையும் உம்முடைய இறைவன் அழிப்பவனாக இல்லை; மேலும், அந்த ஊர்களையும் அதன் மக்கள் அக்கிரமக்காரர்களாக இல்லாத வரையில் நாம் அழிப்போராகவும் இல்லை.

29:32. "நிச்சயமாக அதில் லூத்தும் இருக்கிறாரே!" என்று (இப்ராஹீம்) கூறினார்; அதற்கு அவர்கள், "அதில் இருப்பவர்கள் யார் என்பதை நாங்கள் நன்கறிவோம்; எனவே, நாங்கள் அவரையும் - அவருடைய மனைவியைத் தவிர, அவர் குடும்பத்தாரையும் நிச்சயமாகக் காப்பாற்றுவோம்; அவள் (அழிந்து போவோரில் ஒருத்தியாக) தங்கி விடுகிறவர்களில் ஆகிவிட்டாள்" என்று சொன்னார்கள்.

34:18. இன்னும், அவர்களுக்கிடையிலும், எவற்றில் நாம் பாக்கியம் செய்திருக்கின்றோமோ அந்த ஊர்களுக்கிடையிலும் வெளிப்படையாகத் தெரியும்படியான பல ஊர்களையும் நாம் உண்டாக்கி, அவற்றில் போக்குவரத்து(ப் பாதைகளையு)ம் அமைத்தோம்; "அவற்றில் இரவுகளிலும், பகல்களிலும் அச்சமற்றவர்களாகப் பயணம் செய்யுங்கள்" (என்று கூறினோம்).

36:13. (நபியே! நம்) தூதர்கள் ஓர் ஊர்வாசிகளிடம் வந்த (போது நிகழ்ந்த)தை அவர்களுக்கு உதாரணமாகச் சொல்வீராக!

43:31. மேலும், அவர்கள் கூறுகிறார்கள்: "இந்தக் குர்ஆன் இவ்விரண்டு ஊர்களிலுள்ள பெரிய மனிதர் மீது இறக்கப்பட்டிருக்கக் கூடாதா?"

51:35. ஆகவே, அவ்வூரில் இருந்த நம்பிக்கையாளர்களை (முதலில்) நாம் வெளியேற்றிவிட்டோம்.

53:53. அன்றியும், அவனே தலைகீழாகப் புரட்டப்பட்ட (லூத் சமூகத்தார் வாழ்ந்திருந்த) இடத்தையும் அழித்தான்.

53:54. அதனைச் சூழ வேண்டிய தண்டனையானது சூழ்ந்துகொண்டது.

59:7. (வெற்றி கொள்ளப்படும் அனைத்து) ஊரார்களிடமிருந்து அல்லாஹ் தன் தூதருக்கு மீட்டுக் கொடுத்தவை - அல்லாஹ்வுக்கும், (அவன்) தூதருக்கும், உறவினர்களுக்கும், அநாதைகளுக்கும், ஏழைகளுக்கும், வழிப்போக்கருக்கும் உரியதாகும்; உங்களிலுள்ள செல்வந்தர்களுக்குள்ளேயே (செல்வம்) சுற்றிக் கொண்டிருக்காமல் இருப்பதற்காக (இவ்வாறு பங்கிட்டுக்கொடுக்கக் கட்டளையிடப்பட்டுள்ளது); மேலும், (நம்) தூதர் உங்களுக்கு எதைக் கொடுத்தாரோ அதை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்; இன்னும், எதை விட்டும் உங்களை விலக்கினாரோ (அதை விட்டும்) விலகிக்கொள்ளுங்கள்; மேலும், அல்லாஹ்வை அஞ்சிக்கொள்ளுங்கள்; நிச்சயமாக அல்லாஹ் வேதனை செய்வதில் மிகக் கடினமானவன்.

59:14. கோட்டைகளால் அரண் செய்யப்பட்ட ஊர்களிலோ அல்லது மதில்களுக்கு அப்பால் இருந்துகொண்டோ அல்லாமல், அவர்கள் எல்லோரும் ஒன்று சேர்ந்து உங்களுடன் போரிடமாட்டார்கள்; அவர்களுக்குள்ளேயே அவர்களுடைய போர் மிகக் கடுமையானது; (இந்நிலையில்) அவர்கள் யாவரும் ஒன்றுபட்டிருப்பதாக நீர் எண்ணுகிறீர்; (ஆனால்,) அவர்களுடைய இதயங்கள் சிதறிக் கிடக்கின்றன; இதற்குக் காரணம்: மெய்யாகவே அவர்கள் அறிவற்ற சமூகத்தார் என்பதுதான்.

65:8. எத்தனையோ ஊர்கள் தம் இறைவனுடைய கட்டளைக்கும், அவனுடைய தூதர்களுக்கும் மாறு செய்தன; ஆதலால், நாம் அவற்றை மிகக் கடுமையாகக் கேள்விக்கணக்குக் கேட்டு, அவற்றைக் கொடிய வேதனையாகவும் வேதனை செய்தோம்.