மக்காவில் அருளப்பெற்றது

இதுவே குர்ஆனில் முதலில் அருளப்பெற்றது

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ

அளவற்ற அருளாளனும் நிகரற்ற அன்புடையோனுமாகிய அல்லாஹ்வின் பெயரால்.

முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களின் இறைத்தூதுத்துவத்தின் தொடக்கமும் குர்ஆனில் முதலில் அருளப்பெற்றதும்

இமாம் அஹ்மத் அவர்கள் பதிவு செய்துள்ளார்கள்: ஆயிஷா (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்: அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களுக்கு வஹீ (இறைச்செய்தி) வரத் தொடங்கியபோது முதலில் நடந்தது என்னவென்றால், அவர்கள் தூக்கத்தில் காணும் கனவுகள் உண்மையாக நிகழும். அவர்கள் காணும் எந்தக் கனவும் காலை நேரத்தின் தெளிவைப் போல உண்மையாகி விடும். பிறகு தனிமை அவர்களுக்கு விருப்பமானதாக ஆகிவிட்டது. எனவே, அவர்கள் ஹிரா குகைக்குச் சென்று அங்கு பல இரவுகள் வணக்க வழிபாடுகளில் ஈடுபடுவார்கள். அதற்கான உணவுப் பொருட்களையும் எடுத்துச் செல்வார்கள். பிறகு கதீஜா (ரழி) அவர்களிடம் திரும்பி வந்து அதே போன்ற எண்ணிக்கையிலான இரவுகளுக்கான உணவுப் பொருட்களை எடுத்துச் செல்வார்கள். இவ்வாறு தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருந்தது. இறுதியில் அவர்கள் ஹிரா குகையில் இருந்தபோது திடீரென வஹீ (இறைச்செய்தி) வந்தது. வானவர் அவர்களிடம் வந்து, "ஓதுவீராக!" என்றார். அதற்கு அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:

«فَقُلْتُ: مَا أَنَا بِقَارِىء»

(நான் ஓதக் கூடியவன் அல்லன் என்று நான் கூறினேன்.) பிறகு அவர்கள் கூறினார்கள்: அப்போது அவர் (வானவர்) என்னைப் பிடித்து நான் தாங்க முடியாத அளவுக்கு அழுத்தினார். பிறகு என்னை விட்டுவிட்டு, "ஓதுவீராக!" என்றார். அதற்கு நான், "நான் ஓதக் கூடியவன் அல்லன்" என்று பதிலளித்தேன். எனவே, அவர் என்னை இரண்டாவது முறையாக நான் தாங்க முடியாத அளவுக்கு அழுத்தினார். பிறகு என்னை விட்டுவிட்டுக் கூறினார்:

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِى خَلَقَ

(படைத்த உம் இறைவனின் பெயரால் ஓதுவீராக) என்ற வசனம் முதல்,

مَا لَمْ يَعْلَمْ

(அவன் அறியாதிருந்ததை) என்ற வசனம் வரை. எனவே அவர் அந்த வசனங்களுடன் திரும்பினார். அவரது இதயம் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. கதீஜா (ரழி) அவர்களிடம் வந்து,

«زَمِّلُونِي زَمِّلُونِي»

(என்னைப் போர்த்துங்கள், என்னைப் போர்த்துங்கள்!) என்று கூறினார்கள். எனவே அவர்களது பயம் நீங்கும் வரை அவர்களைப் போர்த்தினர். அதன் பிறகு நடந்தவற்றை எல்லாம் கதீஜா (ரழி) அவர்களிடம் கூறிவிட்டு,

«قَدْ خَشِيتُ عَلَى نَفْسِي»

(எனக்கு ஏதேனும் ஆபத்து ஏற்படுமோ என அஞ்சுகிறேன்) என்று கூறினார்கள். கதீஜா (ரழி) அவர்கள், "ஒருபோதும் இல்லை! அல்லாஹ்வின் மீதாணையாக! அல்லாஹ் உங்களை ஒருபோதும் இழிவுபடுத்த மாட்டான். நீங்கள் உறவினர்களுடன் நல்லுறவு பேணுகிறீர்கள். உண்மையைப் பேசுகிறீர்கள். ஏழைகளுக்கும் ஆதரவற்றோருக்கும் உதவுகிறீர்கள். விருந்தினரை உபசரிக்கிறீர்கள். துன்பத்தில் உள்ளவர்களுக்கு உதவுகிறீர்கள்" என்று கூறினார்கள். பிறகு கதீஜா (ரழி) அவர்கள் அவர்களை அழைத்துக் கொண்டு தமது சகோதரர் மகன் வரகா பின் நவ்ஃபல் பின் அஸத் பின் அப்துல் உஸ்ஸா பின் குஸய்யிடம் சென்றார்கள். அவர் அறியாமைக் காலத்தில் கிறிஸ்தவராகி விட்டார். அரபு மொழியில் வேதங்களை எழுதுபவராக இருந்தார். அல்லாஹ் நாடிய அளவு இன்ஜீலை எபிரேய மொழியில் எழுதுவார். அவர் வயதானவராகவும் பார்வையற்றவராகவும் இருந்தார். கதீஜா (ரழி) அவர்கள் அவரிடம், "என் சகோதரர் மகனே! உங்கள் சகோதரர் மகனின் கதையைக் கேளுங்கள்" என்றார்கள். வரகா, "என் சகோதரர் மகனே! நீங்கள் என்ன கண்டீர்கள்?" என்று கேட்டார். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் தாம் கண்டதை விவரித்தார்கள். வரகா, "இது அல்லாஹ் மூஸா (அலை) அவர்களுக்கு அனுப்பிய அன்-நாமூஸ் ஆகும். நான் இளைஞனாக இருந்திருந்தால், உங்கள் மக்கள் உங்களை வெளியேற்றும் காலம் வரை உயிருடன் இருந்திருக்க விரும்புகிறேன்" என்றார். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் கேட்டார்கள்:

«أَوَ مُخْرِجِيَّ هُمْ؟»

(அவர்கள் என்னை வெளியேற்றுவார்களா?) வரகா ஆமாம் என்று கூறிவிட்டு, "உங்களைப் போன்று எவரேனும் கொண்டு வந்ததைப் போன்றதை யாரேனும் கொண்டு வந்தால் அவர் விரோதத்துடனும் பகைமையுடனும் நடத்தப்பட்டார். நான் அந்த நாள் வரை உயிருடன் இருந்தால் உங்களுக்கு உறுதியான ஆதரவு அளிப்பேன்" என்றார். ஆனால் வரகா நீண்ட நாள் உயிர் வாழவில்லை. அவர் இறந்து விட்டார். எங்களுக்குக் கூறப்பட்டதன்படி வஹீ (இறைச்செய்தி) நின்று போனது. இதனால் அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் துக்கமடைந்தார்கள். இந்தத் துக்கத்தின் காரணமாக அவர்கள் பல முறை மலை உச்சியிலிருந்து தம்மைத் தாமே வீசி எறிந்து கொள்ள எண்ணத்துடன் புறப்பட்டார்கள். எனினும், ஒவ்வொரு முறையும் அவர்கள் மலை உச்சியை அடைந்து தம்மை வீசி எறியப் போகும்போது ஜிப்ரீல் அவர்களுக்குத் தோன்றி, "முஹம்மதே! நீங்கள் உண்மையிலேயே அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்)" என்று கூறுவார். இதனால் அவர்களது கவலை நீங்கும். அவர்களது உள்ளம் அமைதியடையும். அவர்கள் (மலையிலிருந்து) திரும்பி விடுவார்கள். பிறகு, நீண்ட காலம் வஹீ (இறைச்செய்தி) வராமல் போனபோது, அவர்கள் முன்பு போலவே புறப்பட்டார்கள். அவர்கள் மலை உச்சியை அடைந்தபோது, ஜிப்ரீல் மீண்டும் அவர்களுக்குத் தோன்றி முன்பு கூறியதைப் போலவே கூறினார். இந்த ஹதீஸ் அஸ்-ஸுஹ்ரீ வழியாக இரு ஸஹீஹ்களிலும் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இந்த ஹதீஸின் அறிவிப்பாளர் தொடர், உரை மற்றும் அதன் பொருள்கள் பற்றி ஸஹீஹ் அல்-புகாரீயின் விளக்கவுரையின் தொடக்கத்தில் நாம் விரிவாக விவாதித்துள்ளோம். எனவே, யார் அதைப் படிக்க விரும்புகிறார்களோ, அது அங்கு ஆராயப்பட்டுள்ளது. எல்லாப் புகழும் அருளும் அல்லாஹ்வுக்கே. எனவே குர்ஆனில் முதலில் அருளப்பெற்றவை இந்த மேன்மையான, அருள்மிக்க வசனங்களே ஆகும். இவை அல்லாஹ் தனது அடியார்களுக்கு வழங்கிய முதல் கருணையும், அவன் அவர்களுக்கு அருளிய முதல் பேரருளும் ஆகும்.

மனிதனின் கண்ணியமும் மேன்மையும் அவனது அறிவில் உள்ளது

இந்த வசனங்கள் மனிதனின் படைப்பின் தொடக்கத்தை தொங்கும் இரத்தக்கட்டியிலிருந்து தெரிவிக்கின்றன, மேலும் அல்லாஹ்வின் பெருந்தன்மையால் அவன் மனிதனுக்கு அவன் அறியாதவற்றை கற்றுக் கொடுத்தான். இவ்வாறு, அல்லாஹ் அவனுக்கு அறிவைக் கொடுத்து அவனை உயர்த்தி கௌரவப்படுத்தினான், மேலும் இது மனித குலத்தின் தந்தையான ஆதம் (அலை) வானவர்களை விட சிறப்பித்துக் காட்டப்பட்ட கண்ணியமாகும். அறிவு சில சமயங்களில் மனதில் இருக்கும், சில சமயங்களில் நாவில் இருக்கும், சில சமயங்களில் விரல்களால் எழுதப்படும். இவ்வாறு, அது அறிவுசார்ந்ததாகவோ, பேச்சுசார்ந்ததாகவோ, எழுத்துசார்ந்ததாகவோ இருக்கலாம். கடைசியானது (எழுதப்பட்டது) முதல் இரண்டையும் (அறிவுசார்ந்த மற்றும் பேச்சுசார்ந்த) அவசியப்படுத்தும் போது, எதிர்மறை உண்மையல்ல. இந்த காரணத்திற்காக அல்லாஹ் கூறுகிறான்,

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الاٌّكْرَمُ - الَّذِى عَلَّمَ بِالْقَلَمِ - عَلَّمَ الإِنسَـنَ مَا لَمْ يَعْلَمْ

(ஓதுவீராக! உம்முடைய இறைவன் மிக்க கண்ணியமானவன். அவன் எழுதுகோலால் கற்றுக் கொடுத்தான். மனிதன் அறியாதிருந்தவற்றை அவனுக்குக் கற்றுக் கொடுத்தான்.) "அறிவை எழுதி பதிவு செய்யுங்கள்" என்று கூறும் ஒரு அறிவிப்பு உள்ளது. "தான் அறிந்தவற்றின்படி யார் செயல்படுகிறாரோ, அவருக்கு அவர் அறியாத அறிவை அல்லாஹ் வாரிசாக்குவான்" என்ற ஒரு கூற்றும் உள்ளது.