யூதர்களின் பொறாமையும் கஞ்சத்தனமான நடத்தையும்

அல்லாஹ் யூதர்களிடம் அவர்களுக்கு ஆட்சியில் பங்கு உள்ளதா என்று கேட்டான். அது வெறும் கண்டனக் கூற்றுதான், ஏனெனில் அவர்களுக்கு ஆட்சியில் எந்தப் பங்கும் இல்லை. பின்னர் அல்லாஹ் அவர்களை கஞ்சர்களாக விவரித்தான்,

﴾فَإِذاً لاَّ يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيراً﴿

(அப்படியானால் அவர்கள் மக்களுக்கு ஒரு நகீர் கூட கொடுக்க மாட்டார்கள்.) அதாவது, அவர்களுக்கு ஆட்சியிலும் அதிகாரத்திலும் பங்கு இருந்தால், அவர்கள் யாருக்கும் எதையும் கொடுக்க மாட்டார்கள், குறிப்பாக முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களுக்கு, பேரீச்சம் பழத்தின் முதுகில் உள்ள புள்ளி கூட கொடுக்க மாட்டார்கள், இதுதான் இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்களும் பெரும்பாலான அறிஞர்களும் கூறும் நகீரின் பொருள். இந்த வசனம் அல்லாஹ்வின் மற்றொரு கூற்றுக்கு ஒப்பானது,

﴾قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَآئِنَ رَحْمَةِ رَبِّى إِذًا لأمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الإِنفَاقِ﴿

(கூறுவீராக: "என் இறைவனின் அருள் கருவூலங்களை நீங்கள் சொந்தமாக்கிக் கொண்டிருந்தால், அப்போது நீங்கள் நிச்சயமாக செலவழிப்பதற்கு அஞ்சி அதைத் தடுத்து வைத்திருப்பீர்கள்.) அதாவது, உங்களிடம் உள்ளது முடிந்துவிடும் என்ற பயத்தால், இங்கு அப்படி ஒரு சாத்தியமே இல்லை என்றாலும். இது அவர்களின் பேராசையையும் கஞ்சத்தனமான இயல்பையும் மட்டுமே காட்டுகிறது. இதனால்தான் அல்லாஹ் கூறினான்,

﴾وَكَانَ الإنْسَـنُ قَتُورًا﴿

(மனிதன் எப்போதும் கதூர் ஆக இருக்கிறான்) அதாவது பகீல் (கஞ்சன்). பின்னர் அல்லாஹ் கூறினான்,

﴾أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَآ ءَاتَـهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ﴿

(அல்லது அல்லாஹ் தனது அருளால் மக்களுக்கு அளித்ததற்காக அவர்கள் பொறாமைப்படுகிறார்களா) அல்லாஹ் அவருக்கு வழங்கிய மகத்தான நபித்துவத்திற்காக நபி (ஸல்) அவர்கள் மீது அவர்கள் கொண்ட பொறாமையைக் குறிக்கிறது. அவர்கள் அரபியராக இருந்ததாலும், இஸ்ரவேலின் மக்களில் இருந்து வரவில்லை என்பதாலும் அவர்களின் பொறாமை அவர்களை நிராகரிக்க வைத்தது. அத்-தபரானி பதிவு செய்தார், இப்னு அப்பாஸ் (ரழி) அவர்கள் கூறினார்கள்,

﴾أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ﴿

(அல்லது அவர்கள் மக்களுக்கு பொறாமைப்படுகிறார்களா) என்பதன் பொருள், "நாங்கள்தான் தகுதியானவர்கள், மற்ற மக்களை விட." அல்லாஹ் கூறினான்,

﴾فَقَدْ ءَاتَيْنَآ ءَالَ إِبْرَهِيمَ الْكِتَـبَ وَالْحِكْمَةَ وَءَاتَيْنَـهُمْ مُّلْكاً عَظِيماً﴿

(நாம் ஏற்கனவே இப்ராஹீமின் குடும்பத்தாருக்கு வேதத்தையும் ஞானத்தையும் கொடுத்துள்ளோம், மேலும் அவர்களுக்கு மகத்தான ஆட்சியையும் வழங்கியுள்ளோம்.) அதாவது, இப்ராஹீம் (அலை) அவர்களின் சந்ததிகளில் உள்ள இஸ்ரவேல் மக்களின் குலங்களுக்கு நாம் நபித்துவத்தை வழங்கினோம், அவர்களுக்கு வேதங்களை இறக்கினோம். இந்த நபிமார்கள் யூதர்களை நபித்துவ மரபுடன் ஆட்சி செய்தனர், மேலும் நாம் அவர்களிடையே அரசர்களை ஏற்படுத்தினோம். இருப்பினும்,

﴾فَمِنْهُمْ مَّنْ ءَامَنَ بِهِ﴿

(அவர்களில் சிலர் அதை நம்பினர்;) அல்லாஹ்வின் அருளையும் கொடையையும் (நபிமார்கள், வேதங்கள், அரசாட்சி) குறிக்கிறது,

﴾وَمِنْهُمْ مَّن صَدَّ عَنْهُ﴿

(அவர்களில் சிலர் அதை நிராகரித்தனர்) அதை நம்பாமல், அதைப் புறக்கணித்து, மக்களை அதன் பாதையிலிருந்து தடுத்தனர், இந்த அருள் அவர்களுக்காகவும் அவர்களிடமிருந்தும் வந்தது என்றாலும், இஸ்ரவேலின் மக்கள். அவர்கள் தங்கள் சொந்த நபிமார்களுடன் தர்க்கித்தனர்; அப்படியானால் உங்களைப் பற்றி என்ன, ஓ முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களே, குறிப்பாக நீங்கள் இஸ்ரவேலின் மக்களில் இருந்து வரவில்லை. முஜாஹித் கூறினார்,

﴾فَمِنْهُمْ مَّنْ ءَامَنَ بِهِ﴿

(அவர்களில் சிலர் அவரை நம்பினர்,) "முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களை,

﴾وَمِنْهُمْ مَّن صَدَّ عَنْهُ﴿

(அவர்களில் சிலர் அவரை நிராகரித்தனர்.)" எனவே, ஓ முஹம்மத் (ஸல்) அவர்களே, அவர்களின் நம்பிக்கையின்மை காரணமாக உங்களை நிராகரிப்பது மிகவும் கடுமையானது, மேலும் நீங்கள் அவர்களுக்குக் கொண்டு வந்த உண்மையிலிருந்து அவர்கள் மேலும் தொலைவில் உள்ளனர். இதனால்தான் அல்லாஹ் அவர்களை எச்சரித்தான்,

﴾وَكَفَى بِجَهَنَّمَ سَعِيراً﴿

(அவர்களை எரிப்பதற்கு நரகம் போதுமானது.), அதாவது, அவர்களின் நிராகரிப்பு, கலகம் மற்றும் அல்லாஹ்வின் வேதங்கள் மற்றும் தூதர்களை எதிர்ப்பதற்கான நியாயமான தண்டனையாக நெருப்பு உள்ளது.