ஃபாத்திஹாவின் அறிமுகம்

மக்காவில் அருளப்பெற்றது

அல்-ஃபாத்திஹாவின் பொருளும் அதன் பல்வேறு பெயர்களும்

இந்த அத்தியாயம் இவ்வாறு அழைக்கப்படுகிறது:

- அல்-ஃபாத்திஹா, அதாவது வேதத்தின் திறப்பான், தொழுகைகள் தொடங்கப்படும் அத்தியாயம்.

- இது உம்முல் கிதாப் (வேதத்தின் தாய்) என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, பெரும்பாலான அறிஞர்களின் கருத்துப்படி.

திர்மிதி பதிவு செய்த ஒரு நம்பகமான ஹதீஸில், அவர் அதை ஸஹீஹ் என தரப்படுத்தினார், அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

الْحَمْدُ للهِ رَبَ الْعَالَمِينَ أُمُّ الْقُرْآنِ وَأُمُّ الْكِتَابِ وَالسَّبْعُ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنُ الْعَظِيمُ

"அல்ஹம்து லில்லாஹி ரப்பில் ஆலமீன் என்பது குர்ஆனின் தாய், வேதத்தின் தாய், மற்றும் மகத்தான குர்ஆனின் ஏழு திரும்பத் திரும்ப ஓதப்படும் வசனங்கள் ஆகும்."

இது அல்-ஹம்த் மற்றும் அஸ்-ஸலாஹ் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, ஏனெனில் நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள், அவர்களின் இறைவன் கூறினான்:

قَسَمْتُ الصَّلَاةَ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ، فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ:الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِنَ، قَالَ اللهُ: حَمِدَنِي عَبْدِي

"தொழுகையை (அதாவது அல்-ஃபாத்திஹாவை) எனக்கும் என் அடியானுக்கும் இடையே இரண்டு பாகங்களாகப் பிரித்துள்ளேன். அடியான் 'அல்ஹம்து லில்லாஹி ரப்பில் ஆலமீன்' என்று கூறும்போது, அல்லாஹ் கூறுகிறான்: 'என் அடியான் என்னைப் புகழ்ந்துவிட்டான்.'"

அல்-ஃபாத்திஹா ஸலாஹ் என்று அழைக்கப்பட்டது, ஏனெனில் அதை ஓதுவது தொழுகையின் சரியான நிலைக்கு ஒரு நிபந்தனையாகும். அல்-ஃபாத்திஹா அஷ்-ஷிஃபா (நிவாரணி) என்றும் அழைக்கப்பட்டது.

இது அர்-ருக்யா (மருந்து) என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, ஏனெனில் ஸஹீஹில், விஷமூட்டப்பட்ட குலத் தலைவருக்கு அல்-ஃபாத்திஹாவை மருந்தாகப் பயன்படுத்திய தோழரின் கதையை அபூ சயீத் கூறும் அறிவிப்பு உள்ளது. பின்னர், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் ஒரு தோழரிடம் கூறினார்கள்:

وَمَا يُدْرِيكَ أَنَّهَا رُقْيَةٌ

"அது ஒரு ருக்யா என்பதை நீ எப்படி அறிந்தாய்?"

அல்-ஃபாத்திஹா மக்காவில் அருளப்பெற்றது என்று இப்னு அப்பாஸ், கதாதா மற்றும் அபுல் ஆலியா ஆகியோர் கூறினர்.

அல்லாஹ் கூறினான்:

وَلَقَدْ ءاتَيْنَـكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِي

"மேலும், திட்டமாக நாம் உமக்கு ஏழு மஸானியை (ஏழு திரும்பத் திரும்ப ஓதப்படும் வசனங்களை) (அதாவது சூரா அல்-ஃபாத்திஹாவை) வழங்கியுள்ளோம்." (15:87)

அல்லாஹ் நன்கு அறிந்தவன்.

அல்-ஃபாத்திஹா எத்தனை வசனங்களைக் கொண்டுள்ளது

அல்-ஃபாத்திஹா ஏழு வசனங்களைக் கொண்டுள்ளது என்ற கருத்தில் கருத்து வேறுபாடு இல்லை. அல்-கூஃபாவின் பெரும்பாலான ஓதுபவர்கள், தோழர்களின் ஒரு குழு, தாபிஈன்கள் மற்றும் அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளின் பல அறிஞர்களின் கருத்துப்படி, பிஸ்மில்லாஹ் அதன் தொடக்கத்தில் தனி வசனமாகும். அல்லாஹ் நாடினால், நாம் இந்த விஷயத்தை மீண்டும் விரைவில் குறிப்பிடுவோம், அவனையே நாம் நம்புகிறோம்.

அல்-ஃபாத்திஹாவில் உள்ள சொற்கள் மற்றும் எழுத்துக்களின் எண்ணிக்கை

அல்-ஃபாத்திஹா இருபத்தைந்து சொற்களைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் அது நூற்றி பதிமூன்று எழுத்துக்களைக் கொண்டுள்ளது என்று அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர்.

இது உம்முல் கிதாப் என அழைக்கப்படுவதற்கான காரணம்

தஃப்சீர் நூலின் தொடக்கத்தில், தனது ஸஹீஹில், அல்-புகாரி கூறினார்: "இது உம்முல் கிதாப் என்று அழைக்கப்படுகிறது, ஏனெனில் குர்ஆன் இதனுடன் தொடங்குகிறது மற்றும் தொழுகை இதை ஓதுவதன் மூலம் தொடங்கப்படுகிறது." இது குர்ஆன் முழுவதின் பொருள்களையும் கொண்டுள்ளதால் உம்முல் கிதாப் என்று அழைக்கப்படுகிறது என்றும் கூறப்பட்டது. இப்னு ஜரீர் கூறினார், "அரபுகள் பல குறிப்பிட்ட பகுதிகளைக் கொண்ட ஒவ்வொரு விரிவான விஷயத்தையும் உம்ம் என்று அழைக்கின்றனர். உதாரணமாக, மூளையைச் சுற்றியுள்ள தோலை உம்முர் ராஸ் என்று அழைக்கின்றனர். படையின் அணிகளை ஒன்று சேர்க்கும் கொடியையும் உம்ம் என்று அழைக்கின்றனர்." மேலும் அவர் கூறினார், "மக்கா உம்முல் குரா (கிராமங்களின் தாய்) என்று அழைக்கப்பட்டது, ஏனெனில் அது அனைத்து கிராமங்களிலும் மிகப் பெரியதும் தலைமையானதுமாகும். பூமி மக்காவிலிருந்து தொடங்கி உருவாக்கப்பட்டது என்றும் கூறப்பட்டது."

"هِيَ أُمُّ الْقُرْآنِ وَهِيَ السَّبْعُ الْمَثَانِي وَهِيَ الْقُرْآنُ الْعَظِيمُ" என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள் என்று இமாம் அஹ்மத் அவர்கள் அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் வாயிலாக உம்முல் குர்ஆன் பற்றி பதிவு செய்துள்ளார்கள்.

(இது உம்முல் குர்ஆன், ஏழு திரும்பத் திரும்ப ஓதப்படும் வசனங்கள் மற்றும் மகத்தான குர்ஆன் ஆகும்.)

மேலும், அபூ ஜஃபர், முஹம்மத் பின் ஜரீர் அத்-தபரி அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அல்-ஃபாதிஹா பற்றி கூறியதாக அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் கூறியதை பதிவு செய்துள்ளார்கள்:

"هِيَ أُمُّ الْقُرْآنِ وَهِيَ فَاتِحَةُ الْكِتَابِ وَهِيَ السَّبْعُ الْمَثَانِي"

(இது உம்முல் குர்ஆன், கிதாபின் ஆரம்பம் (குர்ஆனின் துவக்கம்) மற்றும் ஏழு திரும்பத் திரும்ப ஓதப்படும் வசனங்கள் ஆகும்.)

அல்-ஃபாதிஹாவின் சிறப்புகள்

இமாம் அஹ்மத் பின் ஹன்பல் அவர்கள் முஸ்னதில் அபூ சயீத் பின் அல்-முஅல்லா (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளார்கள்: "நான் தொழுது கொண்டிருந்தபோது நபி (ஸல்) அவர்கள் என்னை அழைத்தார்கள். நான் தொழுகையை முடிக்கும் வரை அவர்களுக்கு பதிலளிக்கவில்லை. பின்னர் நான் அவர்களிடம் சென்றேன். அப்போது அவர்கள், (நீர் வருவதிலிருந்து உம்மைத் தடுத்தது என்ன?) என்று கேட்டார்கள். நான், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! நான் தொழுது கொண்டிருந்தேன்' என்றேன். அதற்கு அவர்கள், (அல்லாஹ் கூறவில்லையா,)

يأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ

(நம்பிக்கை கொண்டவர்களே! அல்லாஹ்வுக்கும் அவனுடைய தூதருக்கும் பதிலளியுங்கள், அவர் உங்களை அழைக்கும்போது, அது உங்களுக்கு உயிரூட்டுவதற்காக) என்று கேட்டார்கள். பிறகு அவர்கள்,

"لَأُعَلِّمَنَّكَ أَعْظَمَ سُورَةٍ فِي الْقُرْآنِ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ مِنَ الْمَسْجِدِ"

(நீர் பள்ளிவாசலை விட்டு வெளியேறுவதற்கு முன் குர்ஆனில் உள்ள மிகப் பெரிய அத்தியாயத்தை உமக்குக் கற்றுத் தருகிறேன்) என்று கூறினார்கள். அவர்கள் என் கையைப் பிடித்துக் கொண்டார்கள். அவர்கள் பள்ளிவாசலை விட்டு வெளியேற இருந்தபோது நான், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! நீங்கள் கூறினீர்கள்: குர்ஆனில் உள்ள மிகப் பெரிய அத்தியாயத்தை உமக்குக் கற்றுத் தருகிறேன் என்று' என்றேன். அதற்கு அவர்கள், (ஆம்.)

الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَـلَمِينَ

(அல்ஹம்து லில்லாஹி ரப்பில் ஆலமீன்)

"نَعَمْ هِيَ السَّبْعُ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنُ الْعَظِيمُ الَّذِي أُوتِيتُهُ"

(ஆம், அது ஏழு திரும்பத் திரும்ப ஓதப்படும் வசனங்களும் எனக்கு வழங்கப்பட்ட மகத்தான குர்ஆனும் ஆகும்)" என்று கூறினார்கள்.

புகாரி, அபூ தாவூத், அன்-நசாயீ மற்றும் இப்னு மாஜா ஆகியோரும் இந்த ஹதீஸை பதிவு செய்துள்ளனர்.

மேலும், இமாம் அஹ்மத் அவர்கள் அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளார்கள்: "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் வெளியே வந்தபோது உபை பின் கஅப் (ரழி) அவர்கள் தொழுது கொண்டிருந்தார்கள். அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள், (உபை!) என்று அழைத்தார்கள். உபை (ரழி) அவர்கள் பதிலளிக்கவில்லை. நபி (ஸல்) அவர்கள், (உபை!) என்று (மீண்டும்) அழைத்தார்கள். உபை (ரழி) அவர்கள் விரைவாக தொழுதுவிட்டு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் சென்று, 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! உங்கள் மீது சாந்தி உண்டாகட்டும்!' என்று கூறினார்கள். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள், (உம் மீதும் சாந்தி உண்டாகட்டும். உபை! நான் உம்மை அழைத்தபோது நீர் பதிலளிக்காமல் இருந்ததற்கு என்ன காரணம்?) என்று கேட்டார்கள். அதற்கு உபை (ரழி) அவர்கள், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! நான் தொழுது கொண்டிருந்தேன்' என்றார்கள். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள், (அல்லாஹ் எனக்கு அருளியவற்றில் நீர் வாசிக்கவில்லையா,)

اسْتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ

(அல்லாஹ்வுக்கும் அவனுடைய தூதருக்கும் பதிலளியுங்கள், அவர் உங்களை அழைக்கும்போது, அது உங்களுக்கு உயிரூட்டுவதற்காக) என்று கேட்டார்கள். அதற்கு உபை (ரழி) அவர்கள், 'ஆம், அல்லாஹ்வின் தூதரே! நான் இனி அவ்வாறு செய்ய மாட்டேன்' என்றார்கள். அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள்,

"أَتُحِبُّ أَنْ أُعَلِّمَكَ سُورَةً لَمْ تَنْزِلْ لَا فِي التَّورَاةِ وَلَا فِي الْإِنْجِيلِ وَلَا فِي الزَّبُورِ وَلَا فِي الْفُرْقَانِ مِثْلَهَا؟"

(தவ்ராத், இன்ஜீல், ஸபூர் (சங்கீதங்கள்) அல்லது ஃபுர்கான் (குர்ஆன்) ஆகியவற்றில் இறக்கப்படாத ஒரு அத்தியாயத்தை உமக்குக் கற்றுத் தர விரும்புகிறீரா?) என்று கேட்டார்கள். அதற்கு உபை (ரழி) அவர்கள், 'ஆம், அல்லாஹ்வின் தூதரே!' என்றார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள், (நீர் அதைக் கற்றுக் கொள்ளும் வரை நான் இந்த வாசல் வழியாக வெளியேற மாட்டேன் என நம்புகிறேன்) என்று கூறினார்கள். கஅப் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: 'அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என்னுடன் பேசிக்கொண்டே என் கையைப் பிடித்துக் கொண்டார்கள். இதற்கிடையில் அவர்கள் தமது உரையாடலை முடிப்பதற்கு முன்னரே வாசலை அடைந்துவிடுவார்களோ என்ற அச்சத்தில் நான் மெதுவாக நடந்தேன். நாங்கள் வாசலை நெருங்கியபோது நான், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! எனக்குக் கற்றுத் தருவதாக வாக்களித்த அத்தியாயம் எது?' என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், (தொழுகையில் நீர் என்ன ஓதுகிறீர்?) என்று கேட்டார்கள். உபை (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: 'அப்போது நான் உம்முல் குர்ஆனை அவர்களுக்கு ஓதிக் காட்டினேன்.' அப்போது அவர்கள் கூறினார்கள்:

«وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ مَا أَنْزَلَ اللهُ فِي التَّورَاةِ وَلَا فِي الْإِنْجِيلِ وَلَا فِي الزَّبُورِ وَلَا فِي الْفُرْقَانِ مِثْلَهَا إِنَّهَا السَّبْعُ الْمَثَانِي»

"என் ஆன்மா எவன் கையில் உள்ளதோ அவன் மீது சத்தியமாக! அல்லாஹ் தவ்ராத்திலும், இன்ஜீலிலும், ஸபூரிலும், ஃபுர்கானிலும் இதைப் போன்ற ஒரு சூராவை இறக்கவில்லை. நிச்சயமாக இது எனக்கு வழங்கப்பட்ட ஏழு திரும்பத் திரும்ப ஓதப்படும் வசனங்களாகும்" என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்.

மேலும், இமாம் திர்மிதி (ரஹ்) அவர்கள் இந்த ஹதீஸை பதிவு செய்துள்ளார்கள். அவரது அறிவிப்பில் நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«إِنَّهَا مِنَ السَّبْعِ الْمَثَانِي وَالْقُرْآنِ الْعَظِيمِ الَّذِي أُعْطِيتُهُ»

"நிச்சயமாக இது எனக்கு வழங்கப்பட்ட ஏழு திரும்பத் திரும்ப ஓதப்படும் வசனங்களும் மகத்தான குர்ஆனுமாகும்."

பின்னர் திர்மிதி (ரஹ்) அவர்கள் இந்த ஹதீஸ் ஹஸன் ஸஹீஹ் என்று குறிப்பிட்டார்கள்.

இதே கருத்தில் அனஸ் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்களிடமிருந்து ஒரு ஒத்த ஹதீஸ் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. மேலும், இமாம் அஹ்மத் அவர்களின் மகனார் அப்துல்லாஹ் அவர்கள் இந்த ஹதீஸை அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்களிடமிருந்து உபை பின் கஅப் (ரழி) அவர்கள் வழியாக அறிவித்துள்ளார்கள். அதில் மேற்கண்ட ஹதீஸை விட நீண்ட, ஆனால் ஒத்த வாசகம் இடம்பெற்றுள்ளது. மேலும், திர்மிதி (ரஹ்) மற்றும் நஸாயீ (ரஹ்) ஆகியோர் இந்த ஹதீஸை அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்களிடமிருந்து உபை பின் கஅப் (ரழி) அவர்கள் வழியாக பதிவு செய்துள்ளனர். அதில் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«مَا أَنْزَل اللهُ فِي التَّورَاةِ وَلَا فِي الْإِنْجِيلِ مِثْلَ أُمِّ الْقُرْآنِ وَهِيَ السَّبْعُ الْمَثَانِي وَهِيَ مَقْسُومَةٌ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ»

"அல்லாஹ் தவ்ராத்திலோ இன்ஜீலிலோ உம்முல் குர்ஆனைப் போன்ற எதையும் இறக்கவில்லை. அது ஏழு திரும்பத் திரும்ப ஓதப்படும் வசனங்களாகும். அது எனக்கும் என் அடியானுக்கும் இடையே இரண்டு பாகங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது."

இது நஸாயீ (ரஹ்) அவர்களின் வாசகமாகும். திர்மிதி (ரஹ்) அவர்கள் இந்த ஹதீஸ் ஹஸன் கரீப் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.

மேலும், இமாம் அஹ்மத் (ரஹ்) அவர்கள் இப்னு ஜாபிர் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளார்கள்: "நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் அவர்கள் (அங்கத் தூய்மைக்காக) தண்ணீர் ஊற்றிய பின்னர் சென்று, 'அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் யா ரஸூலல்லாஹ்!' என்று கூறினேன். அவர்கள் எனக்குப் பதிலளிக்கவில்லை. எனவே நான் மீண்டும், 'அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் யா ரஸூலல்லாஹ்!' என்று கூறினேன். மீண்டும் அவர்கள் எனக்குப் பதிலளிக்கவில்லை. எனவே நான் மீண்டும், 'அஸ்ஸலாமு அலைக்கும் யா ரஸூலல்லாஹ்!' என்று கூறினேன். இன்னும் அவர்கள் எனக்குப் பதிலளிக்கவில்லை. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் நான் பின்தொடர நடந்து சென்று தமது இல்லத்தை அடைந்தார்கள். நான் மஸ்ஜிதுக்குச் சென்று சோகமாகவும் மனம் நொந்தவராகவும் அமர்ந்தேன். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் அங்கத் தூய்மை செய்து முடித்த பின்னர் வெளியே வந்து, 'உங்கள் மீது சாந்தியும் அல்லாஹ்வின் அருளும் உண்டாகட்டும், உங்கள் மீது சாந்தியும் அல்லாஹ்வின் அருளும் உண்டாகட்டும், உங்கள் மீது சாந்தியும் அல்லாஹ்வின் அருளும் உண்டாகட்டும்' என்று கூறினார்கள். பின்னர், 'அப்துல்லாஹ் இப்னு ஜாபிரே! குர்ஆனில் உள்ள மிகச் சிறந்த சூரா எது என்பதை நான் உமக்கு அறிவிக்கட்டுமா?' என்று கேட்டார்கள். நான், 'ஆம், அல்லாஹ்வின் தூதரே!' என்றேன். அவர்கள், 'அல்ஹம்து லில்லாஹி ரப்பில் ஆலமீன்' என்று ஓதி, அதை முடிக்கும் வரை ஓதுவீராக" என்று கூறினார்கள்." இந்த ஹதீஸின் அறிவிப்பாளர் தொடர் நல்லதாகும்.

சில அறிஞர்கள் இந்த ஹதீஸை சில வசனங்களும் சூராக்களும் மற்றவற்றை விட சிறப்பானவை என்பதற்கான ஆதாரமாக எடுத்துக் கொண்டனர்.

மேலும், குர்ஆனின் சிறப்புகள் பற்றிய அத்தியாயத்தில், புகாரி (ரஹ்) அவர்கள் அபூ சயீத் அல்-குத்ரீ (ரழி) அவர்கள் கூறியதாகப் பதிவு செய்துள்ளார்கள்: "ஒரு முறை நாங்கள் பயணத்தில் இருந்தபோது, ஒரு பெண் பணியாளர் வந்து, 'இந்தப் பகுதியின் தலைவருக்கு நஞ்சு கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. எங்கள் மக்கள் வெளியே சென்றுள்ளனர். உங்களில் யாராவது மருத்துவம் தெரிந்தவர் இருக்கிறாரா?' என்று கேட்டார். அப்போது எங்களுக்கு அவரது மருத்துவத் திறமையில் ஆர்வம் இல்லாத ஒரு மனிதர் எழுந்து நின்றார். அவர் அந்தத் தலைவருக்கு ருக்யா ஓதினார். அவர் குணமடைந்தார். அந்தத் தலைவர் அவருக்கு முப்பது ஆடுகளையும் சிறிது பாலையும் பரிசாக வழங்கினார். அவர் எங்களிடம் திரும்பி வந்தபோது, நாங்கள் அவரிடம், 'உங்களுக்கு (புதிய) ருக்யா தெரியுமா? அல்லது இதற்கு முன்பும் இவ்வாறு செய்துள்ளீர்களா?' என்று கேட்டோம். அதற்கு அவர், 'நான் உம்முல் கிதாபை (அல்-ஃபாதிஹாவை) மட்டுமே ருக்யாவாக ஓதினேன்' என்றார். நாங்கள், 'அல்லாஹ்வின் தூதரிடம் கேட்கும் வரை எதுவும் செய்யாதீர்கள்' என்றோம். நாங்கள் மதீனாவுக்குத் திரும்பியபோது நடந்ததை நபி (ஸல்) அவர்களிடம் கூறினோம். அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«وَمَا كَانَ يُدْرِيهِ أَنَّهَا رُقْيَةٌ اقْسِمُوا وَاضْرِبُوا لِي بِسَهْمٍ»

(அது ஒரு ருக்யா என்பதை அவருக்கு யார் சொன்னது? (ஆடுகளை) பங்கிட்டுக் கொள்ளுங்கள், எனக்கும் ஒரு பங்கை ஒதுக்குங்கள்.)

மேலும், முஸ்லிம் தனது ஸஹீஹிலும், அன்-நஸாயீ தனது ஸுனனிலும் இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளனர்: "ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் இருந்தபோது, மேலிருந்து ஒரு சத்தத்தைக் கேட்டார்கள். ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்கள் வானத்தை நோக்கி பார்த்து, 'இது வானத்தில் திறக்கப்பட்ட ஒரு கதவு. இது இதற்கு முன் ஒருபோதும் திறக்கப்படவில்லை' என்று கூறினார்கள்." அந்தக் கதவிலிருந்து ஒரு வானவர் இறங்கி நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, 'உங்களுக்கு முன் எந்த நபிக்கும் கொடுக்கப்படாத இரண்டு ஒளிகள் உங்களுக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளன என்ற நற்செய்தியைப் பெற்றுக் கொள்ளுங்கள்: (குர்ஆனின்) முதல் அத்தியாயமும் (அல்-ஃபாதிஹா), அல்-பகரா அத்தியாயத்தின் கடைசி (மூன்று) வசனங்களும். அவற்றின் ஒரு எழுத்தைக் கூட நீங்கள் ஓதாமல் இருக்க மாட்டீர்கள், ஆனால் அதன் பலனைப் பெறுவீர்கள்" என்று கூறினார். இது அன்-நஸாயீ (அல்-குப்ரா 5:12) பதிவு செய்த வாசகமாகும். முஸ்லிம் இதே போன்ற வாசகத்தை பதிவு செய்துள்ளார் (1:554).

அல்-ஃபாதிஹாவும் தொழுகையும்

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக முஸ்லிம் பதிவு செய்துள்ளார்: நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«مَنْ صَلَى صَلَاةً لَمْ يَقْرَأْ فِيهَا أُمَّ الْقُرْآنِ فَهِيَ خِدَاجٌ ثَلَاثًا غَيْرُ تَمَامٍ»

(யார் உம்முல் குர்ஆனை (அல்-ஃபாதிஹாவை) ஓதாமல் தொழுகையை நிறைவேற்றுகிறாரோ, அவரது தொழுகை முழுமையற்றதாகும்.) அவர்கள் இதை மூன்று முறை கூறினார்கள்.

அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்களிடம், "நாங்கள் இமாமுக்குப் பின்னால் நின்றால் (என்ன செய்ய வேண்டும்)?" என்று கேட்கப்பட்டது. அதற்கு அவர்கள், "அதை உங்களுக்குள் ஓதிக் கொள்ளுங்கள். ஏனெனில் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறியதை நான் கேட்டுள்ளேன்:

« قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: قَسَمْتُ الصّلَاةَ بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي نِصْفَيْنِ وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ فَإِذَا قَالَ:

الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَـلَمِينَ ، قَالَ اللهُ: حَمِدَنِي عَبْدِي وَإِذَا قَالَ:

الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ ، قَالَ اللهُ: أَثْنى عَلَيَّ عَبْدِي، فَإذَا قَالَ:

مَـلِكِ يَوْمِ الدِّينِ ، قَالَ اللهُ: مَجَّدَنِي عَبْدِي وَقَالَ مَرَّةً: فَوَّضَ إِلَيَّ عَبْدِي فَإِذَا قَالَ:

إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ ، قَالَ: هذَا بَيْنِي وَبَيْنَ عَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ، فَإِذَا قَالَ:

اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ - صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّآلِّينَ ، قَالَ اللهُ: هذَا لِعَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ»

(அல்லாஹ் கூறுகிறான்: 'நான் தொழுகையை (அல்-ஃபாதிஹாவை) எனக்கும் என் அடியானுக்கும் இடையே இரண்டு பாகங்களாகப் பிரித்துள்ளேன். என் அடியான் கேட்பதை அவனுக்குக் கிடைக்கும்.' அவன்,

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ

(1. அளவற்ற அருளாளனும் நிகரற்ற அன்புடையோனுமாகிய அல்லாஹ்வின் பெயரால்)

الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَـلَمِينَ

(2. அகிலத்தாரின் இறைவனாகிய அல்லாஹ்வுக்கே எல்லாப் புகழும்.)

என்று கூறினால், அல்லாஹ், 'என் அடியான் என்னைப் புகழ்ந்துவிட்டான்' என்கிறான். அவன்,

الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ

(3. அளவற்ற அருளாளன், நிகரற்ற அன்புடையோன்.)

என்று கூறினால், அல்லாஹ், 'என் அடியான் என்னை மகிமைப்படுத்திவிட்டான்' என்கிறான். அவன்,

مَـلِكِ يَوْمِ الدِّينِ

(4. நியாயத்தீர்ப்பு நாளின் அதிபதி.)

என்று கூறினால், அல்லாஹ், 'என் அடியான் என்னை மகிமைப்படுத்திவிட்டான்' அல்லது 'என் அடியான் எல்லா விஷயங்களையும் என்னிடம் ஒப்படைத்துவிட்டான்' என்கிறான். அவன்,

إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ

(5. (இறைவா!) உன்னையே நாங்கள் வணங்குகிறோம்; உன்னிடமே நாங்கள் உதவி தேடுகிறோம்.)

என்று கூறினால், அல்லாஹ், 'இது எனக்கும் என் அடியானுக்கும் இடையேயுள்ளது. என் அடியான் கேட்டது அவனுக்குக் கிடைக்கும்' என்கிறான். அவன்,

اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ - صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَ الضَّآلِّينَ

"இது எனது அடியானுக்குரியது, எனது அடியான் கேட்டதைப் பெறுவான்" என்று அல்லாஹ் கூறுகிறான்.

இவை அன்-நசாயீயின் வார்த்தைகள், அதே வேளையில் முஸ்லிமும் அன்-நசாயீயும் பின்வரும் வாசகத்தை சேகரித்துள்ளனர்: "அதில் பாதி எனக்கும் பாதி எனது அடியானுக்கும், எனது அடியான் கேட்டதைப் பெறுவான்."

இந்த ஹதீஸை விளக்குதல்

கடைசி ஹதீஸ் 'ஸலாஹ்' (தொழுகை) என்ற சொல்லை குர்ஆன் ஓதுவதைக் குறிப்பிடுவதற்குப் பயன்படுத்தியது (இந்த நிகழ்வில் அல்-ஃபாதிஹா), அல்லாஹ் மற்றொரு வசனத்தில் கூறியது போல,

وَلاَ تَجْهَرْ بِصَلاتِكَ وَلاَ تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلاً

(உங்கள் ஸலாஹ்வை (தொழுகையை) உரக்கவோ அல்லது மெதுவாகவோ ஓதாதீர்கள், ஆனால் அவற்றுக்கிடையே ஒரு வழியைப் பின்பற்றுங்கள்.) அதாவது, குர்ஆன் ஓதுவதில், ஸஹீஹ் இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களிடமிருந்து அறிவித்தது போல. மேலும், கடைசி ஹதீஸில், அல்லாஹ் கூறினான்: "நான் தொழுகையை எனக்கும் எனது அடியானுக்கும் இடையே இரண்டு பாகங்களாகப் பிரித்துள்ளேன், பாதி எனக்கும் பாதி எனது அடியானுக்கும். எனது அடியான் கேட்டதைப் பெறுவான்." அல்லாஹ் அடுத்து அல்-ஃபாதிஹா ஓதுவதை உள்ளடக்கிய பிரிவை விளக்கினான், தொழுகையின் மிகப்பெரிய தூண்களில் ஒன்றான தொழுகையின் போது குர்ஆன் ஓதுவதன் முக்கியத்துவத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறான். எனவே, 'தொழுகை' என்ற சொல் இங்கு பயன்படுத்தப்பட்டது, ஆனால் அதன் ஒரு பகுதி மட்டுமே உண்மையில் குறிப்பிடப்பட்டது, அதாவது குர்ஆன் ஓதுதல். இதேபோல், தொழுகை குறிக்கப்படும் இடத்தில் 'ஓது' என்ற சொல் பயன்படுத்தப்பட்டது, அல்லாஹ்வின் கூற்றால் எடுத்துக்காட்டப்பட்டது,

وَقُرْءَانَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْءَانَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا

(அதிகாலையில் குர்ஆனை ஓதுங்கள். நிச்சயமாக அதிகாலையில் குர்ஆன் ஓதுவது எப்போதும் சாட்சி கொடுக்கப்படுகிறது.) ஃபஜ்ர் தொழுகையைக் குறிப்பிடுகிறது. இரவு மற்றும் பகல் வானவர்கள் இந்த தொழுகையில் கலந்து கொள்கிறார்கள் என்று இரண்டு ஸஹீஹ்களும் பதிவு செய்துள்ளன.

தொழுகையின் ஒவ்வொரு ரக்அத்திலும் அல்-ஃபாதிஹா ஓத வேண்டியது அவசியம்

இந்த அனைத்து உண்மைகளும் தொழுகையில் குர்ஆன் (அல்-ஃபாதிஹா) ஓதுவது அவசியம் என்பதை உறுதிப்படுத்துகின்றன, மேலும் இந்த தீர்ப்பில் அறிஞர்களிடையே ஒருமித்த கருத்து உள்ளது. நாம் குறிப்பிட்ட ஹதீஸும் இந்த உண்மையை உறுதிப்படுத்துகிறது, ஏனெனில் நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«مَنْ صَلَّى صَلَاةً لَمْ يَقْرَأْ فِيهَا بِأُمِّ الْقُرْآنِ فَهِيَ خِدَاجٌ»

(யார் உம்முல் குர்ஆனை ஓதாமல் தொழுகையை நிறைவேற்றுகிறாரோ, அவரது தொழுகை முழுமையற்றதாகும்.)

மேலும், இரண்டு ஸஹீஹ்களும் உபாதா பின் அஸ்-ஸாமித் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளன, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«لَا صَلَاةَ لِمَنْ لَمْ يَقْرَأْ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ»

(வேதத்தின் ஆரம்பத்தை (அல்-ஃபாதிஹாவை) ஓதாதவருக்கு தொழுகை இல்லை.)

மேலும், இப்னு குஸைமா மற்றும் இப்னு ஹிப்பானின் ஸஹீஹ்கள் அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளன, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«لَا تُجْزِئُ صَلَاةٌ لَا يُقْرَأُ فِيهَا بِأُمِّ الْقُرآنِ»

(உம்முல் குர்ஆன் ஓதப்படாத தொழுகை செல்லுபடியாகாது.)

இந்த விஷயத்தில் பல ஹதீஸ்கள் உள்ளன. எனவே, இமாமும் அவருக்குப் பின்னால் தொழுபவர்களும் ஒவ்வொரு தொழுகையிலும், ஒவ்வொரு ரக்அத்திலும் வேதத்தின் ஆரம்பத்தை ஓதுவது அவசியமாகும்.

இஸ்திஆதாவின் (பாதுகாவல் தேடுதல்) தஃப்ஸீர்

அல்லாஹ் கூறினான்,

خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِض عَنِ الْجَـهِلِينَ - وَإِمَّا يَنَزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَـنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

(மன்னிப்பைக் காட்டுங்கள், நல்லதை ஏவுங்கள், மற்றும் மூடர்களை விட்டும் விலகி இருங்கள் (அதாவது அவர்களைத் தண்டிக்காதீர்கள்). மேலும் ஷைத்தானிடமிருந்து (சாத்தானிடமிருந்து) உங்களுக்கு ஒரு தீய விசுவாசம் (தீய நம்பிக்கை) வந்தால், அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுங்கள். நிச்சயமாக, அவன் செவியுறுபவன், அறிந்தவன்) (7:199-200),

ادْفَعْ بِالَّتِى هِىَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ - وَقُلْ رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيـطِينِ - وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُونِ

(தீமையை அதைவிட சிறந்ததைக் கொண்டு தடுத்து விடுவீராக. அவர்கள் கூறுவதை நாம் நன்கறிவோம். மேலும் கூறுவீராக: "என் இறைவா! ஷைத்தான்களின் தூண்டுதல்களிலிருந்து உன்னிடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன். என் இறைவா! அவர்கள் என்னிடம் வருவதிலிருந்தும் உன்னிடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன்.") (23:96-98) மற்றும்,

وَلاَ تَسْتَوِى الْحَسَنَةُ وَلاَ السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِى هِىَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِى بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِىٌّ حَمِيمٌ - وَمَا يُلَقَّاهَا إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ وَمَا يُلَقَّاهَآ إِلاَّ ذُو حَظِّ عَظِيمٍ - وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَـنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

(நன்மையும் தீமையும் சமமாகாது. (தீமையை) மிகச் சிறந்த முறையில் தடுத்து விடுவீராக. அப்போது உமக்கும் அவருக்குமிடையே பகைமையுள்ளவர் நெருங்கிய நண்பரைப் போலாகி விடுவார். ஆனால் பொறுமையுடையோருக்கே அல்லாமல் (இது) கொடுக்கப்படுவதில்லை. பெரும் அதிர்ஷ்டமுடையோருக்கே அல்லாமல் (இது) கொடுக்கப்படுவதில்லை. ஷைத்தானிடமிருந்து ஏதேனும் தூண்டுதல் உம்மை (நன்மை செய்வதிலிருந்து) திருப்ப முயன்றால் (முஹம்மத் ﷺ அவர்களே), அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுவீராக. நிச்சயமாக அவன் செவியுறுபவன், அறிந்தவன்.) (41:34-36)

இந்த பொருளைக் கொண்டுள்ள மூன்று வசனங்கள் மட்டுமே இவை. மனித எதிரியிடம் மென்மையாக நடந்து கொள்ளுமாறு அல்லாஹ் கட்டளையிட்டான், அதனால் அவரது மென்மையான இயல்பு அவரை ஒரு நண்பராகவும் ஆதரவாளராகவும் மாற்றக்கூடும். மேலும் சாத்தானிய எதிரியிடமிருந்து பாதுகாவல் தேடுமாறும் அவன் கட்டளையிட்டான், ஏனெனில் நாம் அவனிடம் கருணையுடனும் மென்மையுடனும் நடந்து கொண்டாலும் சைத்தான் தனது பகைமையில் இருந்து விலகமாட்டான். ஆதமின் மகனை அழிப்பதையே சைத்தான் நாடுகிறான், ஏனெனில் மனிதனின் தந்தையான ஆதம் மீது அவன் எப்போதும் கொண்டிருந்த கொடிய பகைமை மற்றும் வெறுப்பின் காரணமாக. அல்லாஹ் கூறினான்,

يَـبَنِى آدَمَ لاَ يَفْتِنَنَّكُمُ الشَّيْطَـنُ كَمَآ أَخْرَجَ أَبَوَيْكُم مِّنَ الْجَنَّةِ

(ஆதமின் மக்களே! உங்கள் பெற்றோரான ஆதம் மற்றும் ஹவ்வாவை (ஏவாளை) சுவர்க்கத்திலிருந்து வெளியேற்றியது போல, ஷைத்தான் உங்களை ஏமாற்றி விடாதிருக்கட்டும்) (7:27),

إِنَّ الشَّيْطَـنَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوّاً إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُواْ مِنْ أَصْحَـبِ السَّعِيرِ

(நிச்சயமாக, ஷைத்தான் உங்களுக்கு எதிரி, எனவே அவனை எதிரியாகக் கருதுங்கள். அவன் தன் கட்சியினரை எரியும் நெருப்பின் குடியிருப்பாளர்களாக ஆக்குவதற்காகவே அழைக்கிறான்) (35:6) மற்றும்,

أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِى وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّـلِمِينَ بَدَلاً

(எனக்குப் பதிலாக அவனையும் (இப்லீஸையும்) அவனது சந்ததியினரையும் பாதுகாவலர்களாகவும் உதவியாளர்களாகவும் எடுத்துக் கொள்வீர்களா? அவர்கள் உங்களுக்கு எதிரிகளாக இருக்கும்போது. அநியாயக்காரர்களுக்கு (இணைவைப்பவர்களுக்கும், தவறிழைப்பவர்களுக்கும்) இது எவ்வளவு கெட்ட மாற்றம்) (18:50).

இப்லீஸ் ஆதமுக்கு அறிவுரை கூற விரும்புவதாக உறுதியளித்தான், ஆனால் அவன் பொய் சொன்னான். எனவே, அவன் நம்மை எப்படி நடத்துவான், அவன் சத்தியம் செய்த பிறகு,

فَبِعِزَّتِكَ لأغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَإِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ

("உன் கண்ணியத்தின் மீது சத்தியமாக, நான் அவர்கள் அனைவரையும் நிச்சயமாக வழிகெடுப்பேன். உன் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அடியார்களைத் தவிர (அதாவது உண்மையான, கீழ்ப்படிந்த, இஸ்லாமிய ஏகத்துவத்தின் உண்மையான நம்பிக்கையாளர்கள்).") (38:82-83)

மேலும், அல்லாஹ் கூறினான்,

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْءَانَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَـنِ الرَّجِيمِ

إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ - إِنَّمَا سُلْطَـنُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُم بِهِ مُشْرِكُونَ

(எனவே நீங்கள் குர்ஆனை ஓத விரும்பும்போது, விரட்டப்பட்ட (சபிக்கப்பட்ட) ஷைத்தானிடமிருந்து அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுங்கள். நிச்சயமாக, நம்பிக்கை கொண்டு தங்கள் இறைவனான அல்லாஹ்வின் மீது மட்டுமே நம்பிக்கை வைப்பவர்கள் மீது அவனுக்கு எந்த அதிகாரமும் இல்லை. அவனது அதிகாரம் அவனுக்கு கீழ்ப்படிந்து பின்பற்றுபவர்கள் மீதும், அவனுக்கு இணை கற்பிப்பவர்கள் மீதும் மட்டுமே உள்ளது.) (16:98-100).

குர்ஆனை ஓதுவதற்கு முன் பாதுகாவல் தேடுதல்

அல்லாஹ் கூறினான்,

فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْءَانَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَـنِ الرَّجِيمِ

(எனவே நீங்கள் குர்ஆனை ஓத விரும்பும்போது, விரட்டப்பட்ட (சபிக்கப்பட்ட) ஷைத்தானிடமிருந்து அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுங்கள்.) அதாவது, நீங்கள் குர்ஆனை ஓதுவதற்கு முன். இதேபோல், அல்லாஹ் கூறினான்,

إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلوةِ فاغْسِلُواْ وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ

(நீங்கள் தொழுகையை (அஸ்-ஸலாஹ்) நிறைவேற்ற எண்ணும்போது, உங்கள் முகங்களையும் உங்கள் கைகளையும் (முன்கைகளையும்) கழுவுங்கள்) (5:6) அதாவது, நீங்கள் தொழுகைக்காக நிற்பதற்கு முன், நாம் குறிப்பிட்ட ஹதீஸ்களில் தெளிவாக உள்ளது போல. இமாம் அஹ்மத் அபூ சயீத் அல்-குத்ரீ (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளார்கள்: "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் இரவில் தொழுகைக்காக நின்றபோது, தக்பீர் (அல்லாஹு அக்பர் என்று கூறுதல்; அல்லாஹ் மிகப் பெரியவன்) கூறி தமது தொழுகையைத் தொடங்குவார்கள், பின்னர் பிரார்த்தனை செய்வார்கள்,

«سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، وَتَبَارَكَ اسْمُكَ، وَتَعَالَى جَدُّكَ، وَلَا إِلَهَ غَيْرُكَ»

(அல்லாஹ்வே! உனக்கே எல்லாப் புகழும், நன்றியும் உரியது. உன் பெயர் அருளுக்குரியது, உன் ஆட்சி உயர்ந்தது, உன்னைத் தவிர வணக்கத்திற்குரிய இறைவன் வேறு யாரும் இல்லை.)

பின்னர் அவர்கள் மூன்று முறை கூறுவார்கள்,

«لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ»

(அல்லாஹ்வைத் தவிர வணக்கத்திற்குரிய இறைவன் வேறு யாரும் இல்லை.)

பின்னர் அவர்கள் கூறுவார்கள்,

«أَعُوذُ بِاللهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ مِنْ هَمْزَهِ وَنَفْخِهِ وَنَفْثِهِ»

(கேட்பவனும், அறிந்தவனுமான அல்லாஹ்விடம் சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தானிடமிருந்து, அவனது கட்டாயப்படுத்துதல், அகங்காரத்திற்கான தூண்டுதல்கள் மற்றும் கவிதைகளிலிருந்து பாதுகாவல் தேடுகிறேன்.)"

சுனன் நூல்களின் நான்கு தொகுப்பாளர்களும் இந்த ஹதீஸை பதிவு செய்துள்ளனர், இத்-திர்மிதீ இந்த தலைப்பில் மிகவும் பிரபலமான ஹதீஸாக இதைக் கருதினார்.

அபூ தாவூத் மற்றும் இப்னு மாஜாஹ் ஆகியோர் ஜுபைர் பின் முத்இம் அவர்கள் தமது தந்தை கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளனர்: "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தொழுகையைத் தொடங்கியபோது, அவர்கள் கூறினார்கள்,

«اللهُ أَكْبَرُ كَبِيرًا ثَلَاثًا الْحَمْدُ للهِ كَثِيرًا ثَلَاثًا سُبْحَانَ اللهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ثَلَاثًا اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ مِنْ هَمْزِهِ وَنَفْخِهِ وَنَفْثِهِ»

(அல்லாஹ் மிகப் பெரியவன், உண்மையிலேயே மிகப் பெரியவன் (மூன்று முறை); அல்லாஹ்வுக்கே எப்போதும் எல்லாப் புகழும் (மூன்று முறை); அல்லாஹ்வுக்கே இரவும் பகலும் எல்லாப் புகழும் (மூன்று முறை). அல்லாஹ்வே! சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தானிடமிருந்து, அவனது ஹம்ஸ், நஃப்க் மற்றும் நஃப்த் ஆகியவற்றிலிருந்து உன்னிடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன்.)" அம்ர் கூறினார்: "ஹம்ஸ் என்றால் மூச்சுத் திணறல், நஃப்க் என்றால் அகங்காரம், நஃப்த் என்றால் கவிதை."

மேலும், இப்னு மாஜாஹ் அலீ பின் அல்-முன்திர் கூறியதாக பதிவு செய்துள்ளார், இப்னு ஃபுதைல் அதா பின் அஸ்-ஸாயிப் கூறியதாக அறிவித்தார், அபூ அப்துர் ரஹ்மான் அஸ்-சுலமீ கூறினார், இப்னு மஸ்ஊத் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الشَّيطَانِ الرَجِيمِ وَهَمْزِهِ وَنَفْخِهِ وَنَفْثِهِ»

(யா அல்லாஹ்! நான் உன்னிடம் சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தானிடமிருந்தும், அவனது ஹம்ஸ், நஃப்க் மற்றும் நஃப்த் ஆகியவற்றிலிருந்தும் பாதுகாவல் தேடுகிறேன்.)

"ஹம்ஸ் என்றால் மரணம், நஃப்க் என்றால் அகந்தை, நஃப்த் என்றால் கவிதை" என்று அவர்கள் கூறினார்கள்.

கோபம் வரும்போது அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுதல்

அவரது முஸ்னதில், அல்-ஹாஃபிழ் அபூ யஃலா அஹ்மத் பின் அலீ பின் அல்-முதன்னா அல்-மௌசிலி அறிவிக்கிறார்கள்: உபய் பின் கஃப் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"இரண்டு மனிதர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் முன்னிலையில் தர்க்கித்துக் கொண்டனர். அவர்களில் ஒருவரின் மூக்கு அதீத கோபத்தால் வீங்கிவிட்டது. அப்போது அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«إِنِّي لَأَعْلَمُ شَيْئًا لَوْ قَالَهُ لَذَهَبَ عَنْهُ مَا يَجِدُ: أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ»

(அவர் சொன்னால் அவர் உணர்வது போய்விடும் என்ற சில வார்த்தைகளை நான் அறிவேன். அவை: 'நான் சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தானிடமிருந்து அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன்.')"

இந்த ஹதீஸை அன்-நஸாயீ அவர்களும் தமது அல்-யவ்ம் வல்-லைலா எனும் நூலில் பதிவு செய்துள்ளார்கள்.

அல்-புகாரி பதிவு செய்கிறார்கள்: சுலைமான் பின் சுரத் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"நாங்கள் நபி (ஸல்) அவர்களுடன் அமர்ந்திருந்தபோது இரண்டு மனிதர்கள் அவர்களின் முன்னிலையில் தர்க்கித்துக் கொண்டனர். அவர்களில் ஒருவர் மற்றவரைத் திட்டிக் கொண்டிருந்தார். அவரது முகம் கோபத்தால் சிவந்துவிட்டது. அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«إِنِّي لَأَعْلَمُ كَلِمَةً لَوْ قَالَهَا لَذَهَبَ عَنْهُ مَا يَجِدُ، لَوْ قَالَ: أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ»

(அவர் சொன்னால் அவர் உணர்வது போய்விடும் என்ற ஒரு வாசகத்தை நான் அறிவேன். அது: 'நான் சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தானிடமிருந்து அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன்.')"

அவர்கள் அந்த மனிதரிடம், "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்பதை நீங்கள் கேட்கவில்லையா?" என்று கேட்டனர். அதற்கு அவர், "நான் பைத்தியக்காரன் அல்ல" என்று கூறினார்.

இந்த ஹதீஸை முஸ்லிம், அபூ தாவூத் மற்றும் அன்-நஸாயீ ஆகியோரும் பதிவு செய்துள்ளனர்.

அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுவது குறித்து பல ஹதீஸ்கள் உள்ளன. இந்த தலைப்பை பிரார்த்தனை மற்றும் நற்செயல்களின் சிறப்புகள் பற்றிய நூல்களில் காணலாம்.

இஸ்திஆதா (பாதுகாவல் தேடுதல்) கட்டாயமா?

பெரும்பாலான அறிஞர்கள் கூறுகிறார்கள்: (தொழுகையிலும் குர்ஆன் ஓதும்போதும்) இஸ்திஆதா ஓதுவது விரும்பத்தக்கதே தவிர கட்டாயமல்ல. எனவே, அதை ஓதாமல் விடுவது பாவமாகாது. எனினும், அர்-ராஸீ பதிவு செய்கிறார்: அதாஉ பின் அபீ ரபாஹ் அவர்கள் கூறினார்கள்: தொழுகையிலும் குர்ஆன் ஓதும்போதும் இஸ்திஆதா கட்டாயமாகும். அதாஉ அவர்களின் கூற்றுக்கு ஆதரவாக அர்-ராஸீ பின்வரும் வசனத்தின் வெளிப்படையான பொருளை ஆதாரமாகக் கொண்டார்:

فَاسْتَعِذْ

(எனவே, (அல்லாஹ்விடம்) பாதுகாவல் தேடுவீராக.)

இந்த வசனம் கட்டளையைக் கொண்டுள்ளது, அதை நிறைவேற்ற வேண்டும் என்று அவர் கூறினார். மேலும், நபி (ஸல்) அவர்கள் எப்போதும் இஸ்திஆதா ஓதினார்கள். அத்துடன், இஸ்திஆதா ஷைத்தானின் தீங்கிலிருந்து பாதுகாக்கிறது. இது அவசியமானது. மார்க்கத்தின் கடமையை நிறைவேற்றத் தேவையான வழிமுறையும் கடமையாகும் என்பதே விதியாகும். மேலும், "நான் சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தானிடமிருந்து அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன்" என்று கூறினால் அது போதுமானதாகும்.

இஸ்திஆதாவின் சிறப்புகள்

இஸ்திஆதா வாயை அது ஈடுபட்ட அருவருப்பான பேச்சிலிருந்து சுத்தப்படுத்துகிறது. மேலும், அது வாயைத் தூய்மைப்படுத்தி, அல்லாஹ்வின் பேச்சை ஓத தயார்படுத்துகிறது. மேலும், இஸ்திஆதா அல்லாஹ்வின் உதவியை நாடுவதையும், அவன் அனைத்தையும் செய்யக்கூடியவன் என்பதை ஒப்புக்கொள்வதையும் உள்ளடக்கியுள்ளது. இஸ்திஆதா அடியானின் எளிமை, பலவீனம் மற்றும் அவனது உள் தீமையின் எதிரியை எதிர்கொள்ள முடியாமை ஆகியவற்றை உறுதிப்படுத்துகிறது. இந்த எதிரியை அல்லாஹ் மட்டுமே தடுத்து தோற்கடிக்க முடியும். அவனே இந்த எதிரியை படைத்தான். மனித எதிரியைப் போலல்லாமல் இந்த எதிரி கருணையை ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. குர்ஆனில் மூன்று வசனங்கள் இந்த உண்மையை உறுதிப்படுத்துகின்றன. மேலும், அல்லாஹ் கூறினான்:

إِنَّ عِبَادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَـنٌ وَكَفَى بِرَبِّكَ وَكِيلاً

(நிச்சயமாக, என் அடியார்கள் (அதாவது இஸ்லாமிய ஏகத்துவத்தின் உண்மையான நம்பிக்கையாளர்கள்) மீது உனக்கு எந்த அதிகாரமும் இல்லை. உன் இறைவன் பாதுகாவலனாக போதுமானவன்.) (17:65)

நம்பிக்கையாளர்களை மனித எதிரிகள் கொல்லும்போது அவர்கள் ஷஹீத்களாகிறார்கள், அதே நேரம் உள் எதிரியான ஷைத்தானுக்கு பலியாகிறவர்கள் கொள்ளையர்களாகிறார்கள் என்பதை இங்கு நாம் குறிப்பிட வேண்டும். மேலும், வெளிப்படையான எதிரியான - நிராகரிப்பாளர்களால் தோற்கடிக்கப்படும் நம்பிக்கையாளர்கள் நன்மையைப் பெறுகிறார்கள், அதே நேரம் உள் எதிரியால் தோற்கடிக்கப்படுபவர்கள் பாவத்தைப் பெற்று வழிகெட்டவர்களாகிறார்கள். மனிதன் பார்க்க முடியாத இடத்தில் ஷைத்தான் மனிதனைப் பார்க்கிறான் என்பதால், நம்பிக்கையாளர்கள் ஷைத்தானால் பார்க்க முடியாத அல்லாஹ்விடம் பாதுகாப்புத் தேடுவது பொருத்தமானதாகும். இஸ்திஆதா என்பது அல்லாஹ்வை நெருங்குவதற்கும், ஒவ்வொரு தீய படைப்பின் தீமையிலிருந்தும் அவனிடம் பாதுகாப்புத் தேடுவதற்குமான ஒரு வடிவமாகும்.

இஸ்திஆதா என்றால் என்ன

இஸ்திஆதா என்றால், "சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தானிடமிருந்து அல்லாஹ்விடம் பாதுகாப்புத் தேடுகிறேன், அதனால் அவன் எனது மதம் அல்லது உலக விவகாரங்களை பாதிக்காமல் இருப்பான், அல்லது நான் கட்டளையிடப்பட்டதை பின்பற்றுவதிலிருந்து என்னைத் தடுக்க மாட்டான், அல்லது நான் தடுக்கப்பட்டதை நோக்கி என்னை ஈர்க்க மாட்டான்." உண்மையில், ஆதமின் மகனைத் தொடுவதிலிருந்து ஷைத்தானின் தீமையைத் தடுக்க அல்லாஹ் மட்டுமே முடியும். இதனால்தான் மனித ஷைத்தானுடன் சகிப்புத்தன்மையுடனும் கருணையுடனும் நடந்து கொள்ள அல்லாஹ் நமக்கு அனுமதி அளித்தான். அதனால் அவனது மென்மையான இயல்பு அவன் ஈடுபட்டுள்ள தீமையிலிருந்து விலகி நிற்க வைக்கலாம். இருப்பினும், ஷைத்தானின் தீமையிலிருந்து பாதுகாப்புத் தேட அல்லாஹ் நம்மிடம் கோரினான், ஏனெனில் அவன் லஞ்சம் ஏற்பதில்லை, அன்பும் அவனைப் பாதிப்பதில்லை, ஏனெனில் அவன் தூய தீமை. எனவே, ஷைத்தானை படைத்தவர் மட்டுமே அவனது தீமையை நிறுத்த முடியும். இந்த பொருள் குர்ஆனில் மூன்று ஆயத்துகளில் மட்டுமே மீண்டும் வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளது. சூரத்துல் அஃராஃபில் அல்லாஹ் கூறினான்,

خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِض عَنِ الْجَـهِلِينَ

(மன்னிப்பைக் காட்டு, நல்லதை ஏவு, மற்றும் அறிவீனர்களை விட்டும் திரும்பிக்கொள் (அதாவது அவர்களைத் தண்டிக்காதே).) (7:199)

இது மனிதர்களுடன் நடந்து கொள்வது பற்றியது. பின்னர் அதே சூராவில் அவன் கூறினான்,

وَإِمَّا يَنَزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَـنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

(ஷைத்தானிடமிருந்து ஒரு தீய முணுமுணுப்பு உங்களுக்கு வந்தால், அல்லாஹ்விடம் பாதுகாப்புத் தேடுங்கள். நிச்சயமாக, அவன் செவியுறுபவன், அறிந்தவன் (7:200).)

சூரத்துல் முஃமினூனில் அல்லாஹ் கூறினான்,

ادْفَعْ بِالَّتِى هِىَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ - وَقُلْ رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيـطِينِ - وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُونِ

(தீமையை அதைவிட சிறந்ததைக் கொண்டு தடுத்து விடுவீராக. அவர்கள் கூறுவதை நாம் நன்கறிவோம். மேலும் கூறுவீராக: "என் இறைவா! ஷைத்தான்களின் தூண்டுதல்களிலிருந்து உன்னிடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன். என் இறைவா! அவர்கள் என்னிடம் வருவதிலிருந்தும் உன்னிடம் பாதுகாவல் தேடுகிறேன்." (23:96-98).)

மேலும், சூரத்துஸ் ஸஜ்தாவில் அல்லாஹ் கூறினான்,

وَلاَ تَسْتَوِى الْحَسَنَةُ وَلاَ السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِى هِىَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِى بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِىٌّ حَمِيمٌ - وَمَا يُلَقَّاهَا إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ وَمَا يُلَقَّاهَآ إِلاَّ ذُو حَظِّ عَظِيمٍ - وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَـنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

(நன்மையும் தீமையும் சமமாக இருக்க முடியாது. (தீமையை) அதைவிட சிறந்ததைக் கொண்டு தடுத்து விடுவீராக, அப்போது உங்களுக்கும் அவருக்கும் இடையே பகைமை இருந்தவர் நெருங்கிய நண்பராக மாறுவார். ஆனால் பொறுமையுடையவர்களைத் தவிர வேறு யாருக்கும் இது வழங்கப்படுவதில்லை - இந்த உலகில் பெரும் பாக்கியத்தின் உரிமையாளர்களைத் (அதாவது சொர்க்கம் மற்றும் உயர்ந்த நன்னெறி) தவிர வேறு யாருக்கும் இது வழங்கப்படுவதில்லை. ஷைத்தானிடமிருந்து ஒரு தீய முணுமுணுப்பு உங்களை (நன்மை செய்வதிலிருந்து) திருப்ப முயன்றால், அல்லாஹ்விடம் பாதுகாப்புத் தேடுங்கள். நிச்சயமாக, அவன் செவியுறுபவன், அறிந்தவன்.) (41:34-36).

ஏன் ஷைத்தான் என்று அழைக்கப்படுகிறது

அரபு மொழியில், ஷைத்தான் என்பது ஷதன என்ற சொல்லிலிருந்து பெறப்பட்டது, இதன் பொருள் தூரமான பொருள் என்பதாகும். எனவே, ஷைத்தான் மனிதர்களிடமிருந்து வேறுபட்ட இயல்பைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் அதன் பாவமான வழிகள் எல்லா வகையான நேர்மையிலிருந்தும் தூரமாக உள்ளன. ஷைத்தான் ஷத என்ற சொல்லிலிருந்து பெறப்பட்டது என்றும் கூறப்பட்டது, ஏனெனில் அது நெருப்பிலிருந்து படைக்கப்பட்டது. சில அறிஞர்கள் இரண்டு அர்த்தங்களும் சரியானவை என்று கூறினாலும், முதல் அர்த்தம் மிகவும் நம்பகமானது என்று கூறுகின்றனர். மேலும், சிபவைஹி (புகழ்பெற்ற அரபு மொழியியலாளர்) கூறினார், "அரபுகள் 'இன்னார் தஷய்தன் செய்துள்ளார்' என்று கூறுகின்றனர்," அவர் ஷைத்தான்களின் செயலைச் செய்யும்போது. ஷைத்தான் ஷத என்ற சொல்லிலிருந்து பெறப்பட்டிருந்தால், அவர்கள் தஷய்யத என்று கூறியிருப்பார்கள் (தஷய்தன் என்பதற்குப் பதிலாக)." எனவே, ஷைத்தான் என்பது தூரமானது என்ற அர்த்தம் கொண்ட சொல்லிலிருந்து பெறப்பட்டது. இதனால்தான் ஜின்கள் மற்றும் மனிதர்களில் கலகக்காரர்களை (அல்லது தீய்மையானவர்களை) 'ஷைத்தான்' என்று அழைக்கின்றனர். அல்லாஹ் கூறினான்,

وَكَذَلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نِبِىٍّ عَدُوّاً شَيَـطِينَ الإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِى بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُوراً

(இவ்வாறே ஒவ்வொரு நபிக்கும் மனிதர்கள் மற்றும் ஜின்களில் உள்ள ஷைத்தான்களை எதிரிகளாக நாம் ஆக்கினோம், அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் ஏமாற்றுவதற்காக அலங்கரிக்கப்பட்ட பேச்சை வஹீ (இறைச்செய்தி) செய்கின்றனர்) (6:112).

மேலும், இமாம் அஹ்மதின் முஸ்னதில் அபூ தர் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«يَا أَبَا ذَرَ تَعَوَّذْ بِاللهِ مِنْ شَيَاطِينِ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ»

"ஓ அபூ தர்! மனிதர்கள் மற்றும் ஜின்களின் ஷைத்தான்களிடமிருந்து அல்லாஹ்விடம் பாதுகாவல் தேடுங்கள்." அபூ தர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: "நான் அவர்களிடம் கேட்டேன், 'மனித ஷைத்தான்கள் இருக்கிறார்களா?' அவர்கள் கூறினார்கள்: (ஆம்)." மேலும், ஸஹீஹ் முஸ்லிமில் அபூ தர் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது, அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«يَقْطَعُ الصَّلَاةَ الْمَرْأَةُ وَالْحِمَارُ وَالْكَلْبُ الْأَسْوَدُ»

"பெண், கழுதை மற்றும் கருப்பு நாய் தொழுகையை முறிக்கின்றன (அவை ஸுத்ராவின்றி தொழுபவர்களுக்கு முன்னால் கடந்து செல்லும்போது, அதாவது ஒரு தடை)." அபூ தர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: "நான் கேட்டேன், 'கருப்பு நாய்க்கும் சிவப்பு அல்லது மஞ்சள் நாய்க்கும் என்ன வித்தியாசம்?' அவர்கள் கூறினார்கள்:

«الْكَلْبُ الْأَسْوَدُ شَيْطَانٌ»

"கருப்பு நாய் ஒரு ஷைத்தான் ஆகும்."

மேலும், இப்னு ஜரீர் அத்-தபரி பதிவு செய்தார், உமர் பின் அல்-கத்தாப் (ரழி) அவர்கள் ஒரு முறை ஒரு பெர்தவ்ன் (பெரிய ஒட்டகம்) மீது சவாரி செய்தார்கள், அது கர்வத்துடன் நடக்கத் தொடங்கியது. உமர் (ரழி) அவர்கள் தொடர்ந்து அந்த விலங்கை அடித்தார்கள், ஆனால் அந்த விலங்கு கர்வமாக நடந்து கொண்டிருந்தது. உமர் (ரழி) அவர்கள் அந்த விலங்கிலிருந்து இறங்கி, "அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக! நீங்கள் என்னை ஒரு ஷைத்தான் மீது ஏற்றி வைத்துள்ளீர்கள். என் இதயத்தில் ஏதோ வித்தியாசமான உணர்வை உணரும் வரை நான் அதிலிருந்து இறங்கவில்லை" என்று கூறினார்கள். இந்த ஹதீஸின் அறிவிப்பாளர் தொடர் நம்பகமானது.

அர்-ரஜீம் என்பதன் பொருள்

அர்-ரஜீம் என்றால் எல்லா வகையான நேர்மையிலிருந்தும் வெளியேற்றப்படுவது என்று பொருள். அல்லாஹ் கூறினான்,

وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْيَا بِمَصَـبِيحَ وَجَعَلْنَـهَا رُجُوماً لِّلشَّيَـطِينِ

(மேலும், நிச்சயமாக நாம் உலக வானத்தை விளக்குகளால் அலங்கரித்துள்ளோம், மேலும் அவற்றை ஷைத்தான்களை விரட்டுவதற்கான ருஜுமன் (ஏவுகணைகள்) ஆக்கியுள்ளோம்) (67:5).

அல்லாஹ் மேலும் கூறினான்,

إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَكِبِ - وَحِفْظاً مِّن كُلِّ شَيْطَـنٍ مَّارِدٍ - لاَّ يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلإِ الاٌّعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ - دُحُوراً وَلَهُمْ عَذابٌ وَاصِبٌ - إِلاَّ مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ

(நாம் அருகிலுள்ள வானத்தை நட்சத்திரங்களால் அலங்கரித்துள்ளோம் (அழகிற்காக). மேலும் ஒவ்வொரு கலகக்கார ஷைத்தானிடமிருந்தும் பாதுகாக்க. அவர்கள் மேல் குழுவை (வானவர்களை) கேட்க முடியாது, ஏனெனில் அவர்கள் எல்லா பக்கங்களிலிருந்தும் எறியப்படுகிறார்கள். விரட்டப்பட்டவர்கள், அவர்களுக்கு நிரந்தரமான (அல்லது வலி நிறைந்த) வேதனை உண்டு. திருடுவதன் மூலம் ஏதாவது பறிப்பவர்களைத் தவிர, அவர்கள் ஊடுருவும் பிரகாசமான எரியும் நெருப்பால் துரத்தப்படுகிறார்கள்) (37:6-10).

மேலும், அல்லாஹ் கூறினான்,

وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِى السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّـهَا لِلنَّـظِرِينَ - وَحَفِظْنَـهَا مِن كُلِّ شَيْطَـنٍ رَّجِيمٍ - إِلاَّ مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُّبِينٌ

(மேலும் நிச்சயமாக, நாம் வானத்தில் பெரிய நட்சத்திரங்களை வைத்துள்ளோம், மேலும் பார்வையாளர்களுக்காக அதை அழகுபடுத்தினோம். மேலும் நாம் அதை (அருகிலுள்ள வானத்தை) ஒவ்வொரு ஷைத்தான் ரஜீமிடமிருந்தும் (விரட்டப்பட்ட ஷைத்தானிடமிருந்தும்) பாதுகாத்துள்ளோம். கேட்பதைத் திருடுபவனைத் (ஷைத்தானைத்) தவிர, பின்னர் அவனைத் தெளிவான எரியும் நெருப்பு துரத்துகிறது.) (15:16-18).

இதுபோன்ற பல வசனங்கள் உள்ளன. ரஜீம் என்றால் எறிபவர் அல்லது குண்டு வீசுபவர் என்றும் கூறப்பட்டது, ஏனெனில் ஷைத்தான் மக்களின் இதயங்களில் சந்தேகங்களையும் தீய எண்ணங்களையும் எறிகிறான். முதல் அர்த்தம் மிகவும் பிரபலமானதும் துல்லியமானதுமாகும்.

பிஸ்மில்லாஹ் அல்-ஃபாதிஹாவின் முதல் வசனம்

நபித்தோழர்கள் (ரழி) அல்லாஹ்வின் வேதத்தை பிஸ்மில்லாஹ்வுடன் தொடங்கினார்கள்:

பிஸ்மில்லாஹ் சூரத்துன் நம்லில் (அத்தியாயம் 27) ஒரு வசனத்தின் பகுதி என்பதில் அறிஞர்கள் ஏகோபித்த கருத்துடையவர்கள். ஒவ்வொரு சூராவிற்கும் முன் அது தனி வசனமா, அல்லது அது ஒரு வசனமா, அல்லது ஒரு வசனத்தின் பகுதியா, பிஸ்மில்லாஹ் தோன்றும் ஒவ்வொரு சூராவின் தொடக்கத்திலும் சேர்க்கப்பட்டுள்ளதா என்பதில் அவர்கள் கருத்து வேறுபாடு கொண்டுள்ளனர். அத்-தாரகுத்னி அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்களிடமிருந்து நபி (ஸல்) அவர்களிடமிருந்து இப்னு குஸைமாவின் இந்த ஹதீஸை ஆதரிக்கும் ஒரு ஹதீஸையும் பதிவு செய்துள்ளார். மேலும், இதேபோன்ற கூற்றுகள் அலீ (ரழி), இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) மற்றும் மற்றவர்களுக்கும் சொந்தமானவை.

பிஸ்மில்லாஹ் அல்-பராஅத் (அத்தியாயம் 9) தவிர்த்து மற்ற ஒவ்வொரு சூராவின் வசனம் என்ற கருத்து (நபித்தோழர்களான) இப்னு அப்பாஸ் (ரழி), இப்னு உமர் (ரழி), இப்னு அஸ்-ஸுபைர் (ரழி), அபூ ஹுரைரா (ரழி) மற்றும் அலீ (ரழி) ஆகியோருக்கு சொந்தமானது. இந்தக் கருத்து தாபிஈன்களான அதா, தாவூஸ், சயீத் பின் ஜுபைர், மக்ஹூல் மற்றும் அஸ்-ஸுஹ்ரி ஆகியோருக்கும் சொந்தமானது. இது அப்துல்லாஹ் பின் அல்-முபாரக், அஷ்-ஷாஃபிஈ, அஹ்மத் பின் ஹன்பல் (அவரிடமிருந்து வந்த ஒரு அறிவிப்பில்), இஸ்ஹாக் பின் ராஹ்வைஹ் மற்றும் அபூ உபைத் அல்-காசிம் பின் சலாம் ஆகியோரின் கருத்தும் ஆகும். மறுபுறம், மாலிக், அபூ ஹனீஃபா மற்றும் அவர்களின் பின்பற்றுபவர்கள் பிஸ்மில்லாஹ் அல்-ஃபாதிஹாவிலோ அல்லது வேறு எந்த சூராவிலோ ஒரு வசனம் அல்ல என்று கூறினார்கள். தாவூத் அது ஒவ்வொரு சூராவின் தொடக்கத்திலும் தனி வசனம் என்றும், சூராவின் பகுதி அல்ல என்றும் கூறினார், மேலும் இந்தக் கருத்து அஹ்மத் பின் ஹன்பலுக்கும் சொந்தமானதாக கூறப்பட்டது.

தொழுகையில் பஸ்மலாஹ்வை உரக்க ஓதுதல்

தொழுகையில் பஸ்மலாஹ்வை உரக்க ஓதுவது குறித்து, அது அல்-ஃபாதிஹாவின் ஒரு பகுதி என்பதை ஏற்றுக்கொள்ளாதவர்கள், பஸ்மலாஹ்வை உரக்க ஓதக்கூடாது என்று கூறுகின்றனர். பிஸ்மில்லாஹ் ஒவ்வொரு சூராவின் (அத்தியாயம் 9-ஐத் தவிர) ஒரு பகுதி என்று கூறிய அறிஞர்களுக்கு வேறுபட்ட கருத்துக்கள் இருந்தன; அவர்களில் சிலர், அஷ்-ஷாஃபிஈ போன்றவர்கள், அல்-ஃபாதிஹாவுடன் பிஸ்மில்லாஹ்வை உரக்க ஓத வேண்டும் என்று கூறினார்கள். இது நபித்தோழர்கள், தாபிஈன்கள் மற்றும் சலஃப் மற்றும் பிற்கால தலைமுறைகளின் முஸ்லிம்களின் இமாம்களில் பலரின் கருத்தும் ஆகும். உதாரணமாக, இது அபூ ஹுரைரா (ரழி), இப்னு உமர் (ரழி), இப்னு அப்பாஸ் (ரழி), முஆவியா (ரழி), உமர் (ரழி) மற்றும் அலீ (ரழி) ஆகியோரின் கருத்தாகும் - இப்னு அப்துல் பர் மற்றும் அல்-பைஹகீயின் கூற்றுப்படி. மேலும், நான்கு கலீஃபாக்கள் - அல்-கதீப் அறிவித்தபடி - இந்தக் கருத்தைக் கொண்டிருந்ததாகக் கூறப்பட்டது, ஆனால் அவர்களிடமிருந்து வந்த அறிவிப்பு முரண்பட்டது. இந்த தஃப்ஸீரை வழங்கிய தாபிஈன் அறிஞர்களில் சயீத் பின் ஜுபைர், இக்ரிமா, அபூ கிலாபா, அஸ்-ஸுஹ்ரி, அலீ பின் அல்-ஹசன், அவரது மகன் முஹம்மத், சயீத் பின் அல்-முசய்யிப், அதா, தாவூஸ், முஜாஹித், சாலிம், முஹம்மத் பின் கஅப் அல்-குரழி, அபூ பக்ர் பின் முஹம்மத் பின் அம்ர் பின் ஹஸ்ம், அபூ வாயில், இப்னு சிரீன், முஹம்மத் பின் அல்-முன்கதிர், அலீ பின் அப்துல்லாஹ் பின் அப்பாஸ், அவரது மகன் முஹம்மத், இப்னு உமரின் விடுதலை அடிமையான நாஃபி, ஸைத் பின் அஸ்லம், உமர் பின் அப்துல் அஸீஸ், அல்-அஸ்ரக் பின் கைஸ், ஹபீப் பின் அபீ தாபித், அபுஷ்-ஷஅதா, மக்ஹூல் மற்றும் அப்துல்லாஹ் பின் மஅகில் பின் முகர்ரின் ஆகியோர் அடங்குவர். மேலும், அல்-பைஹகீ அப்துல்லாஹ் பின் சஃப்வான் மற்றும் முஹம்மத் பின் அல்-ஹனஃபிய்யாவை இந்தப் பட்டியலில் சேர்த்தார். கூடுதலாக, இப்னு அப்துல் பர் அம்ர் பின் தீனாரைச் சேர்த்தார்.

பிஸ்மில்லாஹ் அல்-ஃபாதிஹாவின் ஒரு பகுதியாக இருப்பதால், அல்-ஃபாதிஹாவின் மற்ற பகுதிகளைப் போலவே அதையும் சத்தமாக ஓத வேண்டும் என்பதே இந்த அறிஞர்கள் நம்பிய ஆதாரமாகும். மேலும், அன்-நசாயீ தனது சுனன் நூலிலும், இப்னு ஹிப்பான் மற்றும் இப்னு குஸைமா தங்களது ஸஹீஹ் நூல்களிலும், அல்-ஹாகிம் அல்-முஸ்தத்ரக் நூலிலும் பதிவு செய்துள்ளனர்: அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் ஒரு முறை தொழுகையை நிறைவேற்றி, பிஸ்மில்லாஹ்வை சத்தமாக ஓதினார்கள். தொழுகையை முடித்த பின்னர், "உங்களில் நான்தான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் தொழுகைக்கு மிக நெருக்கமான தொழுகையை நிறைவேற்றுகிறேன்" என்று கூறினார்கள். அத்-தாரகுத்னி, அல்-கதீப் மற்றும் அல்-பைஹகீ ஆகியோர் இந்த ஹதீஸை ஸஹீஹ் என தரப்படுத்தியுள்ளனர். மேலும், ஸஹீஹ் அல்-புகாரியில் பதிவாகியுள்ளது: அனஸ் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்களிடம் நபி (ஸல்) அவர்களின் ஓதல் பற்றி கேட்கப்பட்டது. அதற்கு அவர்கள், "அவர்களின் ஓதல் அவசரமில்லாமல் இருந்தது" என்று கூறினார்கள். பின்னர் அவர்கள் அதை விளக்கிக் காட்டி, பிஸ்மில்லாஹிர் ரஹ்மானிர் ரஹீம் என்பதை நீட்டி ஓதினார்கள். மேலும், இமாம் அஹ்மதின் முஸ்னத், அபூ தாவூதின் சுனன், இப்னு ஹிப்பானின் ஸஹீஹ் மற்றும் அல்-ஹாகிமின் முஸ்தத்ரக் ஆகியவற்றில் பதிவாகியுள்ளது: உம்மு சலமா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தமது ஓதலின் போது ஒவ்வொரு வசனத்தையும் பிரித்து ஓதுவார்கள்,

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ - الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَـلَمِينَ - الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ - مَـلِكِ يَوْمِ الدِّينِ

(அளவற்ற அருளாளனும் நிகரற்ற அன்புடையோனுமாகிய அல்லாஹ்வின் பெயரால். அகிலத்தாரின் இறைவனாகிய அல்லாஹ்வுக்கே எல்லாப் புகழும். அவன் அளவற்ற அருளாளன், நிகரற்ற அன்புடையோன். நியாயத்தீர்ப்பு நாளின் அதிபதி.)"

அத்-தாரகுத்னி இந்த ஹதீஸின் அறிவிப்பாளர் தொடரை ஸஹீஹ் என தரப்படுத்தியுள்ளார். மேலும், இமாம் அபூ அப்துல்லாஹ் அஷ்-ஷாஃபிஈ மற்றும் அல்-ஹாகிம் தனது முஸ்தத்ரக் நூலில் பதிவு செய்துள்ளனர்: முஆவியா (ரழி) அவர்கள் மதீனாவில் தொழுகைக்கு தலைமை தாங்கினார்கள். அவர்கள் பிஸ்மில்லாஹ்வை ஓதவில்லை. அந்த தொழுகையில் கலந்து கொண்ட முஹாஜிர்கள் அதை விமர்சித்தனர். அடுத்த தொழுகையில் முஆவியா (ரழி) அவர்கள் தலைமை தாங்கியபோது, பிஸ்மில்லாஹ்வை சத்தமாக ஓதினார்கள்.

மேலே குறிப்பிடப்பட்ட ஹதீஸ்கள் பிஸ்மில்லாஹ்வை சத்தமாக ஓத வேண்டும் என்ற கருத்துக்கு போதுமான ஆதாரமாக உள்ளன. எதிர்மறையான ஆதாரங்கள் மற்றும் அறிவிப்புகளின் அறிவியல் பகுப்பாய்வு பற்றியோ அல்லது அவற்றின் பலவீனங்கள் பற்றியோ இப்போது விவாதிக்க நாங்கள் விரும்பவில்லை.

வேறு சில அறிஞர்கள் தொழுகையில் பிஸ்மில்லாஹ்வை சத்தமாக ஓதக்கூடாது என்று கூறியுள்ளனர். இதுவே நான்கு கலீஃபாக்களின் நடைமுறையாகவும், அப்துல்லாஹ் பின் முஃகஃப்பல் மற்றும் தாபிஈன்களில் பலர் மற்றும் பிற்கால தலைமுறையினரின் கருத்தாகவும் உள்ளது. இது அபூ ஹனீஃபா, அஸ்-ஸவ்ரீ மற்றும் அஹ்மத் பின் ஹன்பல் ஆகியோரின் மத்ஹபாகவும் (கருத்தாகவும்) உள்ளது.

இமாம் மாலிக் கூறினார்கள்: பிஸ்மில்லாஹ்வை சத்தமாகவோ மெதுவாகவோ ஓதக்கூடாது. இந்தக் குழுவினர் தங்கள் கருத்தை இமாம் முஸ்லிம் பதிவு செய்துள்ள பின்வரும் ஹதீஸின் அடிப்படையில் கொண்டுள்ளனர்: ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தக்பீர் (அல்லாஹு அக்பர்; அல்லாஹ் மிகப் பெரியவன்) கூறி தொழுகையை ஆரம்பித்து, பின்னர்,

الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَـلَمِينَ

(அகிலத்தாரின் இறைவனாகிய அல்லாஹ்வுக்கே எல்லாப் புகழும்.) என்று ஓதுவார்கள். (இப்னு அபீ ஹாதிம் 1:12)

மேலும், இரு ஸஹீஹ் நூல்களிலும் பதிவாகியுள்ளது: அனஸ் பின் மாலிக் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: "நான் நபி (ஸல்) அவர்களுக்குப் பின்னால் தொழுதேன். அபூ பக்ர், உமர் மற்றும் உஸ்மான் (ரழி) ஆகியோருக்குப் பின்னாலும் தொழுதேன். அவர்கள் தங்கள் தொழுகையை,

الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَـلَمِينَ

(அகிலத்தாரின் இறைவனாகிய அல்லாஹ்வுக்கே எல்லாப் புகழும்.) என்று ஆரம்பித்தனர்."

முஸ்லிம் மேலும் கூறுகிறார்: "அவர்கள் குறிப்பிடவில்லை,

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ

(ஓதுவதன் தொடக்கத்திலோ அல்லது முடிவிலோ) என்று சுனன் நூல்களில் அப்துல்லாஹ் பின் முகஃப்பல் (ரழி) அவர்களிடமிருந்து இதேபோன்று பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.

இவை மதிப்பிற்குரிய இமாம்களின் கருத்துக்களாகும். அல்-ஃபாதிஹாவை உரக்கவோ அல்லது மெதுவாகவோ ஓதுபவர்களின் தொழுகை சரியானதே என்பதில் அவர்களின் கூற்றுகள் ஒத்துள்ளன. அனைத்து அருளும் அல்லாஹ்விடமிருந்தே.

அல்-ஃபாதிஹாவின் சிறப்பு

இமாம் அஹ்மத் அவர்கள் தமது முஸ்னதில் பதிவு செய்துள்ளார்கள்: நபி (ஸல்) அவர்களுக்குப் பின்னால் வாகனத்தில் அமர்ந்திருந்த ஒருவர் கூறினார்: நபியவர்களின் வாகனம் தடுக்கி விழுந்தது. அப்போது நான், "சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தான்" என்று கூறினேன். அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"لَا تَقُلْ: تَعِسَ الشَّيْطَانُ، فَإِنَّكَ إِذَا قُلْتَ: تَعِسَ الشَّيْطَانُ، تَعَاظَمَ وَقَالَ: بِقُوَّتِي صَرَعْتُهُ، وَإِذَا قُلْتَ: بِاسْمِ اللهِ تَصَاغَرَ حَتى يَصِيرَ مِثْلَ الذُبَابِ"

(சபிக்கப்பட்ட ஷைத்தான் என்று கூறாதே. ஏனெனில் நீ இவ்வாறு கூறினால், ஷைத்தான் பெருமைப்பட்டு, "என் வலிமையால் அவரை விழச் செய்தேன்" என்று கூறுவான். நீ "பிஸ்மில்லாஹ்" என்று கூறினால், ஷைத்தான் ஈயைப் போல சிறியவனாகி விடுவான்.)

மேலும், அன்-நசாயீ அவர்கள் தமது அல்-யவ்ம் வல்-லைலா எனும் நூலிலும், இப்னு மர்தவைஹ் அவர்கள் தமது தஃப்சீரிலும் உசாமா பின் உமைர் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாகப் பதிவு செய்துள்ளனர்: "நான் நபி (ஸல்) அவர்களுக்குப் பின்னால் வாகனத்தில் அமர்ந்திருந்தேன்..." மேற்கண்ட ஹதீஸின் மீதமுள்ள பகுதியையும் அவர் குறிப்பிட்டார். இந்த அறிவிப்பில் நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"لَا تَقُلْ هكَذَا فَإِنَّهُ يَتَعَاظَمُ حَتَّى يَكُونَ كَالْبَيْتِ، وَلكِنْ قُلْ: بِسْمِ اللهِ، فَإنَّهُ يَصْغَرُ حَتَّى يَكُونَ كَالذُبَابَةِ"

(இவ்வாறு கூறாதே. ஏனெனில் அப்போது ஷைத்தான் பெரிதாகி விடுவான்; வீட்டைப் போல் பெரிதாகி விடுவான். மாறாக, "பிஸ்மில்லாஹ்" என்று கூறு. ஏனெனில் அப்போது அவன் ஈயைப் போல் சிறியவனாகி விடுவான்.)

இது பிஸ்மில்லாஹ் ஓதுவதன் பரக்கத்தாகும்.

எந்தச் செயலையும் தொடங்கும் முன் பஸ்மலா ஓத விரும்பத்தக்கதாகும்

எந்தச் செயலையோ அல்லது காரியத்தையோ தொடங்கும் முன் பஸ்மலா (பிஸ்மில்லாஹ் ஓதுவது) விரும்பத்தக்கதாகும். உதாரணமாக, குத்பா (உரை) தொடங்கும் முன் பஸ்மலா விரும்பத்தக்கதாகும்.

மலஜலம் கழிக்கும் இடத்திற்குள் நுழையும் முன்னரும் பஸ்மலா விரும்பத்தக்கதாகும். இதற்கு ஹதீஸ் உள்ளது. மேலும், உளூ செய்யத் தொடங்கும் போதும் பஸ்மலா விரும்பத்தக்கதாகும். இமாம் அஹ்மத் மற்றும் சுனன் நூல்களின் தொகுப்பாளர்கள் அபூ ஹுரைரா (ரழி), சயீத் பின் ஸைத் (ரழி) மற்றும் அபூ சயீத் (ரழி) ஆகியோர் நபி (ஸல்) அவர்களிடமிருந்து அறிவித்ததாகப் பதிவு செய்துள்ளனர்:

"لَا وُضُوءَ لِمَنْ لَمْ يَذْكُرِ اسْمَ اللهِ عَلَيْهِ"

(அல்லாஹ்வின் பெயரைக் கூறாதவரின் உளூ செல்லாது.)

இந்த ஹதீஸ் ஹசன் (நல்ல) தரமுடையதாகும். மேலும், உணவு உண்ணத் தொடங்கும் முன்னரும் பஸ்மலா விரும்பத்தக்கதாகும். முஸ்லிம் அவர்கள் தமது ஸஹீஹில் பதிவு செய்துள்ளார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தம் பராமரிப்பில் இருந்த சிறுவனான உமர் பின் அபீ சலமாவிடம் கூறினார்கள்:

"قُلْ بِسْمِ اللهِ وَكُلْ بِيَمِينِكَ وَكُلْ مِمَّا يَلِيكَ"

(பிஸ்மில்லாஹ் என்று கூறு, உனது வலது கையால் சாப்பிடு, உனக்கு அருகிலுள்ளதிலிருந்து சாப்பிடு.)

உணவு உண்ணும் முன் பஸ்மலா கூறுவது கடமையாகும் என்று சில அறிஞர்கள் கூறியுள்ளனர். தாம்பத்திய உறவு கொள்வதற்கு முன்னரும் பஸ்மலா விரும்பத்தக்கதாகும். இரு ஸஹீஹ் நூல்களிலும் இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அறிவித்ததாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

"لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَأْتِيَ أَهْلَهُ قَالَ: بِسْمِ اللهِ اللَهُمَّ جَنِّبْنَا الشَّيْطَانَ وَجَنِّبِ الشَّيْطَانَ مَا رَزَقْتَنَا،فَإنَّهُ إِنْ يُقَدَّرْ بَيْنَهُمَا وَلَدٌ لَمْ يَضُرَّهُ الشَّيْطَانُ أَبَدًا"

(உங்களில் யாராவது தம் மனைவியுடன் தாம்பத்திய உறவு கொள்வதற்கு முன் 'அல்லாஹ்வின் பெயரால். அல்லாஹ்வே! எங்களை ஷைத்தானிடமிருந்து பாதுகாப்பாயாக. மேலும் நீ எங்களுக்கு வழங்குவதையும் (அதாவது வரவிருக்கும் குழந்தையை) ஷைத்தானிடமிருந்து பாதுகாப்பாயாக' என்று கூறினால், அவர்களுக்கு ஒரு குழந்தை பிறக்க விதிக்கப்பட்டிருந்தால், ஷைத்தான் அந்தக் குழந்தைக்கு ஒருபோதும் தீங்கிழைக்க முடியாது.)

"அல்லாஹ்" என்பதன் பொருள்

அல்லாஹ் என்பது இறைவனின் பெயராகும். அல்லாஹ் என்பது அல்லாஹ்வின் மகத்தான பெயர் என்று கூறப்படுகிறது, ஏனெனில் அல்லாஹ்வின் பல்வேறு பண்புகளை விவரிக்கும்போது இது குறிப்பிடப்படுகிறது. உதாரணமாக, அல்லாஹ் கூறினான்,

هُوَ اللَّهُ الَّذِى لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَـدَةِ هُوَ الرَّحْمَـنُ الرَّحِيمُ - هُوَ اللَّهُ الَّذِى لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَـمُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَـنَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ - هُوَ اللَّهُ الْخَـلِقُ الْبَارِىءُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الاٌّسْمَآءُ الْحُسْنَى يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِى السَّمَـوَتِ وَالاٌّرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

(அவனே அல்லாஹ், அவனைத் தவிர வணக்கத்திற்குரியவன் வேறு யாருமில்லை. மறைவானதையும் வெளிப்படையானதையும் அறிந்தவன். அவனே அளவற்ற அருளாளன், நிகரற்ற அன்புடையோன். அவனே அல்லாஹ், அவனைத் தவிர வணக்கத்திற்குரியவன் வேறு யாருமில்லை. அரசன், மிகப் பரிசுத்தமானவன், அமைதியளிப்பவன், பாதுகாப்பளிப்பவன், பாதுகாவலன், மிகைத்தவன், அடக்கியாள்பவன், பெருமைக்குரியவன். அவர்கள் இணை கற்பிப்பவற்றிலிருந்து அல்லாஹ் தூயவன். அவனே அல்லாஹ், படைப்பவன், உருவாக்குபவன், வடிவமைப்பவன். அழகிய பெயர்கள் அவனுக்கே உரியன. வானங்களிலும் பூமியிலும் உள்ளவை அவனைத் துதிக்கின்றன. அவனே மிகைத்தவன், ஞானமிக்கவன்.) (59:22-24)

எனவே, அல்லாஹ் தனது அல்லாஹ் என்ற பெயருக்கான பண்புகளாக தனது பல பெயர்களைக் குறிப்பிட்டான். இதேபோல், அல்லாஹ் கூறினான்,

وَللَّهِ الأَسْمَآءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا

(அல்லாஹ்வுக்கே அழகிய பெயர்கள் உள்ளன. எனவே அவற்றைக் கொண்டு அவனை அழையுங்கள்) (7:180), மேலும்,

قُلِ ادْعُواْ اللَّهَ أَوِ ادْعُواْ الرَّحْمَـنَ أَيًّا مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الاٌّسْمَآءَ الْحُسْنَى

(கூறுவீராக (முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களே): "அல்லாஹ் என்று அழையுங்கள் அல்லது அர்-ரஹ்மான் என்று அழையுங்கள். எந்தப் பெயரால் நீங்கள் அழைத்தாலும் அவனுக்கே அழகிய பெயர்கள் உள்ளன.") (17:110)

மேலும், இரண்டு ஸஹீஹ் நூல்களிலும் அபூ ஹுரைரா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்ததாவது: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«إِنَّ للهِ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ اسْمًا، مِائَةً إِلَا وَاحِدًا، مَنْ أَحْصَاهَا دَخَلَ الْجَنَّةَ»

(அல்லாஹ்வுக்கு தொண்ணூற்று ஒன்பது பெயர்கள் உள்ளன, நூறு ஒன்று குறைவாக. யார் அவற்றை எண்ணி (பாதுகாத்து)க் கொள்கிறாரோ அவர் சுவர்க்கம் செல்வார்.)

இந்தப் பெயர்கள் அத்-திர்மிதி மற்றும் இப்னு மாஜா ஆகியோர் பதிவு செய்த ஹதீஸில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன, மேலும் இந்த இரண்டு அறிவிப்புகளுக்கும் இடையே பல வேறுபாடுகள் உள்ளன.

அர்-ரஹ்மான் அர்-ரஹீம் - அளவற்ற அருளாளன், நிகரற்ற அன்புடையோன் என்பதன் பொருள்

அர்-ரஹ்மான் மற்றும் அர்-ரஹீம் ஆகியவை அர்-ரஹ்மா (கருணை) என்பதிலிருந்து பெறப்பட்ட இரண்டு பெயர்கள், ஆனால் ரஹ்மான் என்பது அர்-ரஹீம் என்பதை விட கருணை தொடர்பான அதிக பொருள்களைக் கொண்டுள்ளது. இந்தப் பொருளில் ஒரு கருத்தொற்றுமை இருப்பதைக் குறிக்கும் இப்னு ஜரீரின் கூற்று உள்ளது. மேலும், அல்-குர்துபி கூறினார், "இந்தப் பெயர்கள் (அர்-ரஹ்மாவிலிருந்து) பெறப்பட்டவை என்பதற்கான ஆதாரம், அத்-திர்மிதி பதிவு செய்து ஸஹீஹ் என தரப்படுத்திய அப்துர் ரஹ்மான் பின் அவ்ஃப் (ரழி) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறியதாக அறிவித்த செய்தியாகும்:

«قَالَ اللهُ تَعَالى: أَنَا الرَّحْمنُ خَلَقْتُ الرَّحِمَ وَشَقَقْتُ لَهَا اسْمًا مِنِ اسْمِي، فَمَنْ وَصَلَهَا وَصَلْتُهُ وَمَنْ قَطَعَها قَطَعْتُهُ»

(அல்லாஹ் தஆலா கூறினான், "நான் அர்-ரஹ்மான். நான் ரஹிம் (கருப்பை, அதாவது குடும்ப உறவுகள்) படைத்தேன், எனது பெயரிலிருந்து அதற்கு ஒரு பெயரை உருவாக்கினேன். எனவே, யார் அதைப் பேணுகிறாரோ, அவருடன் நான் உறவை பேணுவேன், யார் அதை துண்டிக்கிறாரோ, அவருடனான உறவை நான் துண்டிப்பேன்.") பின்னர் அவர்கள் கூறினார்கள், "இது பெயர் பெறுதலைக் குறிக்கும் ஒரு உரை." பின்னர் அவர்கள் கூறினார்கள், "அரபுகள் அல்லாஹ் மற்றும் அவனது பண்புகளைப் பற்றிய அறியாமை காரணமாக அர்-ரஹ்மான் என்ற பெயரை மறுத்தனர்."

அல்-குர்துபி கூறினார்கள், "அர்-ரஹ்மான் மற்றும் அர்-ரஹீம் ஆகிய இரண்டும் ஒரே பொருளைக் கொண்டவை என்று கூறப்பட்டது, நத்மான் மற்றும் நதீம் போன்ற சொற்களைப் போல, அபூ உபைத் கூறியுள்ளார்கள். அபூ அலி அல்-ஃபாரிசி கூறினார்கள், 'அல்லாஹ்வுக்கு மட்டுமே உரிய அர்-ரஹ்மான் என்பது அல்லாஹ்வின் அனைத்து வகையான கருணையையும் உள்ளடக்கிய பெயராகும். அர்-ரஹீம் என்பது நம்பிக்கையாளர்களுக்கு பயனளிக்கிறது, ஏனெனில் அல்லாஹ் கூறினான்,

وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً

(அவன் நம்பிக்கையாளர்களுக்கு எப்போதும் ரஹீம் (கருணையாளன்) ஆக இருக்கிறான்.) (33:43) மேலும், இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் அர்-ரஹ்மான் மற்றும் அர்-ரஹீம் பற்றி கூறினார்கள், 'அவை இரண்டும் மென்மையான பெயர்கள், ஒன்று மற்றொன்றை விட மென்மையானது (அதாவது அது அதிக கருணையின் தாக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது).'"

இப்னு ஜரீர் கூறினார்கள்; அஸ்-ஸுர்ரி பின் யஹ்யா அத்-தமீமி எனக்கு அறிவித்தார், உஸ்மான் பின் ஸுஃபர் அல்-அஸ்ரமி அர்-ரஹ்மான் மற்றும் அர்-ரஹீம் பற்றி கூறியதாக தெரிவித்தார், "அவன் அனைத்து படைப்புகளுக்கும் அர்-ரஹ்மான் ஆகவும், நம்பிக்கையாளர்களுக்கு அர்-ரஹீம் ஆகவும் இருக்கிறான்." எனவே, அல்லாஹ்வின் கூற்றுகள்,

ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَـنُ

(பின்னர் அவன் அர்ஷின் மீது (அவனது மகத்துவத்திற்கு ஏற்ற முறையில்) இஸ்தவா செய்தான், அர்-ரஹ்மான்) (25:59),) மற்றும்,

الرَّحْمَـنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى

(அர்-ரஹ்மான் (அல்லாஹ்) (மகத்தான) அர்ஷின் மீது (அவனது மகத்துவத்திற்கு ஏற்ற முறையில்) இஸ்தவா செய்தான்.) (20:5)

இவ்வாறு அல்லாஹ் இஸ்தவா - அர்ஷின் மீது உயர்தல் - என்பதை அவனது பெயரான அர்-ரஹ்மானுடன் குறிப்பிட்டான், அவனது கருணை அவனது அனைத்து படைப்புகளையும் உள்ளடக்கியது என்பதைக் குறிக்க. அல்லாஹ் மேலும் கூறினான்,

وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيماً

(அவன் நம்பிக்கையாளர்களுக்கு எப்போதும் ரஹீம் (கருணையாளன்) ஆக இருக்கிறான்), இவ்வாறு நம்பிக்கையாளர்களை அவனது பெயரான அர்-ரஹீமுடன் உள்ளடக்கினான். அவர்கள் கூறினார்கள், "இது அர்-ரஹ்மான் என்பது இரு வாழ்க்கைகளிலும் அல்லாஹ்வின் படைப்புகளுடனான அவனது கருணை தொடர்பான பரந்த அர்த்தங்களைக் கொண்டுள்ளது என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது. அதே வேளையில், அர்-ரஹீம் நம்பிக்கையாளர்களுக்கு மட்டுமே உரியது." இருப்பினும், நாம் பின்வரும் பிரார்த்தனையைக் குறிப்பிட வேண்டும்:

«رَحْمنَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَرَحِيمَهُمَا»

(இவ்வுலக மற்றும் மறுமையின் ரஹ்மான் மற்றும் ரஹீம்)

அல்லாஹ்வின் பெயரான அர்-ரஹ்மான் அவனுக்கு மட்டுமே உரியது. உதாரணமாக, அல்லாஹ் கூறினான்,

قُلِ ادْعُواْ اللَّهَ أَوِ ادْعُواْ الرَّحْمَـنَ أَيًّا مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الاٌّسْمَآءَ الْحُسْنَى

(கூறுவீராக (முஹம்மத் ஸல் அவர்களே): "அல்லாஹ்வை அழையுங்கள் அல்லது அர்-ரஹ்மானை (அல்லாஹ்வை) அழையுங்கள், எந்தப் பெயரால் நீங்கள் அழைத்தாலும் (அது ஒன்றுதான்), ஏனெனில் அவனுக்கே சிறந்த பெயர்கள் உள்ளன) (17:110),) மற்றும்,

وَاسْئلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رُّسُلِنَآ أَجَعَلْنَا مِن دُونِ الرَّحْمَـنِ ءَالِهَةً يُعْبَدُونَ

(மேலும் கேளுங்கள் (முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களே) உமக்கு முன் நாம் அனுப்பிய நமது தூதர்களிடம்: "நாம் அர்-ரஹ்மானை (மிகவும் கருணையாளனான அல்லாஹ்வை) அன்றி வணங்கப்படும் கடவுள்களை நியமித்தோமா?") (43:45).

பொய்யன் முசைலிமா தன்னை யமாமாவின் ரஹ்மான் என்று அழைத்தபோது, அல்லாஹ் அவனை 'பொய்யன்' என்ற பெயரால் அறியப்படச் செய்து அம்பலப்படுத்தினான். எனவே, முசைலிமா குறிப்பிடப்படும் போதெல்லாம், அவன் 'பொய்யன்' என்று விவரிக்கப்படுகிறான். அவன் நகரங்கள் மற்றும் கிராமங்களின் குடியிருப்பாளர்கள் மற்றும் பாலைவனங்களின் குடியிருப்பாளர்கள், கிராமவாசி ஆகியோரிடையே பொய் சொல்வதற்கு ஒரு உதாரணமாக மாறினான்.

எனவே, அல்லாஹ் முதலில் தனது பெயரை - அல்லாஹ் - குறிப்பிட்டான், அது அவனுக்கு மட்டுமே உரியது, மேலும் இந்தப் பெயரை அர்-ரஹ்மான் என்று விவரித்தான், அதை வேறு யாரும் பயன்படுத்த அனுமதிக்கப்படவில்லை, அல்லாஹ் கூறியது போல,

قُلِ ادْعُواْ اللَّهَ أَوِ ادْعُواْ الرَّحْمَـنَ أَيًّا مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ الاٌّسْمَآءَ الْحُسْنَى

"அல்லாஹ்வை அழையுங்கள் அல்லது அர்-ரஹ்மானை அழையுங்கள் (அல்லாஹ்வை), எந்தப் பெயரால் நீங்கள் அழைத்தாலும் (அது ஒன்றுதான்), ஏனெனில் அவனுக்கே சிறந்த பெயர்கள் உள்ளன என்று (முஹம்மத் ஸல்) கூறுங்கள்" என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள் (17:110).

முசைலிமாவும் அவனது வழிகேடான வழிகளைப் பின்பற்றியவர்களும் மட்டுமே முசைலிமாவை அர்-ரஹ்மான் என்று விவரித்தனர்.

அல்லாஹ்வின் பெயரான அர்-ரஹீம் பற்றி, அல்லாஹ் மற்றவர்களை அதன் மூலம் விவரித்துள்ளான். உதாரணமாக, அல்லாஹ் கூறினான்,

لَقَدْ جَآءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ

"உங்களிடமிருந்தே ஒரு தூதர் (முஹம்மத் ஸல்) வந்துள்ளார் (அதாவது நீங்கள் நன்கு அறிந்தவர்). நீங்கள் எந்தக் காயத்தையோ அல்லது சிரமத்தையோ பெறுவது அவருக்கு வருத்தமளிக்கிறது. அவர் (முஹம்மத் ஸல்) உங்களைப் பற்றி (சரியான வழிகாட்டுதலுக்காக) கவலைப்படுகிறார், நம்பிக்கையாளர்களுக்கு அவர் அன்பானவர் (இரக்கம் நிறைந்தவர்), ரஹீம் (கருணையுள்ளவர்)" என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள் (9:128).

அல்லாஹ் தனது படைப்புகளில் சிலவற்றை தனது மற்ற பெயர்களைப் பயன்படுத்தி விவரித்துள்ளான். உதாரணமாக, அல்லாஹ் கூறினான்,

إِنَّا خَلَقْنَا الإِنسَـنَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَـهُ سَمِيعاً بَصِيراً

"நிச்சயமாக நாம் மனிதனை நுத்ஃபாவிலிருந்து (ஆண் மற்றும் பெண்ணின் பாலியல் வெளியேற்றத்தின் கலந்த விந்து) படைத்தோம், அவனைச் சோதிப்பதற்காக, எனவே நாம் அவனை கேட்பவனாக (சமீஃ) மற்றும் பார்ப்பவனாக (பஸீர்) ஆக்கினோம்" என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள் (76:2).

முடிவாக, அல்லாஹ்வின் பெயர்களில் பல அல்லாஹ்வைத் தவிர மற்றவர்களுக்கும் பெயர்களாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. மேலும், அல்லாஹ்வின் சில பெயர்கள் அல்லாஹ்வுக்கு மட்டுமே பிரத்யேகமானவை, அல்லாஹ், அர்-ரஹ்மான், அல்-காலிக் (படைப்பாளர்), அர்-ராஸிக் (பராமரிப்பவர்) போன்றவை.

எனவே, அல்லாஹ் தஸ்மியாவை ('அல்லாஹ்வின் பெயரால், மிகவும் கருணையாளனும் நிகரற்ற அன்புடையோனும்' என்று பொருள்படும்) தனது பெயரான அல்லாஹ்வுடன் தொடங்கி, தன்னை அர்-ரஹ்மான் (மிகவும் கருணையாளன்) என்று விவரித்தான், இது அர்-ரஹீமை விட மென்மையானது மற்றும் பொதுவானது. மிகவும் கௌரவமான பெயர்கள் முதலில் குறிப்பிடப்படுகின்றன, அல்லாஹ் இங்கே செய்தது போல.

உம்மு சலமா (ரழி) அவர்கள் அறிவித்த ஒரு ஹதீஸில், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் ஓதுதல் மெதுவாகவும் தெளிவாகவும் இருந்தது, எழுத்து எழுத்தாக,

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ - الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَـلَمِينَ - الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ - مَـلِكِ يَوْمِ الدِّينِ

(அல்லாஹ்வின் பெயரால், மிகவும் கருணையாளனும் நிகரற்ற அன்புடையோனும். எல்லாப் புகழும் அல்லாஹ்வுக்கே, அகிலத்தாரின் இறைவன். மிகவும் கருணையாளனும் நிகரற்ற அன்புடையோனும். தீர்ப்பு நாளின் அதிபதி) (1:1-4).

இவ்வாறுதான் அறிஞர்களின் ஒரு குழு அதை ஓதுகிறது. மற்றவர்கள் தஸ்மியாவின் ஓதுதலை அல்-ஹம்துடன் இணைத்தனர்.