1175. وَعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: {لَا رَضَاعَ إِلَّا فِي الْحَوْلَيْنِ} رَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ وَابْنُ عَدِيٍّ مَرْفُوعًا وَمَوْقُوفًا، وَرَجَّحَا الْمَوْقُوفَ.
1175. ``பால் குடி காலமான இரண்டு ஆண்டிற்குள் இல்லாமல் பால்குடி (கணக்கில்) இல்லை'' என இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) கூறினார்.
நூல்கள்: தாரகுத்னீ, இப்னு அதீ
இது `மர்ஃபூஃ' மற்றும் `மவ்கூஃப்' எனும் தரத்தில் உள்ளது. இரண்டு நூலாசிரியர்களிடமும் `மவ்கூஃப்' என்பதே சரியாகும்.
1176. وَعَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {لَا رَضَاعَ إِلَّا مَا أَنْشَزَ الْعَظْمَ، وَأَنْبَتَ اَللَّحْمَ.} رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ.
1176. ``எலும்பை இணைத்து; வலுப்படுத்தி, சதையை வளர்க்கும் (பாலூட்டும் காலமான இரண்டு ஆண்டுகளுக்குள்) பாலூட்டுவதைத் தவிர வேறு எதுவும் (பால்குடி உறவை உருவாக்கும்) பாலூட்டுதலாகக் கருதப்படாது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினாhகள் என இப்னு மஸ்வூத்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: அபூ தாவூத்
1177. وَعَنْ عُقْبَةَ بْنِ الْحَارِثِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ؛ {أَنَّهُ تَزَوَّجَ أُمَّ يَحْيَى بِنْتَ أَبِي إِهَابٍ، فَجَاءَتْ اِمْرَأَةٌ. فَقَالَتْ: قَدْ أَرْضَعْتُكُمَا، فَسَأَلَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: "كَيْفَ وَقَدْ قِيلَ؟ "فَفَارَقَهَا عُقْبَةُ. وَنَكَحَتْ زَوْجًا غَيْرَهُ.} أَخْرَجَهُ الْبُخَارِيُّ.
1177. உம்மு யஹ்யா பின்த் அபீ இஹாபை நான் திருமணம் செய்ததும் ஒரு பெண் வந்து, ``நான் உங்கள் இருவருக்கும் பாலூட்டியுள்ளேன்'' எனக் கூறினார். அது குறித்து இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் நான் கேட்டேன்.
``இவ்வாறு சொல்லப்படும்போது நீ எப்படி அவளுடன் (மணபந்தத்தில்) இருக்க முடியும்?'' என அவர்கள் கூறினார்கள்.
எனவே, நான் அவளை விட்டுப் பிரிந்துவிட்டேன். அப்பெண் மற்றொரு திருமணம் செய்து கொண்டார் என உக்பா இப்னு அல் ஹாரிஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ
1178. وَعَنْ زِيَادِ اَلسَّهْمِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: {نَهَى رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ تُسْتَرْضَعَ الْحَمْقَى.} أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ وَهُوَ مُرْسَلٌ، وَلَيْسَتْ لِزِيَادٍ صُحْبَةٌ.بَابُ النَّفَقَاتِ
1178. . அறிவு குன்றிய பெண்களின் பாலை (பிள்ளைகளுக்கு) ஊட்டுவதை இறைத்தூதர்(ஸல்) தடுத்தார்கள் என ஸியாத் அஸ்ஸஹ்மீ அறிவித்தார்.
நூல்: அபூ தாவூத்
இது `முர்ஸல்' எனும் தரத்தில் உள்ளது. இன்னும் ஸியாத் ஒரு நபித் தோழர் அல்லர்.
1179. عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ: {دَخَلَتْ هِنْدُ بِنْتُ عُتْبَةَ -اِمْرَأَةُ أَبِي سُفْيَانَ- عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ. فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللهِ! إِنَّ أَبَا سُفْيَانَ رَجُلٌ شَحِيحٌ لَا يُعْطِينِي مِنَ النَّفَقَةِ مَا يَكْفِينِي وَيَكْفِي بَنِيَّ، إِلَّا مَا أَخَذْتُ مِنْ مَالِهِ بِغَيْرِ عِلْمِهِ، فَهَلْ عَلَِيَّ فِي ذَلِكَ مِنْ جُنَاحٍ؟ فَقَالَ: "خُذِي مِنْ مَالِهِ بِالْمَعْرُوفِ مَا يَكْفِيكِ، وَيَكْفِي بَنِيكِ".} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
1179. அபூ ஸுஃப்யானின் மனைவி ஹிந்த் பின்த் உத்பா இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, ``இறைத்தூதர் அவர்களே! அபூ ஸுஃப்யான் கஞ்சத்தனமான மனிதர். அவர் எனக்கும், என் பிள்ளைகளுக்கும் போதுமான அளவு பணத்தை செலவிற்குக் கொடுப்பதில்லை. எனவே, அவருக்குத் தெரியாமல், அவரின் பணத்திலிருந்து நான் எதையும் எடுத்தால்; அது என் மீது குற்றமாகிவிடுமா?'' எனக் கேட்டார்.
``நியாயமான அளவிற்கு உனக்கும் உன் பிள்ளைகளுக்கும் போதுமானதை அவரின் பணத்திலிருந்து நீ எடுத்துக்கொள்'' என்று கூறினார்கள் என ஆயிஷா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
1180. وَعَنْ طَارِقِ الْمُحَارِبِيِّ قَالَ: {قَدِمْنَا الْمَدِينَةَ، فَإِذَا رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَائِمٌ يَخْطُبُ وَيَقُولُ: "يَدُ الْمُعْطِي الْعُلْيَا، وَابْدَأْ بِمَنْ تَعُولُ: أُمَّكَ وَأَبَاكَ، وَأُخْتَكَ وَأَخَاكَ، ثُمَّ أَدْنَاكَ أَدْنَاكَ".} رَوَاهُ النَّسَائِيُّ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ، وَالدَّارَقُطْنِيُّ.
1180. நாங்கள் மதீனாவிற்கு வந்தபோது இறைத்தூதர்(ஸல்) மிம்பரில் நின்று மக்களுக்கு உரை நிகழ்த்திக் கொண்டிருந்தார்கள். அபபோது, ``கொடுப்பவரின் கையே உயர்ந்த கையாகும். எனவே நீங்கள் உங்கள் வீட்டாரிலிருந்து, உங்கள் தாய், தந்தை, சகோதரர், சகோதரயிலிருந்து கொடுக்கத் துவங்குகள். பின்னர், உங்களுக்கு நெருக்கமான உறவினர்களுக்கும் பின்னர், அதற்கடுத்து நெருக்கமான உறவினர்களுக்கும் கொடுங்கள்'' என்று கூறினார்கள் என தாரிக் அல் முஹாரிபீ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: நஸயீ
இமாம் தாரகுத்னீ மற்றும் இமாம் இப்னு ஹிப்பாம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
1181. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {لِلْمَمْلُوكِ طَعَامُهُ وَكِسْوَتُهُ، وَلَا يُكَلَّفُ مِنَ العَمَلِ إِلَّا مَا يُطِيقُ.} رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
1181. ``அடிமைக்கு உணவளிப்பதும் உடை அளிப்பதும் அவனுடைய சக்திக்கு மீறிய வேலையை அவன் மீது சுமத்தாமல் இருப்பதும் அவனுடைய எஜமானன் மீது கடமையாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்
1182. وَعَنْ حَكِيمِ بْنِ مُعَاوِيَةَ الْقُشَيْرِيِّ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ: {قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ! مَا حَقُّ زَوْجَةِ أَحَدِنَا عَلَيْهِ؟ قَالَ: "أَنْ تُطْعِمَهَا إِذَا طَعِمْتَ، وَتَكْسُوَهَا إِذَا اِكْتَسَيْتَ، وَلَا تَضْرِبِ الْوَجْهَ، وَلَا تُقَبِّحْ… ".} الْحَدِيثُ. وتَقَدَّمَ فِي عِشْرَةِ النِّسَاءِ.
1182. ``இறைத்தூதர் அவர்களே! இவன் என் மகன்! என் வயிறு இவனுக்குப் பாதுகாப்பான தொட்டிலாகவும், என் மார்பு இவனுக்குத் தண்ணீர்ப் பையாகவும், என் மடி இவனுக்கு வீடாகவும் இருந்தது. இவனுடைய தந்தை என்னை மணவிலக்குச் செய்துவிட்டார். அவர் இவனையும் என்னிடமிருந்து பறித்துக் கொள்ள விரும்புகிறார்'' என ஒரு பெண் இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கூறினார்.
``நீ (மறு)மணம் செய்து கொள்ளாத வரை அவன் மீது நீயே அதிகம் உரிமை பெற்றவள்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அப்துல்லாஹ் இப்னு அம்ர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத்
இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
குறிப்பு: குழந்தை தந்தைக்குச் சொந்தமானது; தலாக் விடப்பட்ட தாய் மறுமணம் செய்து கொள்ளாத வரை அக்குழந்தை அவளுடன் இருக்கலாம் என்பதை அறியமுடிகிறது.
1183. وَعَنْ جَابِر بْنِ عَبْدِ اللهِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ -فِي حَدِيثِ الْحَجِّ بِطُولِهِ- قَالَ فِي ذِكْرِ اَلنِّسَاءِ: {وَلَهُنَّ عَلَيْكُمْ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ.} أَخْرَجَهُ مُسْلِمٌ.
1183. இறைத்தூதர்(ஸல்) பெண்களைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகையில், ``அறியப்பட்ட வழிமுறைப்படி அவர்களுக்கு உணவு, உடுத்துவது அனைத்தும் (அளிப்பது) ஆண்களான உங்கள் மீது கடமையாகும்'' என்று கூறினார்கள் என ஜாபிர்(ரலி) ஹஜ் குறித்துக் குறிப்பிட்ட நீண்ட ஹதீஸில் கூறினார்.
நூல்: முஸ்லிம்
1184. وَعَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {كَفَى بِالْمَرْءِ إِثْمًا أَنْ يُضَيِّعَ مَنْ يَقُوتُ.} رَوَاهُ النَّسَائِيُّ.. وَهُوَ عِنْدَ مُسْلِمٍ بِلَفْظِ: "أَنْ يَحْبِسَ عَمَّنْ يَمْلِكُ قُوتَهُ".
1184. ``தன் குடும்பத்திற்குச் செலவிடாமல் அவர்களை வீணடிப்பதே ஓர் ஆணுக்கு (அவனை அழிப்பதற்கு) போதுமான பாவமாகிறது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்)கூறினார்கள் என அப்துல்லாஹ் இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: நஸயீ
``தான் பரிகாரமக்கக் கடமைப்பட்டுள்ளவர்களுக்கு தன் மனைவி, மக்கள் மற்றும் குடும்பத்தாருக்கு) செலவிடாமல் இருப்பதே ஓர் ஆணுக்கு (தன்னை அழித்துக் கொள்வதற்கு) போதுமான பாவமாகிறது'' எனும் வாசகம் முஸ்லிமில் உள்ளது.
1185. وَعَنْ جَابِرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ -يَرْفَعُهُ، فِي الْحَامِلِ الْمُتَوَفَّى عَنْهَا- قَالَ: {لَا نَفَقَةَ لَهَا} أَخْرَجَهُ الْبَيْهَقِيُّ، وَرِجَالُهُ ثِقَاتٌ، لَكِنْ قَالَ: اَلْمَحْفُوظُ وَقْفُهُ.
1185. கணவன் இறந்துவிட்ட கர்ப்பமான விதவை பெண்ணைப் பற்றிக் கூறுகையில், ``அவளுக்குச் செலவுத் தொகை இல்லை'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என `மர்ஃபூஃ' எனும் தரத்தில் ஜாபிர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: பைஹகீ
இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள். இன்னும் இது மர்பூஃப் என்பதே சதரியானது.
1186. وَثَبَتَ نَفْيُ النَّفَقَةِ فِي حَدِيثِ فَاطِمَةَ بِنْتِ قَيْسٍ كَمَا تَقَدَّمَ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
1186. செலவுத் தொகை இல்லை என நிரூபமான ஃபாத்திமா பின்த் கைஸின் ஹதீஸ் முன்பு சென்றுள்ளது.
நூல்: முஸ்லிம்
1187. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {اَلْيَدِ الْعُلْيَا خَيْرٌ مِنَ الْيَدِ السُّفْلَى، وَيَبْدَأُ أَحَدُكُمْ بِمَنْ يَعُولُ. تَقُولُ الْمَرْأَةُ: أَطْعِمْنِي، أَوْ طَلِّقْنِي.} رَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ، وَإِسْنَادُهُ حَسَنٌ.
1187. ``மேலிருக்கும் கை கீழிருக்கும் கையைவிடச் சிறந்தது. மனிதன், தான் பராமரிப்பவளுக்கு (மனைவிக்கு) முதலில் அளிக்கட்டும். (ஏனெனில்) `எனக்கு உணவு கொடு இல்லையேல், என்னை தலாக் செய்துவிடு' எனப் பெண் கூறுவாள்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
இது `ஹஸன்' எனும் தரத்தில் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.
1188. وَعَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ -فِي الرَّجُلِ لَا يَجِدُ مَا يُنْفِقُ عَلَى أَهْلِهِ- قَالَ: {يُفَرَّقُ بَيْنَهُمَا}. أَخْرَجَهُ سَعِيدُ بْنُ مَنْصُورٍ: عَنْ سُفْيَانَ، عَنْ أَبِي الزِّنَادِ، عَنْهُ. قَالَ: {فَقُلْتُ لِسَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ: سُنَّةٌ؟ فَقَالَ: سُنَّةٌ}. وَهَذَا مُرْسَلٌ قَوِيَ. وَعَنْ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ {أَنَّهُ كَتَبَ إِلَى أُمَرَاءِ الْأَجْنَادِ فِي رِجَالٍ غَابُوا عَنْ نِسَائِهِمْ: أَنْ يَأْخُذُوهُمْ بِأَنَّ يُنْفِقُوا أَوْ يُطَلِّقُوا، فَإِنْ طَلَّقُوا بَعَثُوا بِنَفَقَةِ مَا حَبَسُوا}. أَخْرَجَهُ الشَّافِعِيُّ. ثُمَّ الْبَيْهَقِيّ بِإِسْنَادِ حَسَنٌ.
1188. ``தன் மனைவிக்குப் போதிய அளவு செலவிட இயலாதவரையும் அவரின் மனைவியையும் பிரித்து வைத்துவிட வேண்டும் என ஸயீத் இப்னு முஸய்யப் அறிவித்தார்.
ஸயீத் இப்னு முஸ்ய்யிப்பிடம், ``இது நபிவழியா'' என அபூ ஜினாத் கேட்டார்.
``ஆம்; இது நபிவழிதான்'' என்று கூறினார் என ஸுப்யான் வாயிலாக ஸயீத் இப்னு மன்ஸுரில் பதிவாகியுள்ளது.
இது `முர்ஸல்' எனும் தரத்திலுள்ள பலமான அறிவிப்பாகும்.
1189. وَعَنْ عُمَرَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ {أَنَّهُ كَتَبَ إِلَى أُمَرَاءِ اَلْأَجْنَادِ فِي رِجَالٍ غَابُوا عَنْ نِسَائِهِمْ: أَنْ يَأْخُذُوهُمْ بِأَنَّ يُنْفِقُوا أَوْ يُطَلِّقُوا، فَإِنْ طَلَّقُوا بَعَثُوا بِنَفَقَةِ مَا حَبَسُوا}. أَخْرَجَهُ اَلشَّافِعِيُّ. ثُمَّ اَلْبَيْهَقِيّ بِإِسْنَادِ حَسَنٌ.
1189. தம் மனைவியரை விட்டு ஒடிவிட்டவர்களைப் பிடித்து; அவர்களைத் தம் மனைவியருக்குச் செலவிற்குக் கொடுக்கச் செய்ய வேண்டும் அல்லது விவாகரத்துச் செய்துவிட வேண்டும்; அப்படி அவர்கள் விவாகரத்துச் செய்துவிட்டால், அந்த (இடைப்பட்ட) காலத்தில் அவர்களுக்குத் தராமல் நிறுத்தி வைத்திருந்த செலவுத் தொகையைக் கொடுக்க வேண்டும் எனக் கட்டளை இடுமாறு மாகாணங்களின் ஆளுநர்களுக்கு (ஆணையிட்டு) உமர்(ரலி) கடிதம் எழுதினார்கள்.
நூல்: அஷ்ஷாஃபியீ
இமாம் பைஹகீ(ரஹ்) இதனை `ஹஸன்' எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1190. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: {جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ! عِنْدِي دِينَارٌ؟ قَالَ: "أَنْفِقْهُ عَلَى نَفْسِكَ". قَالَ: عِنْدِي آخَرُ؟ قَالَ: "أَنْفِقْهُ عَلَى وَلَدِكَ". قَالَ: عِنْدِي آخَرُ؟ قَالَ: "أَنْفِقْهُ عَلَى أَهْلِكَ". قَالَ: عِنْدِي آخَرُ، قَالَ: "أَنْفِقُهُ عَلَى خَادِمِكَ". قَالَ عِنْدِي آخَرُ، قَالَ: "أَنْتَ أَعْلَمَ".} أَخْرَجَهُ الشَّافِعِيُّ وَاللَّفْظُ لَهُ، وَأَبُو دَاوُدَ، وَأَخْرَجَهُ النَّسَائِيُّ وَالْحَاكِمُ بِتَقْدِيمِ. اَلزَّوْجَةِ عَلَى الْوَلَدِ.
1190. ``தர்மம் செய்யுங்கள்!'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள்.
``இறைத்தூதர் அவர்களே! என்னிடம் ஒரு தீனார் உள்ளது?'' என அப்போது ஒருவர் கூறினார்.
``நீ அதனை உன் செலவுக்கு வைத்துக் கொள்! என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள்.
பின்னர், ``என்னிடம் மேலும் ஒன்று உள்ளது'' என அவர் கூறினார்.
``நீ உன் பிள்ளைகளுக்கு செலவிடு!'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள்.
பின்னர், ``என்னிடம் மேலும் ஒன்று உள்ளது'' எனக் கூறினார்.
நீ அதனை என் ஊழியர்களுக்குச் செலவிடு'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள்.
பின்னர், ``என்னிடம் மேலும் ஒன்று உள்ளது'' எனக் கூறினார்.
``அது குறித்து நீயே தீர்மானித்துக் கொள்!'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: ஷாஃபியீ, அபூ தாவூத், நஸயீ மற்றும் ஹாகிம்
இங்கு அபூ தாவூதின் வாசகம் இடம் பெற்றுள்ளது.
நஸயீ, ஹாகிம் ஆகிய நூல்களில், மக்களுக்குச் செலவிடச் சொல்வதற்கு முன்னதாக மனைவிக்குச் செலவிடு என்று கூறினார்கள் என உள்ளது.
1191. وَعَنْ بَهْزِ بْنِ حَكِيمٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ قَالَ: {قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ! مَنْ أَبَرُّ؟ قَالَ: "أُمَّكَ". قُلْتُ: ثُمَّ مِنْ؟ قَالَ: "أُمَّكَ". قُلْتُ: ثُمَّ مِنْ "؟ قَالَ: "أُمَّكَ". قُلْتُ: ثُمَّ مِنْ؟ قَالَ: "أَبَاكَ، ثُمَّ الْأَقْرَبَ فَالْأَقْرَبَ".} أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالتِّرْمِذِيُّ وَحُسَّنَهُ.بَابُ الْحَضَانَةِ
1191. ``இறைத்தூதர் அவர்களே! நான் யாருக்கு அதிக நன்மை செய்ய வேண்டும்?'' என நான் இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கேட்டேன்.
``உன் தாய்க்கு'' என அவர்கள் கூறினார்கள்.
``பின்னர் யாருக்கு?'' என நான் கேட்டேன்.
``உன் தாய்க்கு'' என்றே கூறினார்கள்.
``பின்னர் யாருக்கு?'' என நான் கேட்டேன்.
``உன் தாய்க்கு'' என்றே கூறினார்கள்.
``பின்னர் யாருக்கு?'' என நான் (நான்காவது முறை) கேட்டேன்.
``உன் தந்தைக்கும் உன் நெருங்கிய உறவினருக்கும். பின்னர், அதற்கடுத்து நெருங்கிய உறவினருக்கு'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என பஹ்ஜ் இப்னு ஹாகிம் தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனார் வாயிலாக அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், திர்மிதீ
இமாம் திர்மிதீ(ரஹ்) இதனை `ஹஸன்' எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1192. عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرِوٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا؛ أَنَّ اِمْرَأَةً قَالَتْ: {يَا رَسُولَ اللهِ! إِنَّ اِبْنِي هَذَا كَانَ بَطْنِي لَهُ وِعَاءً، وَثَدْيِي لَهُ سِقَاءً، وَحِجْرِي لَهُ حِوَاءً، وَإِنَّ أَبَاهُ طَلَّقَنِي، وَأَرَادَ أَنْ يَنْتَزِعَهُ مِنِّي. فَقَالَ لَهَا رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ "أَنْتِ أَحَقُّ بِهِ، مَا لَمْ تَنْكِحِي".} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَأَبُو دَاوُدَ، وَصَحَّحَهُ الْحَاكِمُ.
1192. ``இறைத்தூதர் அவர்களே! இவன் என் மகன்! என் வயிறு இவனுக்குப் பாதுகாப்பான தொட்டிலாகவும், என் மார்பு இவனுக்குத் தண்ணீர்ப் பையாகவும், என் மடி இவனுக்கு வீடாகவும் இருந்தது. இவனுடைய தந்தை என்னை மணவிலக்குச் செய்துவிட்டார். அவர் இவனையும் என்னிடமிருந்து பறித்துக் கொள்ள விரும்புகிறார்`` என ஒரு பெண் இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கூறினார்.
``நீ (மறு)மணம் செய்து கொள்ளாத வரை அவன் மீது நீயே அதிகம் உரிமை பெற்றவள்`` என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அப்துல்லாஹ் இப்னு அம்ர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத்
இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1193. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ اِمْرَأَةً قَالَتْ: {يَا رَسُولَ اللهِ! إِنَّ زَوْجِي يُرِيدُ أَنْ يَذْهَبَ بِابْنِي، وَقَدْ نَفَعَنِي، وَسَقَانِي مِنْ بِئْرِ أَبِي عِنَبَةَفَجَاءَ زَوْجُهَا، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ "يَا غُلَامُ! هَذَا أَبُوكَ وَهَذِهِأُمُّكَ، فَخُذْ بِيَدِ أَيُّهُمَا شِئْتَ" فَأَخَذَ بِيَدِ أُمِّهِ، فَانْطَلَقَتْ بِهِ.} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَالْأَرْبَعَةُ، وَصَحَّحَهُ التِّرْمِذِيُّ.
1193. ``இறைத்தூதர் அவர்களே! என் மகனை என் கணவர் கொண்டு செல்ல விரும்புகிறார். அவனோ எனக்குப் பயனுள்ளவனாகவும், `அபூ இனபா' எனும் கிணற்றிலிருந்து எனக்குத் தண்ணீர் புகட்டிக் கொண்டும் இருக்கிறான்'' என ஒரு பெண் இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கூறினார் (முறையிட்டார்).
அப்போது அவளின் கணவர் அங்கு வந்தார். ``சிறுவனே! இதே உன் தந்தை. உன் தாய். இவர்கள் இருவரில் நீ விரும்பியவரின் கையைப் பிடித்துக் கொள்!'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள். (அந்தச் சிறுவன்) தன் தாயின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டான். அவனுடன் அவள் சென்றுவிட்டாள்'' என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், நஸயீ திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா
இமாம் திர்மிதீ(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
1194. وَعَنْ رَافِعِ بْنِ سِنَانٍ؛ {أَنَّهُ أَسْلَمَ، وَأَبَتِ اِمْرَأَتُهُ أَنْ تُسْلِمَ. فَأَقْعَدَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْأُمَّ نَاحِيَةً، وَالْأَبَ نَاحِيَةً، وَأَقْعَدَ الصَّبِيَّ بَيْنَهُمَا. فَمَالَ إِلَى أُمِّهِ، فَقَالَ: "اَللَّهُمَّ اِهْدِهِ". فَمَالَ إِلَى أَبِيهِ، فَأَخَذَهُ.} أَخْرَجَهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيُّ، وَالْحَاكِمُ.
1194. ராஃபிவு இப்னு ஸினான்(ரலி) இஸ்லாமை ஏற்றுக் கொண்டார். அவரின் மனைவி இஸ்லாமை ஏற்கமறுத்துவிட்டாள். தாயை ஓர் ஓரத்திலும், தந்தையை ஓர் ஓரத்திலும் அமர்த்தி பையனை இருவருக்கும் மத்தியில் இறைத்தூதர்(ஸல்) அமர்த்தினார்கள். அவன் தன் தாயின் பக்கமே திருப்பினான். அப்போது, ``இரட்சகனே! அவனுக்கு நேர்வழியைக் கொடு!'' என இறைத்தூதர்(ஸல்) பிரார்த்தித்தார்கள். உடனே, அவன் தன் தந்தையின் பக்கம் திரும்பிவிட்டான். அவர் அவனை எடுத்துக் கொண்டார் என ராஃபி இப்னு ஸினான்(ரலி) அவர்களே இதனை அறிவித்துள்ளார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ
இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.