881. ``அடமானம் வைக்கப்பட்ட பொருள் அதன் உரிமையாளரை விட்டு (இலாபம்) தடுக்கப்பட்டதல்ல. அதன் இலாபமும் அவனுக்கே உரியது; அதன் இழப்பும் அவனுக்கே உரியது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: தாரகுத்னீ, ஹாகிம்
இதன் அறிவிப்பாளர்கள் பலமானவர்கள். இருப்பினும், ``முர்ஸல்'' எனும் தரத்திருந்து பாதுகாப்புப் பெறவில்லை என இமாம் அபூ தாவூத்(ரஹ்) மற்றும் ஏனையோர் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.

883. ``இலாபம் ஈட்டித் தரும் ஒவ்வொரு கடனும் வட்டியாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அலீ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: ஹாகிம், இப்னு அபீ உஸாமா
இதன் அறிவிப்பாளர் வரிசைத் தொடர் துண்டிக்கப்பட்டுள்ளது.

885. புகாரீயில், ``மவ்கூஃப்'' எனும் தரத்தில் அப்துல்லாஹ் இப்னு ஸலாம் வாயிலாக மற்றொரு ஹதீஸும் உள்ளது.

887. ஒருவர் ஒரு பொருளை விற்று, அதனை வாங்கியவர் அதன் விலையைச் சிறிதும் கொடுக்காத நிலையில் திவாலாகிவிட்டார் என்றால், விற்றவர் அப்பொருளை அவரிடம் (வாங்கியவரிடம்) அப்படியே காணும்போது, அதனை எடுத்துக் கொள்ள விற்றவரே அதிக உரிமை பெற்றவராவார். வாங்கியவர் இறந்துவிட்டால் பொருளின் உரிமையாளர் ஏனைய கடன்காரர்களைப் போன்றே ஆவார்'' என்று அபூ பக்ர் இப்னு அப்திர் ரஹ்மான் வாயிலாக, அபூ தாவூத் மற்றும் மாலிக்கில் `முர்ஸல்' எனும் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.
இமாம் அபூ தாவூத்(ரஹ்) அவர்களைப் பின்பற்றி, இமாம் பைஹகீ(ரஹ்) இதனை `ளயீஃப்' (பலவீனமானது) எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

889. ``வசதி இருந்தும் (கடனைத் திரும்பத் தராமல்) தள்ளிப்போடுபவரின் மானம் போகும்படி அவரைக் கண்டிப்பதும் அவரைத் தண்டிப்பதும் அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷர்யத் தன் தந்தையிடமிருந்து அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ
இமாம் புகாரீ(ரஹ்) இதனை முஅல்லக் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

891. இறைத்தூதர்(ஸல்) முஆத்(ரலி) அவர்களின் சொத்தை (விற்கவோ பயன்படுத்தவோ விடாமல்) நிறுத்தி, அவரின் கடனை அடைப்பதற்காக, அதனை விற்று, (அவரின் கடனை அடைத்து) விட்டார்கள் என கஅப் இப்னு மாலிக்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். இமாம் அபூ தாவூத்(ரஹ்) இதனை ``முர்ஸல்'' என்றும், ``முர்ஸல்'' என்பதே சரியானது என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

893. பனூகுறைழா போரின்போது (யூதர்களான) நாங்கள் நபி(ஸல்) அவர்களின் முன்பு நிறுத்தப்பட்டோம். (எங்களில்) அடிவயிற்று முடி முளைத்தவர்கள் கொல்லப்பட்டனர். முடி முளைக்காதவர்கள் உயிர் பிழைத்துக் கொள்ள விட்டுவிடப்பட்டனர். நான் (அடிவயிற்றில்) முளைக்காதவனாய் இருந்தேன். எனவே, என்னை உயிரோடு விட்டுவிட்டார்கள் என்று அதிய்யா அல் குரழீ(ரலி) அறிவித்தார்கள்.
நூல்: அபூ தாவூத், திர்மிதீ, நஸயீ மற்றும் இப்னு மாஜா
இமாம் இப்னு ஹிப்பான் மற்றும் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். இது இமாம் புகாரீ மற்றும் முஸ்லிம்(ரஹ்) அவர்களின் நிபந்தனைகளுக்கு உட்பட்டதாகும் என இமாம் ஹாகிம்(ரஹ்) கூறியுள்ளார்.

895. மூன்று நபர்களைத் தவிர்த்து மற்றவர்கள் பிறரிடம் (தம் தேவைகளைக்) கேட்பது அனுமதிக்கப்பட்டதல்ல. 1. (கடனுக்குப்) பொறுப்பேற்று, (அதைக் கொடுக்க முடியாமல் தவிக்கும்) ஒருவர் அதனை அடையும் வரை (பிறரிடம்) கேட்பது அனுமதிக்கப்பட்டதாகும். பிறகு கேட்பதை அவர் நிறுத்திக் கொள்வார். 2. ஒருவருக்கு அழிவு ஏதும் ஏற்பட்டு, அதனால் அவர் நாசமடைந்திருந்தால் அவரின் செல்வம் தன் வாழ்க்கையைச் சீரமைத்துக் கொள்ளும் அளவுக்குக் கேட்பது அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது. 3. ஒருவருக்குப் பஞ்சம் (பெரும் நஷ்டம்) ஏற்பட்டு, ``உண்மையில் அவருக்குப் பஞ்சம் ஏற்பட்டுள்ளது'' என அவரின் சமூகத்தாரில் மூன்று போர் சாட்சி அளித்தால் அவரின் பஞ்சம் தீரும் வரை தர்மம் கேட்பது அவருக்கு அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என கபீஸா இப்னு முகாரிக்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: முஸ்லிம்

897. மேற்கண்ட ஹதீஸே அபூ ஹுரைரா(ரலி) வாயிலாக `ஸஹீஹ்' எனும் தரத்தில் இப்னு ஹிப்பானில் பதிவிடப்பட்டுள்ளது.

899. ``தன் சகோதரரின் மனமார்ந்த ஒப்புதல் இல்லாமல் அவரின் தடியைக் கூட எடுப்பதற்கு எந்த மனிதனுக்கு அனுமதி இல்லை'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுமைத் அஸ் ஸாயிதீ(ரலி) அறிவித்தார்.
இப்னு ஹிப்பான் மற்றும் ஹாகிம்(ரஹ்) தங்களின் `ஸஹீஹ்' என்ற நூலில் இதனைப் பதிவிட்டுள்ளனர்.