ஈமானின் பொருள்

அபூ ஜஃபர் அர்-ராஸி கூறினார்கள்: அல்-அலா பின் அல்-முஸய்யிப் பின் ராஃபி அபூ இஸ்ஹாக் வழியாக அபூ அல்-அஹ்வஸ் கூறியதாக அப்துல்லாஹ் கூறினார்கள்: "ஈமான் என்பது நம்பிக்கை கொள்வதாகும்." அலீ பின் அபீ தல்ஹா இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறியதாக அறிவித்தார்கள்:

يُؤْمِنُونَ

(நம்பிக்கை கொள்கிறார்கள்) என்றால் அவர்கள் நம்புகிறார்கள் என்று பொருள். மேலும், மஃமர் கூறினார்கள்: அஸ்-ஸுஹ்ரி கூறினார்கள்: "ஈமான் என்பது செயல்களாகும்." கூடுதலாக, அபூ ஜஃபர் அர்-ராஸி கூறினார்கள்: அர்-ரபீஃ பின் அனஸ் கூறினார்கள்: "'அவர்கள் நம்பிக்கை கொள்கிறார்கள்' என்றால், அவர்கள் (அல்லாஹ்வை) அஞ்சுகிறார்கள் என்று பொருள்."

இப்னு ஜரீர் (அத்-தபரி) கருத்து தெரிவித்தார்கள்: "விரும்பத்தக்க கருத்து என்னவென்றால், அவர்கள் மறைவானவற்றில் நம்பிக்கை கொண்டவர்களாக நாவு, செயல் மற்றும் நம்பிக்கை மூலம் விவரிக்கப்படுவதாகும். இந்த நிலையில், அல்லாஹ்வுக்கு அஞ்சுவது ஈமானின் பொதுவான பொருளில் அடங்கும், இது நாவின் செயல்களை செயல்படுத்துவதன் மூலம் பின்பற்றுவதை அவசியமாக்குகிறது. எனவே, ஈமான் என்பது அல்லாஹ்வை, அவனது வேதங்களை மற்றும் அவனது தூதர்களை உறுதிப்படுத்துவதையும் நம்புவதையும் உள்ளடக்கிய ஒரு பொதுவான சொல்லாகும், மேலும் நாவு கூறுவதையும் உறுதிப்படுத்துவதையும் பின்பற்றுவதன் மூலம் இந்த உறுதிப்படுத்தலை உணர்வதாகும்."

மொழியியல் ரீதியாக, முழுமையான அர்த்தத்தில், ஈமான் என்றால் வெறுமனே நம்பிக்கை என்று பொருள், மேலும் இது சில நேரங்களில் குர்ஆனில் அந்த அர்த்தத்தில் பயன்படுத்தப்படுகிறது, உதாரணமாக, அல்லாஹ் கூறினான்:

يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ

(அவர் அல்லாஹ்வை நம்புகிறார் (யுஃமினு), மற்றும் நம்பிக்கையாளர்களை நம்புகிறார் (யுஃமினு).) (9:61)

நபி யூசுஃப் (அலை) அவர்களின் சகோதரர்கள் தங்கள் தந்தையிடம் கூறினர்:

وَمَآ أَنتَ بِمُؤْمِنٍ لَّنَا وَلَوْ كُنَّا صَٰـدِقِينَ

(நாங்கள் உண்மையைப் பேசினாலும் நீர் எங்களை நம்பப் போவதில்லை) (12:17).

மேலும், ஈமான் என்ற சொல் சில நேரங்களில் செயல்களுடன் சேர்த்து குறிப்பிடப்படுகிறது, அல்லாஹ் கூறியது போல:

إِلاَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّٰـلِحَـتِ

(நம்பிக்கை கொண்டு நற்செயல்களைச் செய்தவர்களைத் தவிர) (95:6).

எனினும், ஈமான் கட்டுப்பாடற்ற முறையில் பயன்படுத்தப்படும்போது, அது நம்பிக்கைகள், செயல்கள் மற்றும் நாவின் கூற்றுக்களை உள்ளடக்கியது.

நாம் இங்கே குறிப்பிட வேண்டியது என்னவென்றால், ஈமான் அதிகரிக்கிறது மற்றும் குறைகிறது.

இந்த விஷயத்தில் பல அறிவிப்புகளும் ஹதீஸ்களும் உள்ளன, மேலும் நாம் அவற்றை ஸஹீஹ் அல்-புகாரியின் விளக்கத்தின் தொடக்கத்தில் விவாதித்தோம், அனைத்து அருட்கொடைகளும் அல்லாஹ்விடமிருந்தே. சில அறிஞர்கள் ஈமான் என்றால் கஷ்யா (அல்லாஹ்வுக்கு அஞ்சுதல்) என்று விளக்கினர். உதாரணமாக, அல்லாஹ் கூறினான்:

إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ

(நிச்சயமாக, தங்கள் இறைவனுக்கு மறைவில் அஞ்சுகிறார்களே அத்தகையோர் (அதாவது, அவர்கள் அவனைப் பார்க்கவில்லை, மேலும் மறுமையில் அவனது தண்டனையையும் பார்க்கவில்லை)) (67:12), மற்றும்,

مَّنْ خَشِىَ الرَّحْمَٰـنَ بِالْغَيْبِ وَجَآءَ بِقَلْبٍ مُّنِيبٍ

(யார் மறைவில் அளவற்ற அருளாளனுக்கு (அல்லாஹ்வுக்கு) அஞ்சி, (அவன் பக்கம்) மீளும் இதயத்துடன் வருகிறாரோ (மற்றும் எல்லா வகையான இணைவைப்பிலிருந்தும் முற்றிலும் விடுபட்டவராக)) (50:33).

அச்சம் என்பது ஈமான் மற்றும் அறிவின் மையமாகும், அல்லாஹ் கூறியது போல:

إِنَّمَا يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ

(அவனுடைய அடியார்களில் அறிஞர்கள் மட்டுமே அல்லாஹ்வுக்கு அஞ்சுகிறார்கள்) (35:28).

அல்-ஃகைப்பின் பொருள்

இங்கு ஃகைப் என்பதன் பொருளைப் பொறுத்தவரை, சலஃபுகள் அதற்கு வெவ்வேறு விளக்கங்களைக் கொடுத்துள்ளனர், அவை அனைத்தும் சரியானவை, ஒரே பொதுவான பொருளைக் குறிக்கின்றன. உதாரணமாக, அபூ ஜஃபர் அர்-ராஸி அர்-ரபீஃ பின் அனஸிடமிருந்து மேற்கோள் காட்டி, அபுல் ஆலியா அல்லாஹ்வின் கூற்று பற்றி கூறியதாக அறிவித்தார்:

يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ

((அவர்கள்) மறைவானவற்றில் நம்பிக்கை கொள்கிறார்கள்), "அவர்கள் அல்லாஹ்வை, அவனது வானவர்களை, வேதங்களை, தூதர்களை, இறுதி நாளை, அவனது சொர்க்கத்தை, நரகத்தை மற்றும் அவனை சந்திப்பதை நம்புகிறார்கள். மேலும் அவர்கள் மரணத்திற்குப் பிறகு வாழ்க்கையையும் உயிர்த்தெழுதலையும் நம்புகிறார்கள். இவை அனைத்தும் ஃகைப் ஆகும்." கதாதா பின் திஆமாவும் இதே போன்று கூறினார்கள்.

சயீத் பின் மன்சூர் அப்துர் ரஹ்மான் பின் யஸீத் (ரழி) அவர்களிடமிருந்து அறிவித்தார், அவர்கள் கூறினார்கள்: "நாங்கள் அப்துல்லாஹ் பின் மஸ்ஊத் (ரழி) அவர்களுடன் அமர்ந்திருந்தோம். அப்போது நாங்கள் நபித்தோழர்களைப் பற்றியும், அவர்களின் செயல்கள் எங்கள் செயல்களை விட மேலானவை என்பதைப் பற்றியும் பேசிக் கொண்டிருந்தோம். அப்போது அப்துல்லாஹ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: 'முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களின் விஷயம் அவர்களைப் பார்த்தவர்களுக்கு தெளிவாக இருந்தது. அவனைத் தவிர வேறு இறைவன் இல்லாதவன் மீது சத்தியமாக! அல்-ஃகைப் (மறைவானவற்றை) நம்புவதை விட சிறந்த வகையான ஈமானை எந்த மனிதரும் ஒருபோதும் பெற முடியாது.' பின்னர் அவர்கள் இந்த வசனத்தை ஓதினார்கள்:

الم - ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ

(அலிஃப் லாம் மீம். இது வேதநூல். இதில் எவ்வித ஐயமுமில்லை. இறையச்சமுடையோருக்கு நேர்வழிகாட்டியாகும். அவர்கள் மறைவானவற்றை நம்புகிறார்கள்) என்ற வசனம் முதல்,

الْمُفْلِحُونَ

(வெற்றி பெற்றவர்கள்) என்ற வசனம் வரை." இந்த ஹதீஸை இப்னு அபீ ஹாதிம், இப்னு மர்தவைஹ் மற்றும் அல்-ஹாகிம் ஆகியோர் தங்கள் முஸ்தத்ரக்கில் பதிவு செய்துள்ளனர். அல்-ஹாகிம் இந்த ஹதீஸ் ஸஹீஹானது என்றும், இரு ஷைக்குகள் - புகாரி மற்றும் முஸ்லிம் - இதை பதிவு செய்யவில்லை என்றாலும், இது அவர்களின் நிபந்தனைகளை பூர்த்தி செய்கிறது என்றும் கருத்து தெரிவித்தார்.

அஹ்மத் இதே போன்ற பொருளுள்ள ஒரு ஹதீஸை இப்னு முஹைரிஸிடமிருந்து பதிவு செய்தார். அவர் கூறினார்: நான் அபூ ஜுமுஆ (ரழி) அவர்களிடம், "நீங்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடமிருந்து கேட்ட ஒரு ஹதீஸை எங்களுக்கு அறிவியுங்கள்" என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர்கள், "ஆம். நான் உங்களுக்கு ஒரு நல்ல ஹதீஸை அறிவிக்கிறேன். ஒரு முறை நாங்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் மதிய உணவு உண்டோம். எங்களுடன் இருந்த அபூ உபைதா (ரழி) அவர்கள், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! மக்கள் எங்களை விட சிறந்தவர்களா? நாங்கள் உங்களுடன் இஸ்லாத்தை ஏற்றோம், உங்களுடன் ஜிஹாத் செய்தோம்' என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர்கள் கூறினார்கள்:

«نَعَمْ قَوْمٌ مِنْ بَعْدِكُمْ يُؤْمِنُونَ بِي وَلَمْ يَرَوْنِي»

(ஆம், உங்களுக்குப் பின் வரும் மக்கள், என்னைப் பார்க்காமலேயே என்னை நம்புவார்கள்)" என்று கூறினார்கள்.

இந்த ஹதீஸுக்கு மற்றொரு அறிவிப்பு வழி உள்ளது. அதை அபூ பக்ர் பின் மர்தவைஹ் தனது தஃப்சீரில் ஸாலிஹ் பின் ஜுபைரிடமிருந்து பதிவு செய்துள்ளார். அவர் கூறினார்: "அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் தோழரான அபூ ஜுமுஆ அல்-அன்சாரி (ரழி) அவர்கள் பைதுல் மக்திஸுக்கு (ஜெருசலேம்) தொழுகைக்காக வந்தார்கள். ரஜாஃ பின் ஹைவா எங்களுடன் இருந்தார். அபூ ஜுமுஆ (ரழி) அவர்கள் தொழுகையை முடித்ததும், நாங்கள் அவர்களை வரவேற்க வெளியே சென்றோம். அவர்கள் புறப்பட இருந்தபோது, 'உங்களுக்கு ஒரு பரிசும் உரிமையும் உள்ளது. நான் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடமிருந்து கேட்ட ஒரு ஹதீஸை உங்களுக்கு அறிவிக்கிறேன்' என்றார்கள். நாங்கள், 'அவ்வாறே செய்யுங்கள், அல்லாஹ் உங்களுக்கு கருணை புரிவானாக' என்றோம். அவர்கள் கூறினார்கள்: 'நாங்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுடன் இருந்தோம். முஆத் பின் ஜபல் (ரழி) உட்பட பத்து பேர் இருந்தோம். நாங்கள், 'அல்லாஹ்வின் தூதரே! எங்களை விட அதிக நற்கூலியைப் பெறக்கூடிய மக்கள் உள்ளனரா? நாங்கள் அல்லாஹ்வை நம்பினோம், உங்களைப் பின்பற்றினோம்' என்று கேட்டோம். அதற்கு அவர்கள் கூறினார்கள்:

«مَا يَمْنَعُكُمْ مِنْ ذَلِكَ وَرَسُولُ اللهِ بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ يَأْتِيكُمْ بِالْوَحْيِ مِنَ السَّمَاءِ، بَلْ قَوْمٌ بَعْدَكُمْ يَأْتِيهِمْ كِتَابٌ مِنْ بَيْنِ لَوْحَيْنِ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَعْمَلُونَ بِمَا فِيهِ، أُولٰئِكَ أَعْظَمُ مِنْكُمْ أَجْرًا مَرَّتَيْن»

(அல்லாஹ்வின் தூதர் உங்களிடையே இருந்து கொண்டு, வானத்திலிருந்து வஹீ (இறைச்செய்தி)யை உங்களுக்குக் கொண்டு வருகிறார் என்ற நிலையில் அது உங்களை எப்படித் தடுக்கும்? மாறாக, உங்களுக்குப் பின் வரும் மக்கள், இரு அட்டைகளுக்கிடையே (குர்ஆன்) ஒரு வேதம் வரும். அவர்கள் அதை நம்பி, அதிலுள்ளவற்றை செயல்படுத்துவார்கள். அவர்களுக்கு உங்களை விட இரண்டு மடங்கு அதிக நற்கூலி உண்டு)" என்று கூறினார்கள்.

وَيُقِيمُونَ الصَّلٰوةَ وَمِمَّا رَزَقْنَـهُمْ يُنفِقُونَ

(அவர்கள் தொழுகையை நிலைநிறுத்துகிறார்கள், நாம் அவர்களுக்கு வழங்கியவற்றிலிருந்து செலவழிக்கிறார்கள்)

இகாமத் அஸ்-ஸலாஹ்வின் பொருள்

இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்,

وَيُقِيمُونَ الصَّلٰوةَ

(மற்றும் தொழுகையை நிறைவேற்றுகின்றனர்) என்பதன் பொருள், "அதனுடன் தொடர்புடைய அனைத்து கடமைகளுடனும் தொழுகையை நிறைவேற்றுகின்றனர்" என்பதாகும். அத்-தஹ்ஹாக் கூறினார்கள், இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "இகாமத் அஸ்-ஸலாஹ் என்பது ருகூஉ, சுஜூது, ஓதுதல், பணிவு மற்றும் தொழுகைக்கு வருகை தருதல் ஆகியவற்றை முழுமையாக்குவதாகும்." கதாதா கூறினார்கள், "இகாமத் அஸ்-ஸலாஹ் என்பது நேரத்தைப் பேணுதல், உளூ, ருகூஉ மற்றும் சுஜூது ஆகியவற்றைப் பாதுகாப்பதாகும்." முகாதில் பின் ஹய்யான் கூறினார்கள் இகாமத் அஸ்-ஸலாஹ் என்பது "அதற்கான நேரத்தைப் பேணுதல், அதற்கான தூய்மையை முழுமைப்படுத்துதல், ருகூஉ, சுஜூது, குர்ஆன் ஓதுதல், தஷஹ்ஹுத் மற்றும் நபி (ஸல்) அவர்களுக்கான ஸலவாத்தை முழுமைப்படுத்துதல் ஆகியவற்றைக் குறிக்கிறது. இதுதான் இகாமத் அஸ்-ஸலாஹ் ஆகும்."

இந்த வசனத்தில் "செலவிடுதல்" என்பதன் பொருள்

அலீ பின் அபீ தல்ஹா அறிவித்தார்கள், இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்,

وَمِمَّا رَزَقْنَٰـهُمْ يُنفِقُونَ

(நாம் அவர்களுக்கு வழங்கியவற்றிலிருந்து அவர்கள் செலவிடுகின்றனர்) என்பதன் பொருள், "அவர்களின் செல்வத்தில் கடமையான ஸகாத்" என்பதாகும். அஸ்-ஸுத்தீ கூறினார்கள், அபூ மாலிக் மற்றும் அபூ ஸாலிஹ் ஆகியோர் இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களிடமிருந்தும், முர்ரா இப்னு மஸ்ஊத் (ரழி) மற்றும் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களின் மற்ற தோழர்களிடமிருந்தும் அறிவித்தனர்,

وَمِمَّا رَزَقْنَٰـهُمْ يُنفِقُونَ

(நாம் அவர்களுக்கு வழங்கியவற்றிலிருந்து அவர்கள் செலவிடுகின்றனர்) என்பதன் பொருள், "ஒரு மனிதர் தனது குடும்பத்திற்காக செலவிடுவது. இது ஸகாத்தின் கடமை அருளப்படுவதற்கு முன்பு இருந்தது." ஜுவைபிர் அத்-தஹ்ஹாக்கிடமிருந்து அறிவித்தார், "பொதுவான செலவிடுதல் (தர்மம்) ஒருவரின் விருப்பம் மற்றும் திறனுக்கு ஏற்ப அல்லாஹ்வை நெருங்குவதற்கான ஒரு வழியாக இருந்தது. சூரா பராஅத்தின் (அத்தியாயம் 9) ஏழு வசனங்களில் தர்மத்தின் கடமை அருளப்படும் வரை. இவை முந்தைய நிலையை மாற்றியமைத்தன."

பல சந்தர்ப்பங்களில், அல்லாஹ் தொழுகையையும் செல்வத்தைச் செலவிடுதலையும் ஒன்றாகக் குறிப்பிட்டுள்ளான். தொழுகை என்பது அல்லாஹ்வின் உரிமையாகவும் அவனை வணங்கும் ஒரு வடிவமாகவும் உள்ளது. இது அவனுக்கு மட்டுமே அர்ப்பணிப்பது, அவனைப் புகழ்வது, அவனை மகிமைப்படுத்துவது, அவனிடம் பிரார்த்திப்பது, அவனை அழைப்பது மற்றும் ஒருவரின் அவன் மீதான சார்பை வெளிப்படுத்துவது ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. செலவிடுதல் என்பது படைப்பினங்களுக்கு அவர்களுக்குப் பயனளிக்கும் விஷயங்களை வழங்குவதன் மூலம் கருணை காட்டுவதாகும், இந்த தர்மத்திற்கு மிகவும் தகுதியானவர்கள் உறவினர்கள், மனைவி, பணியாளர்கள் மற்றும் பின்னர் மற்ற மக்கள் ஆவர். எனவே அனைத்து வகையான கடமையான தர்மம் மற்றும் கடமையான செலவினங்கள் அல்லாஹ்வின் கூற்றில் அடங்கும்,

وَمِمَّا رَزَقْنَٰـهُمْ يُنفِقُونَ

(நாம் அவர்களுக்கு வழங்கியவற்றிலிருந்து அவர்கள் செலவிடுகின்றனர்). இரு ஸஹீஹ்களிலும் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது, இப்னு உமர் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«بُنِيَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ: شَهَادَةِ أَنْ لَا إِلهَ إِلَّا اللهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ، وَإِقَامِ الصَّلَاةِ، وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ، وَصَوْمِ رَمَضَانَ، وَحَجِّ الْبَيْت»

(இஸ்லாம் ஐந்தின் மீது கட்டப்பட்டுள்ளது: வணக்கத்திற்குரியவன் அல்லாஹ்வைத் தவிர வேறு யாருமில்லை என்றும் முஹம்மத் (ஸல்) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் தூதர் என்றும் சாட்சி கூறுவது, தொழுகையை நிலைநாட்டுவது, ஸகாத் கொடுப்பது, ரமளான் நோன்பு நோற்பது மற்றும் (அல்லாஹ்வின்) வீட்டிற்கு ஹஜ் செய்வது.)

இந்த விஷயத்தில் பல ஹதீஸ்கள் உள்ளன.

ஸலாஹ் என்பதன் பொருள்

அரபு மொழியில், ஸலாஹ் என்பதன் அடிப்படைப் பொருள் பிரார்த்தனை ஆகும். மத சொற்களஞ்சியத்தில், ஸலாஹ் என்பது ருகூஉ மற்றும் சுஜூது செய்தல், அதனுடன் தொடர்புடைய மற்ற குறிப்பிட்ட செயல்கள், குறிப்பிட்ட நேரங்களில், அறியப்பட்ட நிபந்தனைகள், பண்புகள் மற்றும் அதைப் பற்றி நன்கு அறியப்பட்ட தேவைகள் ஆகியவற்றைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.