981. وَعَنْ جَابِرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {إِذَا اِسْتَهَلَّ الْمَوْلُودُ وُرِّثَ} رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ.
981. ``பிறந்த குழந்தை (அழுது) சத்தம் எழுப்பிவிட்டால் (அதன் பின்னர் அது இறந்துவிட்டாலும்) அது வாரிசுரிமை பெற்றதாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என ஜாபிர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: அபூ தாவூத்
இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
982. وَعَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {لَيْسَ لِلْقَاتِلِ مِنَ الْمِيرَاثِ شَيْءٌ} رَوَاهُ النَّسَائِيُّ، وَالدَّارَقُطْنِيُّ، وَقَوَّاهُ اِبْنُ عَبْدِ الْبَرِّ، وَأَعَلَّهُ النَّسَائِيُّ، وَالصَّوَابُ: وَقْفُهُ عَلَى عُمَرَ.
982. ``கொலைகாரனுக்கு (கொலை செய்யப்பட்டவனிடமிருந்து) சொத்துரிமை எதுவும் இல்லை'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனார் வாயிலாக அறிவித்தார்.
நூல்கள்: நஸயீ மற்றும் தாரகுத்னீ
இமாம் இப்னு அப்தில் பர்(ரஹ்) இதனை பலமானது என்றும், இமாம் நஸயீ மஃலூல் எனும் குறை உள்ளது என்றும், இது `மவ்கூஃப்' எனும் தரத்தில் உள்ளது என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
983. وَعَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: {مَا أَحْرَزَ الْوَالِدُ أَوِ الْوَلَدُ فَهُوَ لِعَصَبَتِهِ مَنْ كَانَ} رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيُّ، وَابْنُ مَاجَهْ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ الْمَدِينِيِّ، وَابْنُ عَبْدِ الْبَرِّ.
983. ``தந்தை அல்லது பிள்ளைகள் வீட்டிற்கு எதைக் கொண்டு வந்தாலும் அதில் (வீட்டிலுள்ள) உறவினர் ஒவ்வொருவருக்கும் உரியதாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூற நான் செவியுள்றுள்ளேன் என உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அபூ தாவூத், நஸயீ மற்றும் இப்னு மாஜா.
இமாம் இப்னுல் மதீனீ(ரஹ்) மற்றும் அப்துல் பர்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
984. وَعَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ - رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا- قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {اَلْوَلَاءُ لُحْمَةٌ كَلُحْمَةِ النَّسَبِ، لَا يُبَاعُ، وَلَا يُوهَبُ} رَوَاهُ الْحَاكِمُ: مِنْ طَرِيقِ الشَّافِعِيِّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ، عَنْ أَبِي يُوسُفَ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ، وَأَعَلَّهُ الْبَيْهَقِيُّ.
984. ``வலா எனும் உரிமையின் தொடர்பு, நெருங்கிய உறவினர்களின் தொடர்பைப் போன்றது. அது விற்கப்படவோ, அன்பளிப்பாக அளிக்கப்படவோ கூடாது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அப்துல்லாஹ் இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
முஹம்மத் இப்னுல் ஹஸன் அபூ யூசுஃபிடமிருந்து அஷ்ஷாஃபியீ வழியாக ஹாகிமில் இது பதிவு செய்யப் பட்டுள்ளது. இன்னும் இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். இமாம் பைஹகீ(ரஹ்) இதனை மஃலூல் எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
985. وَعَنْ أَبِي قِلَابَةَ، عَنْ أَنَسٍ قَالَ: قَالَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {أَفْرَضُكُمْ زَيْدُ بْنُ ثَابِتٍ} أَخْرَجَهُ أَحْمَدُ، وَالْأَرْبَعَةُ سِوَى أَبِي دَاوُدَ، وَصَحَّحَهُ التِّرْمِذِيُّ، وَابْنُ حِبَّانَ، وَالْحَاكِمُ، وَأُعِلَّ بِالْإِرْسَالِ.بَابُ الْوَصَايَا
985. ``உங்களில் வாரிசுரிமைச் சட்டம் குறித்து அதிகம் அறிந்தவர் ஜைது இப்னு ஸாபித் தாம்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அனஸ்(ரலி) வாயிலாக அபூ கிலாபா அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா.
இமாம் திர்மிதீ, இப்னு ஹிப்பான் மற்றும் ஹாகிம்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். மேலும், இது முர்ஸல் எனும் தரத்தில் உள்ளதாகவும் கூறப்படுகிறது.
986. عَنِ ابْنِ عُمَرَ - رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا- ؛ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {مَا حَقُّ اِمْرِئٍ مُسْلِمٍ لَهُ شَيْءٌ يُرِيدُ أَنْ يُوصِيَ فِيهِ يَبِيتُ لَيْلَتَيْنِ إِلَّا وَوَصِيَّتُهُ مَكْتُوبَةٌ عِنْدَهُ} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
986. ``தன்னிடம் பொருள் இருந்து, அது குறித்து (வஸிய்யத்) மரண சாசனம் எழுத விரும்பிய நிலையில், அந்த மரண சாசனம் எழுதப்படாமலேயே இரண்டு இரவுகளைக் கழிப்பது எந்த ஒரு முஸ்லிமான ஆணுக்கும் சரியல்ல'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என இப்னு உமர்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லீம்
987. وَعَنْ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قُلْتُ: {يَا رَسُولَ اللهِ ! أَنَا ذُو مَالٍ، وَلَا يَرِثُنِي إِلَّا اِبْنَةٌ لِي وَاحِدَةٌ، أَفَأَتَصَدَّقُ بِثُلُثَيْ مَالِي؟ قَالَ: " لَا " قُلْتُ: أَفَأَتَصَدَّقُ بِشَطْرِهِ ؟ قَالَ: " لَا " قُلْتُ: أَفَأَتَصَدَّقُ بِثُلُثِهِ ؟ قَالَ: " الثُّلُثُ، وَالثُّلُثُ كَثِيرٌ، إِنَّكَ أَنْ تَذَرَ وَرَثَتَكَ أَغْنِيَاءَ خَيْرٌ مِنْ أَنْ تَذَرَهُمْ عَالَةً يَتَكَفَّفُونَ النَّاسَ} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
987. ``இறைத்தூதர் அவர்களே! என்னிடம் செல்வம் உள்ளது. எனக்கு வாரிசாக என் ஒரே பெண்ணைத் தவிர வேறுயாரும் இல்லை. எனவே, நான் என் சொத்தில் மூன்றில் இரண்டு பங்கை தர்மம் செய்து விடட்டுமா?'' என நான் இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் கேட்டேன்.
``கூடாது'' என அவர்கள் கூறினார்கள்.
பின்னர், ``அரைப் பங்கை'' என நான் கேட்டேன்.
``கூடாது'' என்றே அவர்கள் கூறினார்கள்.
பின்னர், ``மூன்றில் ஒரு பங்கை தர்மம் செய்து விடட்டுமா?'' என கேட்டேன்.
``மூன்றில் ஒரு பகுதி (சரிதான்), (இருப்பினும்) அதுவும் அதிகம்தான். உண்மையில் நீ உன் வாரிசுகளை தேவையுள்ளவராகவும், மக்களிடம் யாசிப்பவராகவும் விட்டுச் செல்வதைவிட செல்வந்தர்களாக விட்டுச் செல்வதே சிறந்ததாகும்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என சஅத் இப்னு அபீ வக்காஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்.
988. وَعَنْ عَائِشَةَ -رَضِيَ اللهُ عَنْهَا- {أَنَّ رَجُلاً أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ ! إِنَّ أُمِّي اُفْتُلِتَتْ نَفْسُهَا وَلَمْ تُوصِ، وَأَظُنُّهَا لَوْ تَكَلَّمَتْ تَصَدَّقَتْ، أَفَلَهَا أَجْرٌ إِنْ تَصَدَّقْتُ عَنْهَا ؟ قَالَ: " نَعَمْ} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ، وَاللَّفْظُ لِمُسْلِمٍ.
988. ஒருவர் இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் வந்து, ``இறைத்தூதர் அவர்களே! என் தாய் திடீர் என மரணித்துவிட்டார். மரண சாசனம் (வஸிய்யத்) எதுவும் செய்யவில்லை. அவர் (மரண சாசனமாக) ஏதாவது பேசியிருந்தால் தர்மம் செய்திருப் பார் என நான் எண்ணுகிறேன். எனவே, அவர் சார்பாக நான் தர்மம் செய்தால் அவருக்கு (அதற்கான) கூலியுண்டா?'' என கேட்டார்.
``ஆம்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என ஆயிஷா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
இங்கு முஸ்லிமின் வாசகம் இடம் பெற்றுள்ளது.
989. وَعَنْ أَبِي أُمَامَةَ اَلْبَاهِلِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: {إِنَّ اللهُ قَدْ أَعْطَى كُلَّ ذِي حَقٍّ حَقَّهُ، فَلَا وَصِيَّةَ لِوَارِثٍ} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَالْأَرْبَعَةُإِلَّا النَّسَائِيَّ، وَحَسَّنَهُ أَحْمَدُ وَالتِّرْمِذِيُّ، وَقَوَّاهُ اِبْنُ خُزَيْمَةَ، وَابْنُ الْجَارُودِ.
989. ``உரிமையுள்ள ஒவ்வொருக்கும் அவருக்குரிய உரிமையை நிச்சயமாக அல்லாஹ் வழங்கிவிட்டான். எனவே, இனி எந்த வாரிசுக்கும் (மற்ற வாரிசைவிட அதிகப்படியாக) மரண சாசனம் எதையும் எழுதக் கூடாது என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ உமாமா அல் பாஹிலீ(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா.
இமாம் அஹ்மத் மற்றும் இமாம் திர்மிதீ(ரஹ்) இதனை ``ஹஸன்'' எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். இமாம் இப்னு குஸைமா மற்றும் இப்னுல்ஜாரூத்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
990. وَرَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ مِنْ حَدِيثِ اِبْنِ عَبَّاسٍ - رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا-، وَزَادَ فِي آخِرِهِ: {إِلَّا أَنْ يَشَاءَ الْوَرَثَةُ} وَإِسْنَادُهُ حَسَنٌ.
990. இப்னு அப்பாஸ்(ரலி) வாயிலாக தாரகுத்னீயின் அறிவிப்பின் இறுதியில், ``வாரிசுகள் நாடினால் தவிர'' எனும் வாசகம் அதிகப்படியாக உள்ளது. இது `ஹஸன்' எனும் தரத்தில் உள்ளது.
991. وَعَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: " قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {إِنَّ اللهُ تَصَدَّقَ عَلَيْكُمْ بِثُلُثِ أَمْوَالِكُمْ عِنْدَ وَفَاتِكُمْ ؛ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِكُمْ} رَوَاهُ الدَّارَقُطْنِيُّ.
991. ``நீங்கள் மரணிக்கும்போது உங்களின் நன்மையை அதிகமாக ஆக்குவதற்காக உங்களின் சொத்தின் மூன்றில் ஒரு பகுதியை (தர்மம் செய்யும் உரிமையை) இறைவன் உங்களுக்கு வழங்கியுள்ளான்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என முஆத் இப்னு ஜபல்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: தாரகுத்னீ
992. وَأَخْرَجَهُ أَحْمَدُ، وَالْبَزَّارُ مِنْ حَدِيثِ أَبِي الدَّرْدَاءِ.
992. மேற்கண்ட ஹதீஸ் , அபூ தர்தா(ரலி) வாயிலாக அஹ்மத் மற்றும் பஸ் ஸாரில் உள்ளது.
993. وَابْنُ مَاجَهْ: مِنْ حَدِيثِ أَبِي هُرَيْرَةَ. وَكُلُّهَا ضَعِيفَةٌ، لَكِنْ قَدْ يَقْوَى بَعْضُهَا بِبَعْضٍ. وَاللهُ أَعْلَمُ.بَابُ الْوَدِيعَةِ
993. மேற்கண்ட ஹதீஸ் அபூ ஹுரைரா(ரலி) வாயிலாக இப்னு மாஜாவிலும் உள்ளது. இவையனைத்தும் `ளயீஃப்' எனும் பலவீனமாக உள்ளன. ஆனாலும், இந்த அறிவிப்புகளில் ஒன்று மற்றொன்றை பலப்படுத்துகிறது என்றும் கூறியுள்ளனர். அல்லாஹ்வே மிக அறிந்தவன்.
994. عَنْ عَمْرِو بْنِ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ جَدِّهِ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {مَنْ أُودِعَ وَدِيعَةً، فَلَيْسَ عَلَيْهِ ضَمَانٌ} أَخْرَجَهُ اِبْنُ مَاجَهْ، وَإِسْنَادُهُ ضَعِيفٌ.كِتَابُ النِّكَاحِ أَحَادِيثُ فِي النِّكَاحِ
994. ``யாரிடம் ஒரு பொருள் வதீஅத்தாக கொடுத்து வைக்கப்படுகிறதோ அதற்கு அவர், பிணை ஏற்க வேண்டியதில்லை'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அம்ர் இப்னு ஷுஐபு தம் தந்தை மற்றும் பாட்டனார் வாயிலாக அறிவித்தார்.
இமாம் இப்னு மாஜா(ரஹ்) இதனை `ளயீஃப்' எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
995. عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ لَنَا رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ {يَا مَعْشَرَ الشَّبَابِ ! مَنِ اسْتَطَاعَ مِنْكُمُ الْبَاءَةَ فَلْيَتَزَوَّجْ، فَإِنَّهُ أَغَضُّ لِلْبَصَرِ، وَأَحْصَنُ لِلْفَرْجِ، وَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَعَلَيْهِ بِالصَّوْمِ ؛ فَإِنَّهُ لَهُ وِجَاءٌ".} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
995. ``இளைஞர் கூட்டமே! உங்களில் திருமணம் செய்து கொள்ளும் தகுதியைப் பெற்றவர் திருமணம் செய்து கொள்ளட்டும். ஏனெனில், திருமணம் பார்வையைத் தாழ்த்தக் கூடியதாகவும், வெட்கத் தலத்தைப் பாதுகாப்புதாகவும் உள்ளது. இன்னும், வாழ்க்கைக்கான தேவைகளை நிறைவேற்றும் திறணற்றவர் நோன்பு நோற்கட்டும். ஏனெனில், நோன்பு இச்சையை அடக்கக் கூடியதாய் உள்ளது'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் எங்களிடம் என அப்துல்லாஹ் இப்னு மஸ்வூத்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: புகாரீ, முஸ்லிம்
996. وَعَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ {أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ حَمِدَ اللهَ، وَأَثْنَى عَلَيْهِ، وَقَالَ: " لَكِنِّي أَنَا أُصَلِّي وَأَنَامُ، وَأَصُومُ وَأُفْطِرُ، وَأَتَزَوَّجُ النِّسَاءَ، فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتِي فَلَيْسَ مِنِّي} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ.
996. ``இறைத்தூதர்(ஸல்) இறைவனைப் போற்றிப் புகழ்ந்துவிட்டு (சிறிது நேர உரைக்குப் பின்பு) ``ஆனால், நான் தொழுகிறேன். மேலும், தூங்குகிறேன், மேலும் நோன்பும் நோற்கிறேன். நோன்பு நோற்காமலும் இருக்கிறேன். நான் பெண்களைத் திருமணமும் செய்கிறேன். என் வழிமுறையைப் புறக்கணிப்பவர் என்னைச் சேர்ந்தவரல்லர்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அனஸ் இப்னு மாலிக்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம்
997. وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: {كَانَ رَسُوْلُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَأْمُرُ بِالْبَاءَةِ، وَيَنْهَى عَنِ التَّبَتُّلِ نَهْيًا شَدِيدًا، وَيَقُولُ:" تَزَوَّجُوا الْوَدُودَ الْوَلُودَ. إِنِّي مُكَاثِرٌ بِكُمُ الْأَنْبِيَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَصَحَّحَهُ اِبْنُ حِبَّانَ.
997. திருமணத்திற்குத் தேவையான வாழ்வாதாரங்களைத் திரட்டுமாறு இறைத்தூதர்(ஸல்) கட்டளையிட்டார்கள். திருமணம் செய்யாமல் இருப்பதை வன்மையாகத் தடை செய்தார்கள். மேலும், ``அதிகம் குழந்தை பெறுகிற அதிக அன்பு நிறைந்த பெண்களைத் திருமணம் செய்து கொள்ளுங்கள். (ஏனெனில்) நிச்சயமாக மறுமை நாளில் நீங்கள் அதிக எண்ணிக்கையில் இருப்பது குறித்து மற்ற நபிமார்களிடம் பெருமையுடன் பேசுவேன். மற்ற (உம்மத்) விட நான் உங்களை அதிகமாகக் காண்பேன்'' என்றும் கூறுவார்கள் என அனஸ்(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்: அஹ்மத்
இமாம் இப்னு ஹிப்பான்(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
998. وَلَهُ شَاهِدٌ: عِنْدَ أَبِي دَاوُدَ، وَالنَّسَائِيِّ، وَابْنِ حِبَّانَ أَيْضًا مِنْ حَدِيثِ مَعْقِلِ بْنِ يَسَارٍ.
998. மஃகில் இப்னு யஸார் வாயிலாக அபூ தாவூத், நஸயீ மற்றும் இப்னு ஹிப்பானில் இதற்கு சான்றாக ஹதீஸ் உள்ளது.
999. وَعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: {تُنْكَحُ الْمَرْأَةُ لِأَرْبَعٍ: لِمَالِهَا، وَلِحَسَبِهَا، وَلِجَمَالِهَا، وَلِدِينِهَا، فَاظْفَرْ بِذَاتِ الدِّينِ تَرِبَتْ يَدَاكَ} مُتَّفَقٌ عَلَيْهِ مَعَ بَقِيَّةِ السَّبْعَةِ.
999. ``பெண் நான்கு காரணங்களுக்காகத் திருமணம் செய்யப்படுகிறாள்: 1. அவளின் சொத்துக்காக 2. அவளின் குலச் சிறப்புக்காக 3. அவளின் அழகுக்காக 4. அவளின் மார்க்கத்திற்காக. உன் இரண்டு கைகளும் மண்ணாகட்டும்! மார்க்கமுடையவளை மணந்து வெற்றியடைந்து கொள்'' என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) கூறினார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்.
நூல்கள்: புகாரீ, முஸ்லிம், அஹ்மத், அபூ தாவூத், திர்மிதீ, இப்னு மாஜா மற்றும் நஸயீ
1000. وَعَنْهُ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ ؛ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا رَفَّأَ إِنْسَانًا إِذَا تَزَوَّجَ قَالَ: {بَارَكَ اللهُ لَكَ، وَبَارَكَ عَلَيْكَ، وَجَمَعَ بَيْنَكُمَا فِي خَيْرٍ} رَوَاهُ أَحْمَدُ، وَالْأَرْبَعَةُ، وَصَحَّحَهُ التِّرْمِذِيُّ، وَابْنُ خُزَيْمَةَ، وَابْنُ حِبَّانَ.
1000. ``அல்லாஹ் உமக்கு வளத்தை அளிப்பானாக, இன்னும், அருட்பேற்றை உன் மீது பொழிவானாக! இன்னும், நல்லவற்றில் உங்கள் இருவரையும் ஒன்றிணைப்பானாக!'' என திருமணம் செய்தவருக்காக இறைத்தூதர்(ஸல்) துஆச் செய்துவந்தார்கள் என அபூ ஹுரைரா(ரலி) அறிவித்தார்கள்.
நூல்கள்: அஹ்மத், அபூ தாவூத், நஸயீ, திர்மிதீ மற்றும் இப்னு மாஜா.
இமாம் திர்மிதீ, இமாம் இப்னு குஸைமா மற்றும் இமாம் இப்னு ஹிப்பா(ரஹ்) இதனை ஆதாரப்பூர்வமானது எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.