நபி (ஸல்) அவர்கள் அல்லாஹ்வின் மீது எதையும் இட்டுக்கட்டினால், அல்லாஹ் அவரைத் தண்டிப்பான்

அல்லாஹ் கூறுகிறான்,

وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا

(அவர் நம்மீது சில கூற்றுக்களை இட்டுக்கட்டியிருந்தால்,) அதாவது, 'அவர்கள் கூறுவது போல் முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் நம்மீது எதையாவது இட்டுக்கட்டி, இந்தத் தூதுச்செய்தியில் எதையாவது கூட்டியோ அல்லது குறைத்தோ, அல்லது தம்மிடமிருந்து எதையாவது கூறி அதை நம்முடையது என்று சொன்னால், அப்படியானால் நாம் நிச்சயமாக அவரைத் தண்டிப்பதில் விரைந்திருப்போம்.' நிச்சயமாக, முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள் (நிராகரிப்பாளர்கள் கூறியது போல்) இவற்றில் எதையும் செய்யவில்லை.'' எனவே அல்லாஹ் கூறுகிறான்,

لأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ

(நாம் நிச்சயமாக அவரை அவருடைய வலது கையால் பிடித்திருப்போம்,) இதன் பொருள், 'வலது கையால் பிடிப்பது மிகவும் வலிமையானது என்பதால், நாம் அவரை வலது கையால் பிடித்திருப்போம்' என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ

(பின்னர் நாம் நிச்சயமாக அவரிடமிருந்து அல்-வதீனைத் துண்டித்திருப்போம்,) இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள், "அது (அல்-வதீன்) இதயத்தின் தமனியைக் குறிக்கிறது, மேலும் அது இதயத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ள நரம்பாகும்." இக்ரிமா, சயீத் பின் ஜுபைர், அல்-ஹாகிம், கத்தாதா, அத்-தஹ்ஹாக், முஸ்லிம் அல்-பாத்தின் மற்றும் அபூ சக்ர் ஹுமைத் பின் ஸியாத் ஆகியோரும் இதையே கூறியுள்ளார்கள். முஹம்மது பின் கஅப் கூறினார்கள், "அது (அல்-வதீன்) இதயம், அதன் இரத்தம் மற்றும் அதற்கு அருகிலுள்ள அனைத்தையும் குறிக்கிறது." அல்லாஹ்வின் கூற்றைப் பொறுத்தவரை,

فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَـجِزِينَ

(உங்களில் எவரும் அவரை விட்டும் (நம்முடைய தண்டனையைத்) தடுத்திருக்க முடியாது.) இதன் பொருள், 'நாம் அவருக்கு இவற்றில் எதையாவது செய்ய விரும்பினால், உங்களில் எவரும் நமக்கும் அவருக்கும் இடையில் வர முடியாது.' இதன் பின்னணியில் உள்ள அர்த்தம் என்னவென்றால், அவர் (முஹம்மது (ஸல்) அவர்கள்) உண்மையாளர், நேர்மையானவர் மற்றும் நேர்வழி பெற்றவர், ஏனெனில் அல்லாஹ் தன்னிடம் இருந்து அவர் எதை தெரிவிக்க வேண்டும் என்பதை தீர்மானித்தான், மேலும் அல்லாஹ் அற்புதமான чудеசங்கள் மற்றும் உறுதியான சான்றுகளுடன் அவருக்கு உதவுகிறான். பின்னர் அல்லாஹ் கூறுகிறான்,

وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ

(நிச்சயமாக, இது (குர்ஆன்) தக்வா உள்ளவர்களுக்கு ஒரு நினைவூட்டலாகும்.) அதாவது, குர்ஆன். இது அல்லாஹ் கூறுவது போலவே உள்ளது,

قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ هُدًى وَشِفَآءٌ وَالَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ فِى ءَاذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى

(கூறுவீராக: "இது விசுவாசிகளுக்கு ஒரு வழிகாட்டியாகவும், ஒரு நிவாரணமாகவும் இருக்கிறது. நிராகரிப்பவர்களைப் பொறுத்தவரை, அவர்களின் காதுகளில் ஒருவித மந்தத்தன்மை (செவிட்டுத்தன்மை) இருக்கிறது, மேலும் அது (குர்ஆன்) அவர்களுக்குக் குருட்டுத்தன்மையாகும்.") பின்னர் அல்லாஹ் கூறுகிறான்,

وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

(நிச்சயமாக, உங்களில் (இந்தக் குர்ஆனை) மறுப்பவர்கள் சிலர் இருக்கிறார்கள் என்பதை நாம் அறிவோம்.) அதாவது, இந்த விளக்கத்திற்கும் தெளிவுபடுத்தலுக்கும் பிறகும், உங்களில் குர்ஆனை நிராகரிப்பவர்கள் இருப்பார்கள். பின்னர் அல்லாஹ் கூறுகிறான்,

وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَـفِرِينَ

(நிச்சயமாக அது (இந்தக் குர்ஆன்) நிராகரிப்பாளர்களுக்கு (மறுமை நாளில்) ஒரு வேதனையாக இருக்கும்.) இப்னு ஜரீர் கூறினார்கள், "நிச்சயமாக இந்த நிராகரிப்பு நியாயத்தீர்ப்பு நாளில் நிராகரிப்பாளர்களுக்கு வேதனையாக இருக்கும்." அவர் (இப்னு ஜரீர்) கத்தாதாவிடமிருந்தும் இதே போன்ற ஒரு கூற்றைக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். பிரதிப்பெயர்ச்சொல்லின் (அது) பொருள் குர்ஆனைக் குறிப்பதாகவும் இருக்கலாம், அப்படிப்பட்ட நிலையில், அந்த வசனம் குர்ஆனும் அதன் மீதான நம்பிக்கையும் நிராகரிப்பாளர்களுக்கு வேதனையைத் தருவதற்குக் காரணம் என்று பொருள்படும். இது அல்லாஹ் கூறுவது போலவே உள்ளது,

كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِهِ

(இவ்வாறே நாம் அதை (குர்ஆனை மறுப்பதை) குற்றவாளிகளின் இதயங்களில் நுழையச் செய்தோம். அவர்கள் அதை நம்ப மாட்டார்கள்.) (26:200,201) மேலும் அல்லாஹ் கூறினான்,

وَحِيلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُونَ

(அவர்களுக்கும் அவர்கள் விரும்பியதற்கும் இடையில் ஒரு தடை ஏற்படுத்தப்படும்) (34:54). எனவே, அல்லாஹ் இங்கு கூறுகிறான்,

وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ

(நிச்சயமாக, அது (இந்தக் குர்ஆன்) உறுதியான சத்தியமாகும்.) அதாவது, எந்த சந்தேகமும், ஐயமும் அல்லது குழப்பமும் இல்லாத சரியான மற்றும் உண்மையான செய்தி. பின்னர் அல்லாஹ் கூறுகிறான்,

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

(எனவே, உமது மகத்தான இறைவனின் பெயரைத் துதிப்பீராக.) அதாவது, இந்த மகத்தான குர்ஆனை இறக்கியவன். இது சூரத்துல் ஹாஃக்காவின் விளக்கவுரையின் (தஃப்ஸீர்) முடிவாகும். எல்லாப் புகழும் அருளும் அல்லாஹ்வுக்கே உரியன.