மக்காவில் அருளப்பெற்றது

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ

அளவற்ற அருளாளனும் நிகரற்ற அன்புடையோனுமாகிய அல்லாஹ்வின் பெயரால்.

புருஜ் என்ற சொல்லின் விளக்கம் அல்லாஹ் வானத்தின் மீதும் அதன் புருஜின் மீதும் சத்தியமிடுகிறான்.

புருஜ் என்பது பிரம்மாண்டமான நட்சத்திரங்களாகும், அல்லாஹ் கூறுகிறான்:

تَبَارَكَ الَّذِى جَعَلَ فِى السَّمَآءِ بُرُوجاً وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجاً وَقَمَراً مُّنِيراً

(வானத்தில் புருஜுகளை அமைத்து, அதில் ஒரு பெரிய விளக்கையும் (சூரியனையும்), ஒளி தரும் சந்திரனையும் அமைத்தவன் மகத்துவமிக்கவன்.) (25:61) இப்னு அப்பாஸ் (ரழி), முஜாஹித் (ரழி), அள்-ளஹ்ஹாக் (ரழி), அல்-ஹஸன் (ரழி), கதாதா (ரழி) மற்றும் அஸ்-ஸுத்தி (ரழி) ஆகியோர் அனைவரும் கூறினார்கள், "அல்-புருஜ் என்பது நட்சத்திரங்களாகும்." அல்-மின்ஹால் பின் அம்ர் கூறினார்கள்,

وَالسَّمَآءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ

(புருஜுகளைக் கொண்ட வானத்தின் மீது சத்தியமாக.) "அழகான படைப்பு." இப்னு ஜரீர் சூரியன் மற்றும் சந்திரனின் நிலைகளைக் குறிக்கிறது என்ற கருத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தார், அவை பன்னிரண்டு புருஜுகள் ஆகும். சூரியன் ஒவ்வொரு "புர்ஜ்" (புருஜின் ஒருமை) வழியாக ஒரு மாதத்தில் பயணிக்கிறது. சந்திரன் ஒவ்வொரு புர்ஜ் வழியாகவும் இரண்டரை நாட்களில் பயணிக்கிறது, அது மொத்தம் இருபத்தெட்டு நிலைகளாகும், மேலும் அது இரண்டு இரவுகள் மறைந்திருக்கிறது.

வாக்களிக்கப்பட்ட நாள் மற்றும் சாட்சி மற்றும் சாட்சியம் கூறப்பட்டவை பற்றிய விளக்கம்

அல்லாஹ் கூறுகிறான்:

وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ - وَشَـهِدٍ وَمَشْهُودٍ

(வாக்களிக்கப்பட்ட நாளின் மீதும். சாட்சியின் மீதும், சாட்சியம் கூறப்பட்டவற்றின் மீதும்.) இப்னு அபீ ஹாதிம் அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்களிடமிருந்து பதிவு செய்தார், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ

يَوْمُ الْقِيَامَةِ

وَشَهِدَ

يَوْمُ الْجُمُعَةِ، وَمَا طَلَعَتْ شَمْسٌ وَلَا غَرَبَتْ عَلَى يَوْمٍ أَفْضَلَ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ، وَفِيهِ سَاعَةٌ لَا يُوَافِقُهَا عَبْدٌ مُسْلِمٌ يَسْأَلُ اللهَ فِيهَا خَيْرًا إِلَّا أَعْطَاهُ إِيَّاهُ، وَلَا يَسْتَعِيذُ فِيهَا مِنْ شَرَ إِلَّا أَعَاذَهُ.

وَمَشْهُودٍ

يَوْمُ عَرَفَة»

(வாக்களிக்கப்பட்ட நாளின் மீது.) இது மறுமை நாளைக் குறிக்கிறது. (சாட்சியின் மீது.) இது வெள்ளிக்கிழமையைக் குறிக்கிறது, வெள்ளிக்கிழமையை விட சிறந்த நாளில் சூரியன் உதிக்கவோ மறையவோ இல்லை. அதில் ஒரு நேரம் உள்ளது, அந்த நேரத்தில் முஸ்லிம் அடியான் அல்லாஹ்விடம் ஏதேனும் நன்மையை கேட்டால் அல்லாஹ் அதை அவருக்கு வழங்குவான். அவர் அதில் எந்த தீமையிலிருந்தும் பாதுகாப்பு தேடினால் அல்லாஹ் அவரைப் பாதுகாப்பான். (சாட்சியம் கூறப்பட்டவற்றின் மீது.) இது அரஃபா நாளைக் குறிக்கிறது (ஹஜ்ஜில்).) இப்னு குஸைமாவும் இதே ஹதீஸை பதிவு செய்துள்ளார். இது அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்களின் கூற்றாகவும் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது மற்றும் அது இதைப் போன்றதாகும்.

இமாம் அஹ்மத் ஸுஹைப் (ரழி) அவர்களிடமிருந்து பதிவு செய்தார், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

அல்லாஹ்வின் கூற்று,

قُتِلَ أَصْحَـبُ الاٍّخْدُودِ

(அகழ்வாரின் (உக்தூத்) தோழர்கள் சபிக்கப்பட்டனர் (குதிலா).) அதாவது, உக்தூதின் தோழர்கள் சபிக்கப்பட்டனர். உக்தூதின் பன்மை அகாதீத் ஆகும், இது நிலத்தில் உள்ள அகழிகளைக் குறிக்கிறது. இது நிராகரிப்பாளர்களில் ஒரு குழுவினரைப் பற்றிய தகவலாகும். அவர்கள் தங்களில் அல்லாஹ்வை நம்பியவர்களைப் பின்தொடர்ந்து சென்று அவர்களை தங்கள் மார்க்கத்தை விட்டு விலக நிர்பந்திக்க முயன்றனர். எனினும், நம்பிக்கையாளர்கள் மறுத்துவிட்டனர், எனவே அவர்கள் நிலத்தில் அவர்களுக்காக ஒரு அகழியை வெட்டினர். பின்னர் அதில் நெருப்பை மூட்டி, அதை எரிய வைக்க சில எரிபொருட்களை தயார் செய்தனர். பின்னர் அவர்கள் (நம்பிக்கையாளர்களை) தங்கள் மார்க்கத்திலிருந்து விலக (மீண்டும்) சம்மதிக்க முயன்றனர், ஆனால் அவர்கள் இன்னும் மறுத்துவிட்டனர். எனவே அவர்கள் அவர்களை நெருப்பில் எறிந்தனர். இவ்வாறு அல்லாஹ் கூறுகிறான்:

قُتِلَ أَصْحَـبُ الاٍّخْدُودِ - النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ - إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ - وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ

(அகழியின் மக்கள் சபிக்கப்பட்டனர். எரிபொருளால் ஊட்டப்பட்ட நெருப்பின். அவர்கள் அதன் அருகில் அமர்ந்திருந்தபோது. மற்றும் அவர்கள் நம்பிக்கையாளர்களுக்கு எதிராக செய்தவற்றை அவர்கள் கண்டனர்.) அதாவது, இந்த நம்பிக்கையாளர்களுக்கு செய்யப்பட்டவற்றுக்கு அவர்கள் சாட்சிகளாக இருந்தனர். அல்லாஹ் கூறினான்,

وَمَا نَقَمُواْ مِنْهُمْ إِلاَّ أَن يُؤْمِنُواْ بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ

(மற்றும் அவர்கள் அல்லாஹ்வை, சர்வ வல்லமையுடையவனை, புகழுக்குரியவனை நம்பியதைத் தவிர வேறு எந்தக் குற்றமும் செய்யவில்லை!) அதாவது, இந்த மக்களைப் பொறுத்தவரை, சர்வ வல்லமையுடைய அல்லாஹ்வின் மீதான அவர்களின் நம்பிக்கையைத் தவிர வேறு எந்தப் பாவமும் செய்யவில்லை. அவனுடன் இருக்க விரும்புபவர்களை அவன் அநீதியாக நடத்துவதில்லை. அவனது அனைத்து கூற்றுகளிலும், செயல்களிலும், சட்டங்களிலும், தீர்ப்புகளிலும் அவன் மிகவும் வல்லமை மிக்கவன், மிகவும் புகழத்தக்கவன். நிராகரிப்பாளர்களின் கைகளால் இந்த அவனது அடியார்களுக்கு நடந்ததை அவன் விதித்தான் - அவன் மிகவும் வல்லமை மிக்கவன், மிகவும் புகழத்தக்கவன் - இந்த விதியின் காரணம் பல மக்களுக்குத் தெரியாதிருந்தாலும் கூட. பின்னர் அல்லாஹ் கூறுகிறான்,

الَّذِى لَهُ مُلْكُ السَّمَـوَتِ وَالاٌّرْضِ

(வானங்கள் மற்றும் பூமியின் ஆட்சி யாருக்குச் சொந்தமானதோ அவனுக்கே!) அவனது பரிபூரண பண்புகளில் ஒன்று, அவன் அனைத்து வானங்கள், பூமி, அவற்றில் உள்ள அனைத்தின் மற்றும் அவற்றுக்கு இடையில் உள்ள அனைத்தின் உரிமையாளன் என்பதாகும்.

وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ شَهِيدٌ

(மற்றும் அல்லாஹ் ஒவ்வொரு பொருளுக்கும் சாட்சியாக இருக்கிறான்.) அதாவது, வானங்கள் மற்றும் பூமியில் உள்ள எதுவும் அவனிடமிருந்து மறைக்கப்படவில்லை, எதுவும் அவனிடமிருந்து மறைக்கப்படவில்லை.

மந்திரவாதி, துறவி, சிறுவன் மற்றும் அகழியில் நுழைய கட்டாயப்படுத்தப்பட்டவர்களின் கதை

இமாம் அஹ்மத் ஸுஹைப் (ரழி) அவர்களிடமிருந்து பதிவு செய்தார், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«كَانَ فِيمَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ مَلِكٌ وَكَانَ لَهُ سَاحِرٌ، فَلَمَّا كَبِرَ السَّاحِرُ قَالَ لِلْمَلِكِ: إِنِّي قَدْ كَبُرَ سِنِّي وَحَضَرَ أَجَلِي، فَادْفَعْ إِلَيَّ غُلَامًا لِأُعَلِّمَهُ السِّحْرَ، فَدَفَعَ إِلَيْهِ غُلَامًا فَكَانَ يُعَلِّمُهُ السِّحْرَ، وَكَانَ الْغُلَامُ عَلَى الرَّاهِبِ فَسَمِعَ مِنْ كَلَامِهِ فَأَعْجَبَهُ نَحْوُهُ وَكَلَامُهُ، وَكَانَ إِذَا أَتَى السَّاحِرَ ضَرَبَهُ وَقَالَ: مَا حَبَسَكَ؟ وَإِذَا أَتَى أَهْلَهُ ضَرَبُوهُ وَقَالُوا: مَا حَبَسَكَ؟ فَشَكَا ذلِكَ إِلَى الرَّاهِبِ فَـقَالَ: إِذَا أَرَادَ السَّاحِرُ أَنْ يَضْرِبَكَ فَقُلْ: حَبَسَنِي أَهْلِي، وَإِذَا أَرَادَ أَهْلُكَ أَنْ يَضْرِبُوكَ فَقُلْ: حَبَسَنِي السَّاحِرُ، قَالَ: فَبَيْنَمَا هُوَ ذَاتَ يَوْمٍ إِذْ أَتَى عَلَى دَابَّةٍ فَظِيعَةٍ عَظِيمَةٍ قَدْ حَبَسَتِ النَّاسَ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يَجُوزُوا. فَقَالَ: الْيَوْمَ أَعْلَمُ أَمْرُ الرَّاهِبِ أَحَبُّ إِلَى اللهِ أَمْ أَمْرُ السَّاحِرِ؟ قَالَ فَأَخَذَ حَجَرًا فَـقَالَ: اللْهُمَّ إِنْ كَانَ أَمْرُ الرَّاهِبِ أَحَبَّ إِلَيْكَ وَأَرْضَى مِنْ أَمْرِ السَّاحِرِ فَاقْتُلْ هذِهِ الدَّابَّةَ حَتْى يَجُوزَ النَّاسُ، ورَمَاهَا فَقَتَلَهَا وَمَضَى النَّاسُ.

(உங்களுக்கு முன் வந்தவர்களில், ஒரு அரசன் இருந்தான், அவனுக்கு ஒரு மந்திரவாதி இருந்தான். அந்த மந்திரவாதி வயதானபோது, அரசனிடம் கூறினான்: "நான் வயதாகிவிட்டேன், எனது காலம் முடிவடைந்துவிட்டது, எனவே எனக்கு ஒரு சிறுவனை அனுப்புங்கள், நான் அவனுக்கு மந்திரத்தை கற்றுக்கொடுக்கிறேன்." எனவே, அவன் அவனுக்கு ஒரு சிறுவனை அனுப்பினான், மந்திரவாதி அவனுக்கு மந்திரத்தை கற்றுக்கொடுத்தான். சிறுவன் துறவியிடம் சென்றபோது, அவரது பேச்சைக் கேட்டு அதை விரும்பினான். சிறுவன் மந்திரவாதியிடம் சென்றபோது, அவன் அவனை அடித்து, "உன்னை எது தடுத்தது?" என்று கேட்டான். அவன் தனது குடும்பத்தினரிடம் சென்றபோது, அவர்கள் அவனை அடித்து, "உன்னை எது தடுத்தது?" என்று கேட்டனர். அவன் இதைப் பற்றி துறவியிடம் முறையிட்டான். துறவி கூறினார்: "மந்திரவாதி உன்னை அடிக்க விரும்பினால், 'என் குடும்பத்தினர் என்னைத் தடுத்தனர்' என்று கூறு, உன் குடும்பத்தினர் உன்னை அடிக்க விரும்பினால், 'மந்திரவாதி என்னைத் தடுத்தார்' என்று கூறு." அவர் கூறினார்: "ஒரு நாள் அவன் ஒரு பெரிய, பயங்கரமான விலங்கைக் கண்டான், அது மக்களைத் தடுத்து நிறுத்தியிருந்தது, அவர்களால் கடந்து செல்ல முடியவில்லை. அவன் கூறினான்: "இன்று நான் துறவியின் விஷயம் அல்லாஹ்வுக்கு மிகவும் விருப்பமானதா அல்லது மந்திரவாதியின் விஷயம் மிகவும் விருப்பமானதா என்பதை அறிவேன்." அவன் ஒரு கல்லை எடுத்து கூறினான்: "இறைவா! துறவியின் விஷயம் உனக்கு மிகவும் விருப்பமானதாகவும், மந்திரவாதியின் விஷயத்தை விட உனக்கு மிகவும் திருப்தியானதாகவும் இருந்தால், மக்கள் கடந்து செல்லும் வரை இந்த விலங்கைக் கொன்றுவிடு." பின்னர் அவன் அதை எறிந்து கொன்றான், மக்கள் கடந்து சென்றனர்.)

فَأَخْبَرَ الرَّاهِبَ بِذلِكَ فَـقَالَ: أَيْ بُنَيَّ، أَنْتَ أَفْضَلُ مِنِّي وَإِنَّكَ سَتُبْتَلَى، فَإِنِ ابْتُلِيتَ فَلَا تَدُلَّ عَلَيَّ، فَكَانَ الْغُلَامُ يُبْرِىءُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَسَائِرَ الْأَدْوَاءِ وَيَشْفِيهِمْ، وَكَانَ لِلْمَلِكِ جَلِيسٌ فَعَمِيَ فَسَمِعَ بِهِ فَأَتَاهُ بِهَدَايَا كَثِيرَةٍ فَقَالَ: اشْفِنِي وَلَكَ مَا ههُنَا أَجْمَعُ، فَـقَالَ: مَا أَنَا أَشْفِي أَحَدًا، إِنَّمَا يَشْفِي اللهُ عَزَّ وَجَلَّ، فَإِنْ آمَنْتَ بِهِ دَعَوْتُ اللهَ فَشَفَاكَ، فَآمَنَ فَدَعَا اللهَ فَشَفَاهُ.

சிறுவன் துறவியிடம் வந்து அதைப் பற்றி அவருக்குத் தெரிவித்தார். "என் மகனே! இன்று நீ என்னை விட சிறந்தவனாக இருக்கிறாய், நான் பார்ப்பதை நீ அடைந்துவிட்டாய்! நீ சோதனைக்கு உள்ளாக்கப்படுவாய். நீ சோதனைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டால், என்னைப் பற்றி (அவர்களிடம்) தெரிவிக்காதே" என்று துறவி அவரிடம் கூறினார். பிறவிக் குருடு, தொழுநோய் மற்றும் பிற நோய்களால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களை சிறுவன் குணப்படுத்தி வந்தார். அரசரின் அவைக்களத்தில் பார்வையிழந்த ஒருவர் இருந்தார், அவர் சிறுவனைப் பற்றி கேள்விப்பட்டார். அவர் வந்து சிறுவனுக்கு பல பரிசுகளைக் கொண்டு வந்து, "நீ என்னைக் குணப்படுத்தும் நிபந்தனையில் இந்த அனைத்து பரிசுகளும் உனக்கானவை" என்றார். "நான் யாரையும் குணப்படுத்துவதில்லை; அல்லாஹ் மட்டுமே மக்களைக் குணப்படுத்துகிறான். எனவே, நீங்கள் அல்லாஹ்வை நம்பி அவனிடம் பிரார்த்தனை செய்தால், அவன் உங்களைக் குணப்படுத்துவான்" என்று சிறுவன் கூறினார். எனவே, அவர் அல்லாஹ்வை நம்பி அவனிடம் பிரார்த்தனை செய்தார், அல்லாஹ் அவரைக் குணப்படுத்தினான்.

ثُمَّ أَتَى الْمَلِكَ فَجَلَسَ مِنْهُ نَحْوَ مَا كَانَ يَجْلِسُ فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: يَا فُلَانُ، مَنْ رَدَّ عَلَيْكَ بَصَرَكَ؟ فَـقَالَ: رَبِّي. فَـقَالَ: أَنَا؟ قَالَ: لَا، رَبِّي وَرَبُّكَ اللهُ، قَالَ: وَلَكَ رَبٌّ غَيْرِي؟ قَالَ: نَعَمْ رَبِّي وَرَبُّكَ اللهُ، فَلَمْ يَزَلْ يُعَذِّبُهُ حَتْى دَلَّ عَلَى الْغُلَامِ، فَبَعَثَ إِلَيْهِ فَـقَالَ: أَيْ بُنَيَّ بَلَغَ مِنْ سِحْرِكَ أَنْ تُبْرِىءَ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَهذِهِ الْأَدْوَاءَ قَالَ: مَا أَشْفِي أَحَدًا إِنَّمَا يَشْفِي اللهُ عَزَّ وَجَلَّ، قَالَ: أَنَا؟ قَالَ: لَا. قَالَ: أَوَلَكَ رَبٌّ غَيْرِي؟ قَالَ: رَبِّي وَرَبُّكَ اللهُ، فَأَخَذَهُ أَيْضًا بِالْعَذَابِ فَلَمْ يَزَلْ بِهِ حَتْى دَلَّ عَلَى الرَّاهِبِ فَأُتِيَ بِالرَّاهِبِ فَقَالَ: ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ فَأَبَى، فَوَضَعَ الْمِنْشَارَ فِي مَفْرِقِ رَأْسِهِ حَتْى وَقَعَ شِقَّاهُ، وَقَالَ لِلْأَعْمَى: ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ، فَأَبَى، فَوَضَعَ الْمِنْشَارَ فِي مَفْرِقِ رَأْسِهِ حَتْى وَقَعَ شِقَّاهُ إِلَى الْأَرْضِ. وَقَالَ لِلْغُلَام: ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ، فَأَبَى، فَبَعَثَ بِهِ مَعَ نَفَرٍ إِلى جَبَلِ كَذَا وَكَذَا وَقَالَ: إِذَا بَلَغْتُمْ ذُرْوَتَهُ فَإِنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ وَإِلَّا فَدَهْدِهُوهُ، فَذَهَبُوا بِهِ فَلَمَّا عَلَوْا بِهِ الْجَبَلَ قَالَ: اللْهُمَّ اكْفِنِيهِمْ بِمَا شِئْتَ، فَرَجَفَ بِهِمُ الْجَبَلُ فَدُهْدِهُوا أَجْمَعُونَ، وَجَاءَ الْغُلَامُ يَتَلَمَّسُ حَتَّى دَخَلَ عَلَى الْمَلِكِ فَقَالَ: مَا فَعَلَ أَصْحَابُكَ؟ فَقَالَ: كَفَانِيهِمُ اللهُ تَعَالَى، فَبَعَثَ بِهِ مَعَ نَفَرٍ فِي قُرْقُورٍ فَقَالَ: إِذَا لَجَجْتُمْ بِهِ الْبَحْرَ فَإِنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ، وَإِلَّا فَغَرِّقُوهُ فِي الْبَحْرِ، فَلَجَّجُوا بِهِ الْبَحْرَ فَـقَالَ الْغُلَامُ: اللْهُمَّ اكْفِنِيهِمْ بِمَا شِئْتَ، فَغَرِقُوا أَجْمَعُونَ.

பின்னர், அவைக்களத்தினர் அரசரிடம் வந்து முன்பு அமர்ந்திருந்த இடத்தில் அமர்ந்தார். "யார் உனக்கு உன் பார்வையைத் திருப்பித் தந்தார்?" என்று அரசர் அவரிடம் கேட்டார். "என் இறைவன்" என்று அவைக்களத்தினர் பதிலளித்தார். "நானா?" என்று அரசர் கேட்டார். "இல்லை, என் இறைவனும் உங்கள் இறைவனுமான அல்லாஹ்" என்றார் அவைக்களத்தினர். "எனக்குத் தவிர உனக்கு வேறு இறைவன் இருக்கிறானா?" என்று அரசர் கேட்டார். "ஆம், என் இறைவனும் உங்கள் இறைவனுமான அல்லாஹ்" என்றார் அவைக்களத்தினர். அவர் சிறுவனைப் பற்றி கூறும் வரை அரசர் அவரை சித்திரவதை செய்து கொண்டேயிருந்தார். எனவே, சிறுவன் அரசரிடம் அழைத்து வரப்பட்டார், அவர் அவரிடம், "என் மகனே! உன் மந்திரம் பிறவிக் குருடு, தொழுநோய் மற்றும் பிற நோய்களை குணப்படுத்தும் அளவுக்கு சென்றுவிட்டதா?" என்று கேட்டார். "நான் யாரையும் குணப்படுத்துவதில்லை. அல்லாஹ் மட்டுமே குணப்படுத்த முடியும்" என்றார் அவர். "நானா?" என்று அரசர் கேட்டார். "இல்லை" என்று சிறுவன் பதிலளித்தார். "எனக்குத் தவிர உனக்கு வேறு இறைவன் இருக்கிறானா?" என்று அரசர் கேட்டார். "என் இறைவனும் உங்கள் இறைவனுமான அல்லாஹ்" என்று சிறுவன் பதிலளித்தார். எனவே, அவர் துறவியைப் பற்றி கூறும் வரை அவரையும் சித்திரவதை செய்தார். பின்னர் துறவி அழைத்து வரப்பட்டார், அரசர் அவரிடம், "உன் மதத்தை விட்டுவிடு" என்றார். அவர் மறுத்தார், எனவே அரசர் ஒரு ரம்பத்தை கொண்டுவரச் சொன்னார், அது அவரது தலையின் நடுவில் வைக்கப்பட்டது, அவர் இரண்டாக அறுக்கப்பட்டு விழுந்தார். பின்னர் முன்பு குருடராக இருந்தவரிடம், "உன் மதத்தை விட்டுவிடு" என்று கூறப்பட்டது. அவர் அவ்வாறு செய்ய மறுத்தார், எனவே ஒரு ரம்பம் கொண்டுவரப்பட்டு அவரது தலையின் நடுவில் வைக்கப்பட்டது, அவர் இரண்டாக அறுக்கப்பட்டு தரையில் விழுந்தார். பின்னர் சிறுவன் அழைத்து வரப்பட்டு, "உன் மதத்தை விட்டுவிடு" என்று அவரிடம் கூறப்பட்டது. அவர் மறுத்தார், எனவே அரசர் அவரை சில மக்களுடன் இன்ன இன்ன மலைக்கு அனுப்பினார். அவர் மக்களிடம், "அவனுடன் மலையின் உச்சிக்கு ஏறுங்கள், பின்னர் அவன் தனது மதத்தை விட்டுவிடுகிறானா என்று பாருங்கள்; இல்லையெனில் அவனை உச்சியிலிருந்து கீழே தள்ளுங்கள்" என்றார். அவர்கள் அவரை அழைத்துச் சென்றனர், அவர்கள் உச்சியை அடைந்தபோது, அவர், "இறைவா! நீ விரும்பும் எந்த வழியிலும் என்னை அவர்களிடமிருந்து காப்பாற்று" என்றார். எனவே, மலை அதிர்ந்தது, அவர்கள் அனைவரும் கீழே விழுந்தனர், சிறுவன் நடந்து அரசரிடம் திரும்பி வந்தார். "உன் தோழர்கள் (நான் உன்னுடன் அனுப்பிய மக்கள்) என்ன செய்தார்கள்?" என்று அரசர் கேட்டார். "அல்லாஹ் என்னை அவர்களிடமிருந்து காப்பாற்றினான்" என்று சிறுவன் கூறினார். எனவே, அரசர் சில மக்களை சிறுவனை ஒரு படகில் கடலின் நடுவிற்கு அழைத்துச் செல்லுமாறு உத்தரவிட்டார், "அவன் தனது மதத்தை விட்டுவிட்டால் (நல்லது), ஆனால் அவன் மறுத்தால், அவனை மூழ்கடியுங்கள்" என்றார். எனவே, அவர்கள் அவரை கடலுக்கு அழைத்துச் சென்றனர், அவர், "இறைவா! நீ விரும்பும் எந்த வழியிலும் என்னை அவர்களிடமிருந்து காப்பாற்று" என்றார். எனவே அவர்கள் அனைவரும் கடலில் மூழ்கடிக்கப்பட்டனர்.

வَجَاءَ الْغُلَامُ حَتْى دَخَلَ عَلَى الْمَلِكِ فَـقَالَ: مَا فَعَلَ أَصْحَابُكَ؟ فَقَالَ: كَفَانِيهِمُ اللهُ تَعَالَى ثُمَّ قَالَ لِلْمَلِكِ: إِنَّكَ لَسْتَ بِقَاتِلي حَتْى تَفْعَلَ مَا آمُرُكَ بِهِ، فَإِنْ أَنْتَ فَعَلْتَ مَا آمُرُكَ بِهِ قَتَلْتَنِي، وَإِلَّا فَإِنَّكَ لَا تَسْتَطِيعُ قَتْلِي، قَالَ: وَمَا هُوَ؟ قَالَ: تَجْمَعُ النَّاسَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ ثُمَّ تَصْلُبُنِي عَلَى جِذْع وَتَأْخُذُ سَهْمًا مِنْ كِنَانَتِي، ثُمَّ قُلْ: بِاسْمِ اللهِ رَبِّ الْغُلَامِ. فَإِنَّكَ إِذَا فَعَلْتَ ذلِكَ قَـتَلْتَنِـي. فَفَعَلَ وَوَضَعَ السَّهْمَ فِي كَبِدِ قَوْسِهِ ثُمَّ رَمَاهُ وَقَالَ: بِاسْمِ اللهِ رَبِّ الْغُلَامِ، فَوَقَعَ السَّهْمُ فِي صُدْغِهِ، فَوَضَعَ الْغُلَامُ يَدَهُ عَلَى مَوْضِع السَّهْم وَمَاتَ، فَـقَالَ النَّاسُ: آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلَام. فَقِيلَ لِلْمَلِكِ: أَرَأَيْتَ مَا كُنْتَ تَحْذَرُ؟ فَقَدْ وَاللهِ نَزَلَ بِكَ، قَدْ آمَنَ النَّاسُ كُلُّهُمْ، فَأَمَرَ بِأَفْوَاهِ السِّكَكِ، فَخُدَّتْ فِيهَا الْأَخَادِيدُ وَأُضْرِمَتْ فِيهَا النِّيرَانُ، وَقَالَ: مَنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ فَدَعُوهُ، وَإِلَّا فَأَقْحِمُوهُ فِيهَا، قَالَ: فَكَانُوا يَتَعَادُّونَ فِيهَا وَيَتَدَافَعُونَ، فَجَاءَتِ امْرأَةٌ بابْنٍ لَهَا تُرْضِعُهُ، فَكَأَنَّهَا تَقَاعَسَتْ أَنْ تَقَعَ فِي النَّارِ فَـقَالَ الصَّبِيُّ: اصْبِرِي يَا أُمَّاهْ فَإِنَّكِ عَلَى الْحَق»

பிறகு சிறுவன் அரசனிடம் திரும்பி வந்தான், அரசன் கேட்டார்கள், "உன் தோழர்கள் என்ன செய்தார்கள்?" சிறுவன் பதிலளித்தான், "அல்லாஹ் என்னை அவர்களிடமிருந்து காப்பாற்றினான்." பிறகு அவன் அரசனிடம் கூறினான், "நான் உத்தரவிடுவதைச் செய்யும் வரை நீங்கள் என்னைக் கொல்ல முடியாது. நான் உத்தரவிடுவதைச் செய்தால், நீங்கள் என்னைக் கொல்ல முடியும்." அரசன் கேட்டார்கள், "அது என்ன?" சிறுவன் கூறினான், "மக்களை ஒரு உயர்ந்த இடத்தில் ஒன்று சேர்த்து, என்னை ஒரு மரத்தின் அடியில் கட்டுங்கள்; பிறகு என் அம்புக்கூட்டிலிருந்து ஒரு அம்பை எடுத்து, 'அல்லாஹ்வின் பெயரால், சிறுவனின் இறைவனின் பெயரால்' என்று கூறுங்கள். நீங்கள் இதைச் செய்தால், என்னைக் கொல்ல முடியும்." எனவே அவர் இதைச் செய்தார், அம்பை வில்லில் வைத்து, "அல்லாஹ்வின் பெயரால், சிறுவனின் இறைவனின் பெயரால்" என்று கூறி எய்தார். அம்பு சிறுவனின் கன்னத்தில் தாக்கியது, சிறுவன் தனது கையை அம்பு காயத்தின் மீது வைத்து இறந்தான். மக்கள் அறிவித்தனர், "நாங்கள் சிறுவனின் இறைவனை நம்புகிறோம்!" பிறகு அரசனிடம் கூறப்பட்டது, "நீங்கள் பயந்தது நடந்துவிட்டதைப் பார்க்கிறீர்களா? அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக, அனைத்து மக்களும் (சிறுவனின் இறைவனை) நம்பிவிட்டனர்." எனவே அவர் சாலைகளின் நுழைவாயில்களில் அகழிகள் தோண்டப்பட வேண்டும் என்று உத்தரவிட்டார், அது செய்யப்பட்டது, அவற்றில் நெருப்புகள் மூட்டப்பட்டன. பிறகு அரசன் கூறினார், "யார் தனது மதத்தை விட்டு விலகுகிறார்களோ, அவர்களை விட்டுவிடுங்கள், யார் விலகவில்லையோ, அவர்களை நெருப்பில் எறியுங்கள்." அவர்கள் நெருப்பில் போராடிக் கொண்டும், தள்ளிக் கொண்டும் இருந்தனர், ஒரு பெண் தான் பாலூட்டிக் கொண்டிருந்த குழந்தையுடன் வந்தாள், அவள் நெருப்பில் விழுவதற்கு தயங்குவது போல் தோன்றியது, அவளது குழந்தை அவளிடம் கூறியது, "பொறுமையாக இருங்கள் அம்மா! நிச்சயமாக, நீங்கள் சத்தியத்தைப் பின்பற்றுகிறீர்கள்!" முஸ்லிமும் இந்த ஹதீஸை ஸஹீஹின் இறுதியில் பதிவு செய்துள்ளார்கள். முஹம்மத் பின் இஸ்ஹாக் பின் யசார் இந்தக் கதையை தனது சீரா நூலில் வேறொரு விதமாக தொடர்புபடுத்தினார், அது இப்போது கூறப்பட்டதிலிருந்து சில வேறுபாடுகளைக் கொண்டுள்ளது. பிறகு, இப்னு இஸ்ஹாக் நஜ்ரானின் மக்கள் சிறுவனின் கொலைக்குப் பிறகு கிறிஸ்தவ மதமாகிய அவனது மதத்தைப் பின்பற்றத் தொடங்கினர் என்று விளக்கிய பிறகு, அவர் கூறினார், "பிறகு (அரசன்) துநுவாஸ் தனது படையுடன் அவர்களிடம் வந்து யூத மதத்திற்கு அழைத்தார். அவர் யூத மதத்தை ஏற்றுக்கொள்ள அல்லது கொல்லப்பட அவர்களுக்கு ஒரு தேர்வை வழங்கினார், எனவே அவர்கள் மரணத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். எனவே, அவர் ஒரு அகழியை தோண்டி (சிலரை) நெருப்பில் (அகழியில்) எரித்தார், மற்றவர்களை வாளால் கொன்றார். அவர் ஏறக்குறைய இருபதாயிரம் பேரைக் கொன்று அவர்களை (வெட்டிக் கொன்று) உதாரணமாக்கினார். துநுவாஸ் மற்றும் அவரது படை பற்றி அல்லாஹ் தனது தூதருக்கு வெளிப்படுத்தினான்:

قُتِلَ أَصْحَـبُ الاٍّخْدُودِ - النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ - إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ - وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ - وَمَا نَقَمُواْ مِنْهُمْ إِلاَّ أَن يُؤْمِنُواْ بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ - الَّذِى لَهُ مُلْكُ السَّمَـوَتِ وَالاٌّرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ شَهِيدٌ

(அகழியின் மக்கள் சபிக்கப்பட்டனர். எரிபொருளால் ஊட்டப்பட்ட நெருப்பின். அவர்கள் அதன் அருகில் அமர்ந்திருந்தபோது. மற்றும் அவர்கள் நம்பிக்கையாளர்களுக்கு எதிராக செய்தவற்றை அவர்கள் கண்டனர். மேலும் அவர்கள் அல்லாஹ்வை, சர்வ வல்லமையுடையவனை, எல்லாப் புகழும் உரியவனை நம்பியதைத் தவிர வேறு எந்தக் குற்றமும் செய்யவில்லை! வானங்கள் மற்றும் பூமியின் ஆட்சி யாருக்குரியதோ அவனுக்கே! மேலும் அல்லாஹ் அனைத்திற்கும் சாட்சியாக இருக்கிறான்.) (85:4-9)" இதுதான் முஹம்மத் பின் இஸ்ஹாக் அவர்கள் தமது சீரா நூலில் கூறியது -- அகழியின் மக்களைக் கொன்றவர் துநுவாஸ் என்பவர், அவரது பெயர் ஸுர்ஆ. அவரது ஆட்சிக் காலத்தில் அவர் யூசுஃப் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவர் துபான் அஸ்அத் அபீ கரிபின் மகன், அவர்தான் அல்-மதீனாவை ஆக்கிரமித்து கஃபாவுக்கு திரையிட்ட துப்பஃ ஆவார். அவர் அல்-மதீனாவின் யூதர்களில் இரண்டு ரப்பிகளை தன்னுடன் வைத்திருந்தார். இதற்குப் பிறகு யெமனின் சில மக்கள் இந்த இரண்டு ரப்பிகளின் கைகளில் யூத மதத்தை ஏற்றுக்கொண்டனர், இப்னு இஸ்ஹாக் விரிவாகக் குறிப்பிடுவது போல. எனவே துநுவாஸ் ஒரே காலையில் இருபதாயிரம் பேரை அகழியில் கொன்றார். அவர்களில் தவ்ஸ் துத்தஃலபான் என்று அறியப்பட்ட ஒரே ஒரு மனிதர் மட்டுமே தப்பித்தார். அவர் ஒரு குதிரையில் தப்பித்தார், அவர்கள் அவரைப் பின்தொடர்ந்தனர், ஆனால் அவரைப் பிடிக்க முடியவில்லை. அவர் அஷ்-ஷாமின் பேரரசரான சீசரிடம் சென்றார். எனவே, சீசர் அபிசீனியாவின் மன்னரான அன்-நஜாஷிக்கு எழுதினார். எனவே, அவர் அரியாத் மற்றும் அப்ரஹா தலைமையிலான அபிசீனிய கிறிஸ்தவர்களின் படையை அவருடன் அனுப்பினார். அவர்கள் யெமனை யூதர்களின் கைகளிலிருந்து மீட்டனர். துநுவாஸ் தப்பிக்க முயன்றார் ஆனால் இறுதியில் கடலில் விழுந்து மூழ்கினார். இதற்குப் பிறகு, அபிசீனியாவின் ஆட்சி எழுபது ஆண்டுகள் கிறிஸ்தவர்களின் ஆதிக்கத்தில் இருந்தது. பின்னர் பெர்சியாவின் மன்னரான கிஸ்ரா அங்கு (யெமனுக்கு) ஒரு படையை அனுப்பியபோது சைஃப் பின் தீ யஸன் அல்-ஹிம்யரி கிறிஸ்தவர்களிடமிருந்து அதிகாரத்தைப் பறித்தார். அவர் (மன்னர்) அவருடன் (சைஃப் அல்-ஹிம்யரி) சிறைகளில் இருந்த மக்களை அனுப்பினார், அவர்கள் எழுநூறு பேர்களுக்கு நெருக்கமாக இருந்தனர். எனவே, அவர் (சைஃப் அல்-ஹிம்யரி) அவர்களுடன் யெமனை வென்று ஹிம்யர் (யெமனியர்கள்) மக்களுக்கு ஆட்சியைத் திருப்பிக் கொடுத்தார். அல்லாஹ் நாடினால் -- நாம் சூராவின் தஃப்சீரை விவாதிக்கும்போது இதன் ஒரு பகுதியைக் குறிப்பிடுவோம்:

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَـبِ الْفِيلِ

(யானைப்படையினருடன் உம்முடைய இறைவன் எவ்வாறு நடந்து கொண்டான் என்பதை நீர் பார்க்கவில்லையா?) (105:1)

அகழியின் மக்களின் தண்டனை

அல்லாஹ் கூறினான்,

إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُواْ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَـتِ

(நிச்சயமாக, நம்பிக்கை கொண்ட ஆண்களையும் பெண்களையும் சோதனைக்கு உள்ளாக்கியவர்கள்,) அதாவது, அவர்கள் (அவர்களை) எரித்தனர். இதை இப்னு அப்பாஸ் (ரழி), முஜாஹித் (ரழி), கதாதா (ரழி), அழ்-ழஹ்ஹாக் (ரழி) மற்றும் இப்னு அப்ஸா (ரழி) ஆகியோர் கூறினார்கள்.

ثُمَّ لَمْ يَتُوبُواْ

(பின்னர் பாவமன்னிப்புக் கோரவில்லை,) அதாவது, 'அவர்கள் தாங்கள் செய்வதை நிறுத்தவில்லை, மேலும் அவர்கள் முன்பு செய்தவற்றுக்காக வருந்தவில்லை.'

فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ

(அவர்களுக்கு நரக வேதனை உண்டு, மேலும் அவர்களுக்கு எரிக்கும் நெருப்பின் தண்டனை உண்டு.) இது ஏனெனில் கூலி செய்யப்பட்ட செயலின் வகையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. அல்-ஹசன் அல்-பஸ்ரி கூறினார்கள், "இந்த தாராள மனப்பான்மையையும் கருணையையும் பாருங்கள். இந்த மக்கள் அல்லாஹ்வின் அவ்லியாக்களைக் கொன்றனர், அவன் இன்னும் அவர்களை பாவமன்னிப்புக் கோரவும் மன்னிப்பு கோரவும் அழைக்கிறான்."