மனிதன் தன் சூழ்நிலைகளுக்கு ஏற்ப தவ்ஹீதுக்கும் ஷிர்க்குக்கும் இடையிலும், மகிழ்ச்சிக்கும் விரக்திக்கும் இடையிலும் எவ்வாறு ஊசலாடுகிறான்

மனிதன் கடுமையான நெருக்கடியில் இருக்கும்போது, அல்லாஹ்வை மட்டுமே அழைக்கிறான், அவனுக்கு எந்த இணையும் கூட்டாளியும் இல்லை என்று அல்லாஹ் நமக்குக் கூறுகிறான். பின்னர் சௌகரியமான நேரங்கள் வந்து அவர்களுக்கு தேர்வு இருக்கும்போது, சில மக்கள் அல்லாஹ்வுக்கு இணை வைக்கிறார்கள், அவனுடன் மற்றவர்களையும் வணங்குகிறார்கள்.

﴾لِيَكْفُرُواْ بِمَآ ءاتَيْنَـهُمْ﴿

(நாம் அவர்களுக்கு வழங்கிய அருட்கொடைகளுக்கு நன்றி கெட்டவர்களாக இருப்பதற்காக.) பின்னர் அல்லாஹ் அவர்களை எச்சரிக்கிறான்:

﴾فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ﴿

(ஆனால் நீங்கள் விரைவில் அறிந்து கொள்வீர்கள்.) அவர்களில் ஒருவர் கூறினார்: அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக, ஒரு சட்ட அமலாக்க அதிகாரி இதை என்னிடம் கூறினால், நான் பயப்படுவேன். அப்படியிருக்க, எச்சரிக்கை விடுப்பவர் ஒரு பொருளை "ஆகுக!" என்று சொன்னால் அது ஆகிவிடும் என்பவராக இருக்கும்போது எப்படி இருக்கும்? பின்னர் அல்லாஹ் சிலை வணங்கிகளை பொய்களைக் கற்பனை செய்து, எந்த ஆதாரமோ சான்றோ இல்லாமல் அவனுக்குப் பதிலாக மற்றவர்களை வணங்குவதற்காக கண்டிக்கிறான்:

﴾أَمْ أَنزَلْنَا عَلَيْهِمْ سُلْطَـناً﴿

(அல்லது நாம் அவர்களுக்கு ஓர் அதிகாரத்தை இறக்கி வைத்தோமா,) அதாவது, ஆதாரம்.

﴾فَهُوَ يَتَكَلَّمُ﴿

(அது பேசுகிறது) அதாவது, கூறுகிறது

﴾بِمَا كَانُواْ بِهِ يُشْرِكُونَ﴿

(அவர்கள் அவனுக்கு இணை வைத்துக் கொண்டிருந்தவை பற்றி) இது அவர்களைக் கண்டிப்பதற்காக கேட்கப்படும் அலங்கார வினா, ஏனெனில் அவர்களிடம் அத்தகைய எதுவும் இல்லை.

﴾وَإِذَآ أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُواْ بِهَا وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ ﴿

(நாம் மனிதர்களுக்கு அருளை சுவைக்கச் செய்யும்போது, அவர்கள் அதில் மகிழ்ச்சியடைகின்றனர். ஆனால் அவர்களின் கைகள் முன்னுக்கு அனுப்பியவற்றின் காரணமாக ஏதேனும் தீமை அவர்களை வந்தடையும்போது, அவர்கள் நம்பிக்கையிழந்து விடுகின்றனர்!) இது மனிதனின் இயல்பைக் கண்டிக்கிறது, அல்லாஹ் பாதுகாத்து உதவுபவர்கள் தவிர, ஏனெனில் மனிதனுக்கு அருட்கொடைகள் வழங்கப்படும்போது, அவன் பெருமைப்படுகிறான், மேலும் கூறுகிறான்:

﴾ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ﴿

("தீமைகள் என்னை விட்டு நீங்கிவிட்டன." நிச்சயமாக அவன் களிப்படைந்தவனாகவும், பெருமை கொண்டவனாகவும் இருக்கிறான்.) (11:10) அவன் தன்னைப் பற்றி மகிழ்ச்சியடைகிறான், மற்றவர்களிடம் பெருமை பேசுகிறான், ஆனால் கஷ்டங்கள் அவனை வந்தடையும்போது, அவன் மீண்டும் எப்போதாவது நல்லது நடக்கும் என்ற நம்பிக்கையை இழந்துவிடுகிறான். அல்லாஹ் கூறுகிறான்:

﴾إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَمِلُواْ الصَّـلِحَاتِ﴿

(பொறுமையாக இருந்து, நற்செயல்களைச் செய்பவர்கள் தவிர). அவர்கள் கடினமான நேரங்களில் பொறுமையாக இருக்கிறார்கள், சௌகரியமான நேரங்களில் நற்செயல்களைச் செய்கிறார்கள். ஸஹீஹில் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது:

﴾«عَجَبًا لِلْمُؤْمِنِ لَا يَقْضِي اللهُ لَهُ قَضَاءً إِلَّا كَانَ خَيْرًا لَهُ، إِنْ أَصَابَتْهُ سَرَّاءُ شَكَرَ فَكَانَ خَيْرًا لَهُ، وَإِنْ أَصَابَتْهُ ضَرَّاءُ صَبَرَ فَكَانَ خَيْرًا لَه»﴿

(மஃமினின் விவகாரம் எவ்வளவு அற்புதமானது. அல்லாஹ் அவனுக்கு எதையும் விதிக்கவில்லை, அது அவனுக்கு நல்லதாக இருந்தே தவிர. அவனுக்கு நல்லவை நடந்தால், அவன் நன்றி செலுத்துகிறான், அது அவனுக்கு நல்லது; கெட்டவை நடந்தால், அவன் பொறுமையாக இருக்கிறான், அதுவும் அவனுக்கு நல்லது.)

﴾أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقْدِرُ﴿

(அல்லாஹ் தான் நாடியவர்களுக்கு வாழ்வாதாரத்தை விரிவாக்குகிறான், (தான் நாடியவர்களுக்கு) குறுக்குகிறான் என்பதை அவர்கள் பார்க்கவில்லையா?) அவனே அதைக் கட்டுப்படுத்தி செய்பவன், தனது ஞானம் மற்றும் நீதியின்படி, எனவே அவன் சிலருக்கு வாழ்வாதாரத்தை விரிவாக்குகிறான், சிலருக்கு அதைக் கட்டுப்படுத்துகிறான்.

﴾إِنَّ فِى ذلِكَ لآيَـتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ﴿

(நிச்சயமாக அதில் நம்பிக்கை கொள்ளும் மக்களுக்கு அத்தாட்சிகள் இருக்கின்றன.)